Depresyon ve İntihar

On sekiz yaşındaki Catherine her şeye sahipti: en destekleyici aile, sevgi dolu bir erkek arkadaş, harika arkadaşlar ve rahat bir yaşam. Ancak depresyon teşhisi konulduğunda bütün bunlar arka planda kaldı. Kabarcıklı gevezelik kutusundan, aklında hiçbir şey olmayan melankolik bir kıza dönüştü. “Yaşanacak hiçbir şey kalmadı. Ben değersizim ve umutsuzum.” Bu ifade kafasında defalarca akıp gitti. Köprüden atlamak ya da bir hevesle formaldehit içmek istedi.

İntihara meyilliydi.

Catherine normale dönmeden önce doktoru ziyaret etmek, ailesinden ve arkadaşlarından destek almak zorunda kaldı. Şimdi melankoli ve intihar düşünceleri gitti. Üniversiteyi yeni bitirdi ve hayallerindeki işe başlamak üzere.

İntihar, kasıtlı olarak kendini öldürme eylemi olarak tanımlanmaktadır. Kişinin zihinsel, fiziksel ve duygusal yönüne müdahale eden şiddetli depresyondan kaynaklanır.

Depresyondaki insanların çoğu aslında intihar nedeniyle ölmez. Ancak depresyon, daha yüksek bir intihar riskini tetikler. Yeni veriler, ayakta tedavi senaryosunda depresyon tedavisi gören depresif kişilerin yüzde ikisinin intiharla ölebileceğini bildirdi. Yatarak tedavi gören bir hastane ortamında tedavi görenlerin yüzde dördü de aynı yöntemle ölebilir. Daha önce intihara teşebbüs edenler de daha sonra intihar ederek ölme eğilimindedir. Başka bir araştırma, depresyon öyküsü olan erkeklerin yüzde 7’sinin sonunda kendini öldüreceğini, depresyon öyküsü olan kadınların ise sadece yüzde 1’inin öldüğünü gösteriyor.

Duygudurum bozukluğu olanlar intihar eder. Klinik olarak depresyondaki genç olanlar kendilerini öldürmek için genellikle madde bağımlılığına yönelirler.

En yaygın intihar yöntemi, intiharların yüzde 60’ını oluşturduğu için ateşli silah kullanmaktır. Ulusal Ruh Sağlığı Enstitüsü’nün bir çalışmasına göre, beyaz erkeklerin yaklaşık yüzde 80’i kendilerini vurarak intihar ediyor. Bu, bir aile üyesinin intihar riski altında olduğu keşfedilirse, ateşli silahın evden çıkarılması kararını zorlar.

Erkekler için bir sonraki en yaygın yöntem, aşırı dozda uyuşturucu veya kendi kendine zehirlenmenin kadınlar için ikinci en yaygın intihar yöntemi olduğu asma.

Depresyon dışında intihar için başka risk faktörleri de vardır:

1. Dürtüsellik. Bir hevesle bir şeyler yapan insanlar var. Elinde silah varsa, kendini bir dürtüyle vurabilir.

2. Travmatik yaşam olayları. Sevilen birinin ölümü, maddi sıkıntı veya diğer sıkıntılar bir kişiyi kendisini öldürmeye zorlayabilir.

3. Ailede intihar öyküsü. Bir kişinin sıklıkla intihara ve intihar girişimlerine maruz kaldığı “intihar bulaşması” diye bir şey vardır. Bu, kendi kendini öldürmek için bir risk faktörü haline gelebilir.

4. Aile içi şiddet Kişi fiziksel veya cinsel olarak istismara uğrarsa, bu çileyi bitirmek için intihara yönelebilir.

5. Daha önce intihar girişiminde bulunuyorsa, neden tekrar yapmasın?

6. Alkol ve uyuşturucu kullanımı Bir alkolik veya uyuşturucu bağımlısı, kendini öldürmekten hiç çekinmediği bir noktaya ulaşacaktır.

Depresyon, intihar düşüncelerini uzak tutmak için kökünden sökülmesi gereken bir sorundur. Bir kişi intihara meyilli ise, profesyonel tedavi görmesi şarttır. Genellikle kendilerini öldürmeyi düşünenler yardıma ihtiyaçları olduğunu bilmezler.

İntiharı önlemek de kolay bir iş değil. Bu ışık altında, geniş ve kapsamlı bir intiharı önleme programının oluşturulması gerekmektedir. Bu programlar, depresyon ve uyuşturucu kullanımının tedavisine odaklanmalıdır. Halka sunulmadan önce, bilimsel olarak değerlendirilmeli ve ilk olarak etkinlik ve güvenlik açısından test edilmelidir. Etkilerinin uzun süre devam etmesi ve sonunda tüm intihar düşüncelerini ortadan kaldırması için yeterince kapsamlı ve karmaşık olmaları gerekir. Ayrıca intihara eğilimli hastaların yaş, kültür ve cinsiyetine göre de yapılmalıdır.

Depresyon ve intihar birlikte yürür, ancak depresyonla mücadele etmek için çok çalışırsa intihar düşünceleri ortadan kalkar.