Yemek borusu kanseri

Telif Hakkı 2006 Radoslaw Pilarski

Epidemiyoloji

Yemek borusu kanseri, en ciddi prognozun sindirim sistemi kanserlerinden biridir. Beyaz ırk dışındaki popülasyonlarda insidans ve ölüm oranları daha yüksektir (Amerika Birleşik Devletleri’nde 1992 – 1999 yıllarında 5 yıllık hayatta kalma oranı beyaz ırk için% 15 ve diğerleri için% 9’a eşitti). İnsidans oranı söz konusu olduğunda, kanser erkekler arasında 13. sırada ve kadınlar arasında 29. sırada sınıflandırılır. Ölüm oranı söz konusu olduğunda, sırasıyla 12. ve 25. pozisyonlarda sınıflandırılır.

Aşağıdaki bölgeler en yüksek insidans oranına sahiptir: Kuzey İran, eski SSCB’nin güney cumhuriyetleri ve Çin’in kuzeyi – 100.000 için 100’ün üzerinde (Asya yemek borusu kanseri kuşağı). Orta insidans oranı – Sri Lanka, Hindistan, Güney Afrika, Fransa, İsviçre: 100.000 için 10-50; düşük – Avrupa, Japonya, İngiltere, Kanada – 100.000’e 10’un altında.

Adenokarsinom için artan eğilim (1980’den önce yaklaşık% 15’ini oluşturuyordu, bugünlerde yaklaşık% 35-37) – ABD ve Avrupa’da. Kardia bölgesindeki kanser insidansı da artmaktadır.

Etiyoloji

Tütün kullanımı – adenokarsinom riskini artırır, skuamöz karsinom oluşumu ile hiçbir bağlantısı yoktur. Alkol kötüye kullanımı – skuamöz karsinom riskini artırır. Tütün ve yüksek dayanımlı alkol kullanımının ortak etkileri yemek borusu kanseri riskini yaklaşık 100 kat artırır. Obezite – insidans riskini yaklaşık 2 kat artırır. Meyveden fakir diyet skuamöz karsinom riskini yaklaşık 2 kat artırır. Karoten, selenyum, E vitamini eksikliği, sıcak yemeklerin azlığı ve bozulmuş meyve tüketimi adenokarsinom ve skuamöz karsinom insidansını etkilemektedir.

Kültüre dayalı beslenme alışkanlıkları Asya, Güney Afrika, Güney Amerika ve Orta Doğu’da görülme riskini artırıyor; Avrupa ve ABD’de bunlar tütün kullanımı ve alkol kötüye kullanımıdır.

Ek risk faktörleri: Tylosis Plantaris, Plummer sendromu / Vinson ve Patterson / Kelly, Achalasia, Önceden var olan kostik madde varlığı, Önceden var olan solunum ve sindirim sistemi kanserleri, Barrett’s özofagus Helicobacter Pyroli ve Human Papilloma Virüsü Enfeksiyonları.

Semptomlar Disfaji, genellikle birkaç ay süren yutma rahatsızlığı ve kilo kaybı, hastaların% 90’ında ilk semptomlardır. Yemek borusunun daralması% 66’ya ulaşsa bile yutma güçlüğü algılanmayabilir. 4 derece disfaji vardır: I derece – katıları yutma yeteneği, II derece – öğütülmüş yiyecekleri yutma yeteneği III derece – yalnızca sıvıları yutma yeteneği IV derece – afaji

Aşağıdaki belirtiler sık ​​sık ortaya çıkar: yemek getirmek, karın ağrısı ve zatürre. Daha ileri vakalarda: kanlı kusmuk, kan tükürmesi (trakeoofageal fistül nedeniyle), retrosternal ağrılar (mediasten yapıların infiltrasyonu), ses kısıklığı ve öksürük (trakeal lenf düğümlerinin invazyonu ve rekürren laringeal sinirin infiltrasyonu).

