Doktorlar, eğitim ve uygulama yıllarında, alanları hakkında bilmeleri gereken neredeyse her şeyi öğrenirler. Bununla birlikte, tıp pratisyenleri ne kadar uzman olursa olsun, tedavilerinin gelecekteki sonuçlarını hala kesinleştiremiyorlar. Yapabilecekleri en yüksek şey, hastalarının durumlarının olası gelişmeleri hakkında tahminlerde bulunmaktır. Olumlu ve olumsuz faktörlere dayanarak hastalarının durumunun bir prognozunu yaparlar. Bir prognoz, bir hastanın elde edeceği gelişim kapsamının bir tahminidir.
Örneğin depresyonlu kişilerin durumunu ele alalım. Genellikle Prozac, Fluoxetine veya Effexor gibi ilaçlarla reçete edilirler. Bununla birlikte, bu durumdaki hastaların uzun süreli, başarılı bir şekilde iyileşmesi için ilaçlar genellikle yeterli değildir. Genellikle doktorlar, ilacın olumlu etkilerini desteklemek ve uzun vadede hastanın durumunu daha da iyileştirmek için hastalarına psikoterapi seansları yapmalarını tavsiye eder.
Bazı kişiler ilaçların ve psikoterapinin ayrı ayrı alınması veya tedavi edilmesi gerektiğine inanmaktadır. Bu, depresyon tedavilerinin ya ya da durumları olduğu anlamına gelir. Bu özel inanç, basitçe finansal kısıtlamalar veya kişisel tercihler gibi nedenlerden kaynaklanabilir. Bununla birlikte, çoğu tıp uzmanı, ilaç ve terapinin kombine tedavisinin daha istikrarlı ve uzun vadeli sonuçlarla sonuçlanacağını önerecektir. Bir doktorun önerisi ve bir hastanın mali durumu veya kişisel görüşü aynı fikirde olmadığında, bu genellikle hastanın durumu üzerinde bir sınırlama oluşturur. Bu, doktorların önerileri konusunda her zaman haklı oldukları anlamına gelmez, bu nedenle genellikle diğer tıp uzmanlarından ikincil görüşlerin alınması da gereklidir. Bununla birlikte, doktorlar tarafından yapılan önerilerin çoğu, hastalarının koşullarının en iyi şekilde nasıl iyileştirilebileceği veya tedavi edilebileceği konusundaki değerlendirmelerine dayanmaktadır. Genellikle hastaları için, bu arada, her zaman tartışılması, planlanması ve hastanın kendisinin rızasıyla belirlenmesi gereken hedefler belirlerler.
Doktorların ilaç ve psikoterapinin eşzamanlı tedavi uygulamasını tercih etmesinin olası bir nedeni, depresyon tedavisi olarak kullanıldığında tek başına ilaçların, sonlandırıldığında depresyonun nüksetme veya nüksetme eğiliminin yüksek olmasıdır. Bazı araştırmalar, anti-depresan ilaç kullanımıyla birlikte veya sonrasında psikoterapi seanslarına girdiklerinde, daha önce tedavi gören hastaların depresif durumlarına geri dönmelerinin önlendiğini ve tekrarlama şanslarının azaldığını göstermektedir. Ayrıca depresyondan muzdarip nüfus arasında intihar etme riski de psikoterapi ile daha iyi yönetilmektedir. Son olarak, terapi seanslarına girerek, depresyonlu bireyler stres, hayal kırıklıkları, kayıplar ve genellikle durumlarını tetikleyen veya kötüleştiren diğer psikososyal sorunlarla nasıl başa çıkacaklarını öğrenirler.
Bu nedenle, doktorlar bir hastanın tedaviden sonra tam ve başarılı bir şekilde iyileşmesini sağlayamasalar bile, hastanın bu hedefe ulaşma şansını artırmak için belirli tedavi stratejileri planlayabilirler. Bazen, depresyonlu bireyler için Prozac gibi ilaçlar tek başına yeterli olmayabilir. Bu nedenle, destekleyici tedavi yaklaşımları ve stratejileri, hastanın prognozunu daha iyi hale getirmek için plana dahil edilir. Bu durumdaki tek dezavantaj, hastanın maddi kısıtlamaları ve kişisel tercihlerinin bir kısmıdır.
GIPHY App Key not set. Please check settings