Kendimizi Sevmeyi Öğrenmek

Öz değerimizle ilgili şüphemiz, duygusal ve ilişkilerimiz arası uyumumuzun önündeki ana engeldir. Bu şüphe, reddedilmek, gülmek, görmezden gelinmek, sevilmemek ve hepsinden önemlisi yalnız kalmak gibi en büyük korkularımızın sebebidir.

Yalnızlık ve Şüphe

Yalnızlık çağımızın hastalığıdır ve nedeni kendinden şüphe duymaktır. Yalnız kalma korkusu belki de en eski korkumuzdur. Geçmişte kabul edilmeyen kişinin gruptan dışlanması gerçeğinden geliyor. O günlerde bu sadece yalnız hissetmek değil, aynı zamanda hayatta kalamamak anlamına da geliyordu.

Reddedilmekten ya da başkaları tarafından kabul edilmekten korkmamıza neden olan bir diğer faktör, onlar ya da Tanrı tarafından cezalandırılma korkusudur. Onun gözünde mükemmel olup olmamamıza bağlı olarak, sevgisi şartlı olan bir Tanrı’ya inanmak için yetiştirildik.

Çocukluk Programlama

Çocukluk yıllarımız boyunca anne babamızdan ve diğer önemli kişilerden, hangi koşullarda iyi veya değerli olduğumuza dair mesajlar alıyoruz.

Çocuklar olarak yetişkinlerden öz değerimizi ölçmemiz gerektiğini öğreniyoruz:

1. Başkalarının hakkımızda ne düşündüğü.
2. Okuldaki, mesleğimizdeki ve yaşamdaki çabalarımızın sonuçları.
3. Görünüşümüz
4. Diğerleriyle nasıl kıyasladığımız.
5. Ne kadar biliyoruz.
6. Ne kadar paramız var.
7. Ve çeşitli diğer koşullar

Öyleyse, öz değerimizle ilgili şüphemiz iç huzurumuz, uyumlu iletişim ve sevgi dolu ilişkilerimizin önündeki en büyük engelimiz olur. Bu şüpheler, olumsuz duygularımızın ve ilişki çatışmalarımızın çoğunun temelini oluşturur.

*** Kendimizi daha fazla kabul etseydik, kendimizi başkalarına kanıtlamaya daha az ihtiyacımız olurdu. ***

O zaman bu kadar sık ​​kırgın hissetmeyiz ve başkalarının olumsuzluklarını görmezden gelebilir ve davranışlarına bakılmaksızın onlarla barışık olabilirdik.

Şimdi kendimizi kabul etmemizi nasıl artırabileceğimize ve stabilize edebileceğimize bakalım.

İlk adım, kendimize değer verme veya kendimizi kabul etme duygumuzu kaybettiğimiz durumları keşfetmektir.

Öz değer duygularımızı en sık kaybetmemizin nedenleri aşağıdaki ankette incelenmiştir.

KENDİMİZİ SEVMENİN ÖNÜNDEKİ ENGELLER

Hangi durumlarda kendini sevme, kendine değer verme, öz saygı veya kendini kabul etme duygunuzu kaybedersiniz?

1. Başkaları yardımınızı istediğinde ve siz * “evet” * demeyin veya yanıt vermeyin.

2. * Bir hata yaptığınızda * veya bir çabayla * başarısız olduğunuzda *.

3. * Başkaları sizin belirli görevlerde veya belirli niteliklerle (örneğin zeka, sanatsal yetenek, konuşma, spor, yemek pişirme, mesleki başarı, çocuklarının başarısı, ekonomik olarak, arkadaş edinme, disiplinleri çalıştırma) olduğunuzdan daha yetenekli olduğunda.

4. * Başkaları daha fazla dikkat çektiğinde, * bir grup durumunda saygı ve saygı gösterin.

5. Başkaları * size sunduğunuzdan * daha fazlasını sunduğunda.

6. * Mükemmel olmadığınızda *.

7. * Başkaları eleştirdiğinde, kızdığında veya sizi reddettiğinde *.

8. * Başkaları sizinle aynı fikirde olmadığında veya hatalı olduğunuza inandığında *.

9. Başkaları * sizi manipüle edebildiğinde *.

10. Başkaları için acı “yarattığınızda” *.

11. * Vicdanınızla uyum içinde olmadığınız * zaman.