Hastalığın doğal seyri

Aşama I – başlangıç ​​- önleme yöntemleri sayesinde geri dönüşümlüdür. 30 yıla kadar sürebilir, epitel hücrelerinin düşük veya ileri düzeyde metaplazisi ile karakterizedir, ardından displazi, hiperkromazi ve çekirdek diskaryozuna neden olur. Faz II – in situ karsinoma (istila öncesi kanser) ile sonuçlanır. Klinik olarak asemptomatiktir ve uzun süre devam edebilir. Daha sonra kanser, bazal membrana nüfuz eder ve infiltratif bir karakter kazanır. Klinik açıdan ileri kanserin birinci derecesidir. Evre III – II ve III evre kanser. Klinik semptomlar: artan disfaji, radyolojik incelemede görülen yemek borusunun iç çapının daralması. Faz II klinik – bölgesel lenf düğümlerine metastaz yok, III – metastaz var. Faz IV – IV ileri kanser derecesi. Terminal aşaması, kısa bir süre sürer, uzak metastazlar mümkündür, genellikle operasyonel olmayan bir kanserdir.

Sınıflandırma

TNM sınıflandırması Tümör TX primer tümörünün boyutu değerlendirilemez T0 primer tümörün kanıtı yok Tis karsinoma in situ T1 tümörü mukoza veya submukozanın lamina propriasını etkiler T2 tümörü muskularis propriayı etkiler T3 tümörü tunika adventiti etkiler T4 tümör infiltre komşu yapıları Lenf düğümleri NX bölgesel lenf düğümleri değerlendirilemez N0 bölgesel lenf düğümleri etkilenmez N1 bölgesel lenf düğümleri etkilenir Uzak metastazlar M0 yok M1 uzak metastazlar mevcuttur (viseral düğümler dahil)

Amerikan Ortak Kanser Komitesinin Sınıflandırması Yukarıda bahsedilen Kısaltmalar, açıklamada kullanılmıştır: 0 derece Tis, N0, M0; I derece T1, N0, M0; IIA derece T2, N0, M0 veya T3, N0, M0; IIBgrade T1, N1, M0 veya T2, N1, M0; III derece T3, N1, M0 veya T4, herhangi bir N, M0; IV herhangi bir T, herhangi bir N ve M1 sınıfında.

Teşhis

Tanısal olarak temel testler: Tıbbi geçmişle kapsamlı öznel test. Özofagusun kontrast madde ile radyolojik muayenesi, mide ve duodenum testleri ile birlikte – yemek borusu ekseninin daralması veya değiştirilmesi, bir tümör varlığını gösterebilir ve birleştirilecek midenin yararlılığını tahmin eder. Tek kontrast kullanımlı testler sırasında görünmeyen daha küçük değişiklikleri ortaya çıkarmak için çift kontrast kullanımı tavsiye edilir.

Tanısal olarak ek testler: Göğüs dışındaki metastazları dışlamak için palpe edilebilen servikal düğümlerin aspirasyonel biyopsisi. Histopatolojik testlere alınan bir örnekle özofagoskopi – kanseri makroskopik olarak tahmin eder (şu gruplardan birine atanabilir: dışbükey, ülseratif, yüzeysel, egzofitik ve karışık) ve mikroskobik olarak yemek borusunun fizyolojik daralmasına karşı kesin olarak lokalize edilir, ve üst kesici dişlere olan mesafeyle ilgili olarak; Skuamöz ve kolon epitelinum ve diyafram boşluğunun faringeal kas bağlantısı alanındaki değişikliklere, erozyon, Barrett’s özofagusu veya özofajit gibi uydu değişikliklerinin varlığına veya yokluğuna dikkat edilmelidir. Kesin test sonuçlarının olması durumunda, toluidin mavisi veya Lugol iyotu kullanılmalıdır. Trakea ve bronşiyal ağaç infiltrasyonunu dışlamak için yemek borusunun üst veya orta kısmında rezeksiyon olasılığı varsa, bronkoskopi her zaman yapılmalıdır. Metastatik değişiklikleri lokalize etmek için göğüs ve üst karın BT’si. Mediastinal lenf düğümlerinin hastalığının doğrulanması için özofagus ultrasonografisi (EUS). MR – hassasiyeti CT ile karşılaştırılabilir. İlk testlere göre 18F – florodeoksiglukoz (FDG) içeren PET, tümör ve bölgesel metastazların varlığını BT’den daha yüksek bir hassasiyetle tespit eder, kesinlikle uzak metastazların varlığının tespitinde daha iyi çalışır. 11C-metakolinli PET – mediastinal bölgede küçük metastatik odakların varlığını daha yüksek hassasiyetle algılar; bazı testlere göre, en iyi sonuçlar PET ile birlikte FGD ve 11C-metakolin kullanımıyla elde edilir.

