Otizm: Çocuğu ve Ebeveynleri Eğitmek

Kendinizi ifade etmekte hiç zorlandınız mı? Hayatınızda, hissettiklerinize adalet vermek için kelimelerin yeterli olmadığı bir noktaya hiç rastladınız mı?

Eğitim

Bilginin güç olduğunu söylüyorlar. Bu, elinizden alınamayacak veya sizden alınamayacak bir güçtür. Bir kişi sadece uygun eğitim ve öğretim yoluyla bilgi sahibi olabilir.

Bilgi ve yeterli güce sahip bir kişi, bir alanı veya hedefi takip etmek için potansiyelini kolayca gerçekleştirebilir. Kurumsal merdivene tırmanabilirsiniz. İnsanları etkileyebilirsiniz. Yeterince saygı ve itibar kazanabilirsiniz.

Bilgi gerçekten anahtar ise, koşulları buna izin vermeyen diğerleri ne olacak? Örneğin otizmi ele alalım. Şimdiye kadarki nedeni hala kesin değil, ancak birçok kişi tarafından engelleyici olarak algılandı.

Otizm

Otizm, aslında sinir gelişimini içeren bir durumdur. Gelişimin tutarsızlığı çocuğun davranışında kendini gösterir: iletişim, sosyal beceriler ve tekrarlayan tavırlar. Otistik çocuklar genellikle çevrelerindeki dünyaya yanıt veremezler. Bu nedenle, kendilerine ait bir dünyaya sahip oldukları kabul edilir.

Ancak bu, kişiyi tamamen aciz hale getirecek bir hastalık veya rahatsızlık olarak görülmemelidir. Otizm teşhisi konan bir çocuğa sahip olan bazı aileler depresyon, geri çekilme veya umutsuzluk yaşıyor. Ebeveynler, alternatifleri gözden kaçırdıkları için soruna çok fazla kapılırlar. Otistik sendromlu bir çocuğun özel koşulları veya kısıtlamaları uygun şekilde ele alınabilir.

Otistik bir çocuğa uygun bakım ve eğitimi sağlama endişesi, yüzleşmesi gereken birçok engelden biridir. Bu durumla ilgilenen herhangi bir aile için olduğu gibi, daha hızlı bir ilerlemeyi kolaylaştırmak için erken müdahalelerin sağlanması önemlidir.

Otistik Çocuklara Eğitim Vermek

Otistik çocukların durumunu ele almak için geliştirilmiş birçok öğretim yöntemi vardır. Yöntem, otizmin hafif olup olmadığına bakılmaksızın elbette çocuğun ihtiyaçlarına ve yeteneklerine bağlı olacaktır.

Öncelikle ebeveynler, yerel okulun özel bir programı yoksa çocuğu özel bir eğitim kurumuna göndermenin en iyisi olduğunu düşünüyor. Otizme odaklanan kurumlar, otizme özgü sınıfların sağlanmasına da yardımcı olacaktır. Böyle durumlarda öğretmen otistik çocuğun ihtiyaçlarına odaklanacaktır. Ele alınacak başka rahatsızlıklar olmayacaktı. Öğretmenin stresli veya aşırı çalışmasını önlemek de en iyisidir. Öğretmen duygusal ve fiziksel olarak yukarı ve aşağı yukarı olmalıdır.

Ayrıca, normal okullara gitmeyi yine de faydalı kılacak otizm vakaları vardır. Bazı okul bölgeleri, öğretmenleri ve öğrenci bedenini bu tür durumlardan daha fazla haberdar etmek için destek sağlamıştır. Otistik çocukların bazı ebeveynleri de çocukların ihtiyaçlarının okul sınırları içinde karşılanmasını sağlamak için birlikte çalışır.

Son olarak, eğitimin evde başladığını kendimize sürekli hatırlatmalıyız. Ebeveynler çocuğun durumunu doğru bir şekilde anlamalı ve kavramalıdır. Ayrıca otistik durumun yönlerini ve etkilerini ve çocuğun gelişimini nasıl doğru bir şekilde ele alabileceklerini de düşünmelidirler. Bunlar hedeflenmesi gereken birkaç şeyden bazılarıdır: davranışı anlamak, doğru tepkiyi bilmek, yenilerini teşvik etmek, sosyal sorunlarla başa çıkmak, birlikte çalışmak ve oynamak.

Çocuğun sorunlarının ele alınmasını sağlamak için ebeveynler ile öğretmenler veya profesyoneller arasında da önemli bir işbirliği olmalıdır. Ebeveynler, çocuğun öğrenme stillerini bilmeli ve çocuğun başarılı olmasına yardımcı olacak çeşitli stratejiler konusunda kendilerini bilgilendirmelidir.

Çocuğu uygun eğitim kurumuna götürmek çok yardımcı olacaktır. Yine de çocuğun ilerlemesi için onu güçlendirecek ve destekleyecek olan ailedir.

Çok hızlı bir dünyada yaşıyoruz. Teknolojiler geliştikçe ve bilgi ilerledikçe dünya küçülmeye devam ediyor. Kendimizi eğlendirmek, ihtiyaçlarımızı karşılamak ve hatta istediğimizi elde etmek çok kolay. Ancak, bu hızlı tempolu hayatta herkes yetişemeyecek. Bazıları olmayı seçtikleri için değil, koşulları onları kısıtladığı için geride bırakılabilir.

Bu dünyayı sadece mümkün olanlarla sınırlamamalıyız. Varoluşlarıyla sınırlı olanları kucaklamayı ve mümkün kılmayı da öğrenmeliyiz.