Kronik Yorgunluk Hayatımı Nasıl Etkiledi

Birçoğunuz ‘kronik yorgunluk’ terimini duymuşsunuzdur eminim. Muhtemelen çok daha azınız hastalıkla ilgili teknik, tıbbi bilgileri biliyor. Her ne kadar kronik yorgunluk hakkında her saat, her saat bilgi paylaşabilsem de, kronik yorgunluğun hayatımı ne kadar derinden etkilediğini paylaşmanın daha doğru olacağını düşünüyorum.

Ben de diğer birçok çocuk gibi büyüdüm. Karanlık gelene kadar dışarıda oynamayı sevdim ve her gece yatmadan önce ailemle sınırları zorlamayı severdim. Çocukken, annemin veya babamın benimle ve kardeşlerimle oynamak için yoğun programlarından uzaklaşmasından daha iyi bir şey olamazdı. Babamın arabasının garaj yoluna girmesinden ve oynadığımız oyunda bize katılmak için geri gelmesinden daha fazla sevmedim. Yıllar boyu babamla oynadığım öğleden sonraları ve yaz günleri harika anılarım var. Bunların hepsi kronik yorgunluk olmadan önceydi elbette.

Babam daha sonra kronik yorgunluk olarak teşhis edilecek şeyin semptomlarını ilk kez göstermeye başladığında ortaokuldaydım. İlginçti çünkü hastalığın ona yavaşça ama aynı anda geldiğini hatırlıyorum. Bir gün işe yaraması için yataktan zar zor çıkabilene kadar enerji seviyelerinin yavaşça kaybolduğunu hatırlıyorum. Çok çeşitli şeyler için test edildi, ancak kronik yorgunluk teşhisi konulmadan birkaç yıl önceydi.

Babamın vücudunu rahatsız eden sorunları tam olarak anlayamayacak kadar küçük olduğum için, kronik yorgunluğu benim için bir hayal kırıklığı ve öfke kaynağıydı. Babamın artık benimle arka bahçede yakalamaya devam edememesi ya da artık Cumartesi futbol maçlarıma nadiren girmesi hoşuma gitmedi. Bana tekrar tekrar şık yorgunluğunu anlatmaya çalıştı, ama çoğu zaman kendimi odadan çıkarırdım. Birkaç yıl önce bu kadar sağlıklı, aktif ve genç olan babam sabah yataktan kalkmayı nasıl başaramazdı?

Babama resmi olarak kronik yorgunluk teşhisi konulduktan sonra, doktorları tarafından etkili bir tedavi planının anlaşılabilmesi için aylar geçti. Birçok diyet ve egzersiz planıyla kronik yorgunluğunu azaltmayı denediler. Geceleri daha uzun süre uyumasını ve gündüzleri kestirmeyi denediler. Annem babanın kronik yorgunluğu için yeni bir diyet hazırlamaya başladığında ailemiz en sevdiğimiz yiyeceklerin çoğunu yemeyi bıraktı. Okuldaki kafeterya ve ara sıra arkadaşlarımla yemek yemek, babamın kronik yorgunluk nedeniyle artık yemeye mahkum olduğu sıkıcı ve tatsız yiyeceklerden tek kurtuluşum oldu.

Bunları söylemekte amacım, kronik yorgunluğun hayatımı nasıl etkilediğini kısaca paylaşmaktır. Babam üzerinde çalışan ve durumunu katlanılabilir hale getiren tüm doktorlara çok minnettar olsam da, kronik yorgunluk gelip hayatını ve birlikte geçirdiğimiz zamanları çalmadan önceki babamı hala özlüyorum.