Preoperatif testler: Kardiyovasküler sistem fonksiyon testi – EKG, bazı gerekçeli vakalarda ekokardiyografi, egzersiz testi, karotis arter arteriyografisi, Doppler’in karotis arter USG’si. Solunum sistemi fonksiyonunun testi – spirometrik ve gazometrik testler; hayati akciğer kapasitesinin değerlendirilmesi, bir saniyelik gergin tidal hacim, Tiffeneau testi. Böbrekler ve karaciğer fonksiyon testi üre düzeyi, kreatinin, kreatinin klirensi, sodyum, potasyum, klorür ve kalsiyum iyonları düzeyi, transaminaz GOT düzeyi, GPT, bilirubin, alkalin fosfataz, hepatik testlerin belirlenmesi. Plazmada bulunan tam albümin seviyesinin ve albüminin belirlenmesi. Yetersiz beslenme ve dehidrasyon derecesinin değerlendirilmesi Bir deri kıvrımının kalınlığının değerlendirilmesi, Karnofsky ve WHO’nun hasta ölçeklerinin genel durumunun belirlenmesi.

Operasyon yeterliliği: Karnofsky ölçeğine göre genel durum, WHO’ya göre en az 80 – 1’den fazla değil. Kemik iliğinin normal işleyişi (RBC 3.5 mln / 1ml, PLT 100thous / 1ml). Böbreklerin normal işleyişi (kreatinin klirensi göstergesi / göstergesi> 50 l / dak). Uzak metastaz yok (M0). Tedavi

Ameliyat

Cerrahi genellikle yemek borusu ve çevresindeki lenf düğümleri ve dokuların bir kısmı veya tamamı ile birlikte tümörün çıkarılmasını içerir. Daha sonra yutkunma kabiliyetini korumak için yemek borusunun kalan kısmı servikal bölgede mideye birleştirilir. Bazen endoprotezler kullanılır, ancak genellikle sadece mide veya bağırsak için. Yiyeceklerin mideden bağırsağa geçişini kolaylaştırmak için midenin doğrudan bağırsağa ek bir eklemi gerçekleştirilebilir. Unutulmamalıdır ki, bu tür ameliyatlar esas olarak hastanın genel durumuna ve kanser gelişim evresine bağlıdır.

Ameliyatta kullanılan başlıca yöntemler aşağıda sunulmuştur:

Transhiatal özofajektomi (m. Orringer). 1. Karnın üst kısmı ve boynun alt kısmı açılır, göğüste direkt invazyon yoktur. 2. Özofagus mediastinal yapılardan özenle disseke edilir ve sonra çıkarılır. 3. Daha sonra mide, ön mediasten bölgesinde taşınan yemek borusunun (uçtan uca özofagogastrostomi) servikal kısmı ile birleştirilir. Transmediastinal özofajektomi (m. Akiyama). 1. Göğüs sol ve sağ tarafta açılır (daha çok sağ tarafta, tümör yemek borusunun üst ve orta kısmında olacak şekilde ve aortik ark göz önüne alınarak; tümör lokalize ise daha sık solda) yemek borusu ve mide ekleminde). 2. Altıncı sol interkostal alanda yapılan kesi, ön mediasteni ortaya çıkarır. 3. Diyaframın kostal arktan 1 inç uzaklıkta yarım daire biçimli kesi karnın üst kısmını ortaya çıkarır. 4. Özofagus, periözofageal düğümler ve midenin daha az eğriliğine sahip düğümler ile çıkarılır 5. İkame esas olarak mideden yapılır: a) Sağ taraftan yapılan kesi ile, mideyi hazırlamak ve bölgeye yerleştirmek için ek olarak laparotomi yapılır. anterior mediastende veya retrosternal bölgede, b) sol taraftan yapılan kesi ile mide aort kemerinin altına çekilerek yemek borusunun servikal güdüğüne birleştirilir. Özofajektomi en bloc. 1. Tümörün arka planda çevreleyen yapıları ve plevra ve önde perikardın bulunduğu geniş bir sınırla eksizyonundan oluşur. 2. Yemek borusu, aort ve torasik kanal arasına yerleştirilen lenfatik damarlar en blok olarak çıkarılır. 3. Anterior mediastinum eksizyonu, nodların trakea bölünmesinden özofageal hiatusa kadar tamamen çıkarılmasını garanti eder. 4. Karaciğer, iç organlar, sol mide düğümleri ve mide, parahiatal ve retroperitoneal eğriliği daha az olan düğümler, bu da operasyon sonrası lokal metastazların sayısını% 10’un altına düşürür. Tripolar lenfadenektomi ile özofajektomi en bloc Servikal düğümlerin ek eksizyonundan oluşur.

Radyoterapi

Radyoterapi tedavisi, kanserli hücreleri yok etmek için yüksek enerjili ışınların kullanılmasından oluşur. Radyoterapi, harici veya dahili bir kaynaktan sağlanabilir (brakiterapi, yemek borusunun iç çapına yayılan malzemeye sahip bir borunun sokulmasından oluşur). Radyoterapi ancak alternatif bir tedavi yöntemi olarak kemoterapi ile birlikte, kanser evresi veya diğer faktörler ameliyat yapılmasına izin vermiyorsa kullanılabilir. Ameliyat yapılmadan önce tek başına veya kemoterapi ile birlikte kullanılabilir. Palyatif tedavide radyoterapi de önemli bir rol oynar.

Kemoterapi

Farmasötik tedavi kanser önleyici ilaçların kullanımını içerir ve genellikle kanserli hücreleri vücut içinde / çevresinde dolaşarak etkileyen damar içine uygulanır. Cerrahiye alternatif bir tedavi yöntemi olarak ve ameliyat öncesi radyoterapi ile birlikte kullanılabilir.

Kontrollü klinik testler aşamasında, lazer tedavisi veya fotodinamik terapi (PDT) gibi başka tedavi yolları da mümkündür.

Hafifletici tedavi

Teşhis konulan hastaların% 70’inden fazlası kanserli değişikliklerin yaygınlığı nedeniyle cerrahi tedavi için nitelikli olamamaktadır. Palyatif tedavi, bir hastanın genel durumunu iyileştirmeyi, rahatsızlığı ve yutma güçlüğünü azaltmayı amaçlamaktadır. Aşağıdaki yöntemler uygulanır: Palyatif rezeksiyon Kaçınma bağlantıları – yemek borusunun iç çapının daralmasından veya kapanmasından kaçınan bir köprünün oluşturulması. Özofagus protezleri. İnce bağırsak mikrofistülü dahil mide ve bağırsak fistülü, doğrudan bağırsağın iç çapına beslenmeyi sağlar. Daralmanın mekanik olarak genişletilmesi. Kendi kendine genişleyen Stent kütlesi. Lazer tedavisi – yemek borusuna lazer ışığı olan bir fiberkopun birkaç gün süren, hücrelerin pul pul dökülmesini ve yemek borusunun iç çapının genişlemesini sağlayan bir ameliyattır. En popüler lazer: Nd Yag lazer.