Eşlik eden daha ayrıntılı anket, öz değer duygularımızı ne zaman kaybettiğimizi daha net bir şekilde belirlememize yardımcı olacaktır. Okurken, sizinle ilgili olabilecek öğeleri işaretlemenizi öneririz.

Öz Değer Duygularımı Kaybetmeye Eğilimliyim:
(Neye değer; sevgi, mutluluk, sağlık, başarı, memnuniyet mi?)

1. Başkaları beni eleştirdiğinde, beni suçlayın veya beni onaylamayın.
2. Başkaları bana kızdığında.
3. Çocuklarım, eşim veya ebeveynlerim mutlu, sağlıklı, başarılı veya memnun olmadığında.
4. Çevremdeki diğerleri kadar bilmediğimde.
5. Yakın bir ilişki partnerim olmadığında.
6. Evim temiz ve düzenli olmadığında.
7. Partnerim başkalarına ilgi gösterdiğinde.
8. Profesyonel olarak başarılı olmazsam.
9. Yeterli param yoksa.
10. Karşı cins için çekici değilsem.
11. Başkaları üzerinde bir izlenim bırakmazsam.
12. Çok fazla cinsel başarım yoksa.
13. Başkaları bana saygı duymazsa.
14. Çocuğum hasta ise.
15. Başkalarının sahip olduklarına sahip değilsem.
16. Mükemmel değilsem.
17. Çok şey başaramazsam.
18. Başkaları beni aldatabilir veya yanlış yönlendirebilirse.
19. Eğer yoksa
20. yapmazsam
21. Diğer nedenler

SOSYAL PROGRAMLAMA VEYA VİCDAN

Kendimize değer verme veya kendimizi kabul etme duygularımızı engelleyen belirli durumları veya uyaranları belirledikten sonra, yanıtlarımızı iki gruba ayırmamız gerekecek.

1. Vicdanımızla değil, * sosyal programlama * ile ilgili olanlar. Böyle bir durumda, bu durumlarda kendimizi kabul etmemize neden olan inançları keşfetmeye ve değiştirmeye çalışırken her bir nedeni ayrı ayrı incelememiz gerekir.

Sosyal programlamadan dolayı öz-değer duygularımızı kaybettiğimizde, kimin değerli kimin olmadığına ilişkin yanılsamaları toplumlara satın alıyoruz. Kendimizi dürüstlük, sevgi, samimiyet, özverilik gibi vicdanımızla değil, para, görünüş mesleği vb. Gibi toplum tarafından belirlenen yüzeysel standartlarla ölçüyoruz.

2. Eylemlerimizin iç vicdanımızla uyumlu olmadığı için * kendimizi reddettiğimiz durumlar. Bize davranmalarını istemediğimiz için başkalarına da davranırız. İlk anketteki 10 ve 11’e verdiğimiz cevaplar bu tür durumlara işaret edebilir.

Bu gibi durumlarda, davranışımızın vicdanımıza uygun olması için bu durumlarda nasıl farklı tepki verebileceğimizle ilgileniriz.

Vicdanla ilgili olan bu ikinci vakalarda, çoğu zaman bu şekilde davrandığımızı göreceğiz çünkü sosyal inançlar ise önceki kategoriler tarafından kontrol ediliyoruz.

Örneğin yalan söyleriz (vicdan meselesi) çünkü öz değerimizin başkalarının hakkımızda ne düşündüğüne bağlı olduğuna inanırız ve bu yüzden onlardan gerçeği gizlemek isteriz.

Öz-değer verme meselesinin nihai çözümü, tüm canlıların, tüm çiçekler ve tüm doğa gibi, ilahi yaratılışın benzersiz yönleri oldukları için, tüm kusurlarına bakılmaksızın, sevgi ve saygıyı tam olarak hak ettiklerini fark etmektir.

Böyle bir durumda, yetenek ve / veya ahlak ile sevgi ve saygıya değerliği karıştırmamalıyız. Tanrısal yaratılışın yönleri olarak, yetenek veya ahlaktan bağımsız olarak hepsi sevgi ve saygıyı hak eder.

Aradaki fark, yeteneği olanların, olmayanlara göre daha büyük sorumluluk pozisyonlarını hak etmeleridir. Ahlaksız olanlar sevgimizi ve saygımızı hak ederken, problemleri iyileşene kadar toplumda hareket etme güvenini veya özgürlüğünü hak etmeyebilirler.