Olds Resurrection?

Doksanlı yılların sonlarında, Fransız bistrosundaki Auburn Hills’teki havalı bir sohbet, kişisel eğlencelerden otomotiv dünyasının en ünlü isimlerinden birinin sonunu tartışmaya dönüştüğünde hararetli bir hal aldı: Oldsmobile. Ayrı bir odada bir araya getirilen sekiz erkek ve bir kadına, General Motors için çok markalı bir strateji planlamanın yanı sıra tasarım ekibinin çizim tahtalarından üretim hatlarına çıkmasını sağlayacak konsept arabaları tartışmakla görevlendirildi.

Aniden, kırmızı yüzlü, saçsız, orta yaşlı bir adam ayağa kalkıp gruptan ayrıldı ve kalabalık restorandan geçip ön kaldırıma çıktı. Kalan grup şaşkına döndü, ancak sessizlik, herkesin zaten bildiklerini açıklayan önde gelen EVP tarafından kısa sürede bozuldu: Oldsmobile adı terk edilecek ve GM kadrosunda Satürn onun yerini alacaktı.

Bu senaryo elbette kurgudur, ancak General Motors’un saygıdeğer Oldsmobile adını dinlenmeye karar vermesine kadar olan sahnelerin arkasındaki bazı olayları temsil etmektedir. Bayi satın alımları, model değiştirme ve marka yeniden değerlendirmesi, tapu nihayet tamamlanana kadar birkaç yıl boyunca GM toplantılarına hakim olacaktı.

1897’de Michigan, Lansing’de benzinli motor üreticisi Ransom Eli Olds ve küçük bir araba dükkanı işletmecisinin oğlu olan Frank Clark tarafından Olds Motor Vehicle Company kuruldu. O andan itibaren şirketin General Motors’un bir parçası haline geldiği ve son otomobil 2004’te sevk edilene kadar, Olds Amerikan motor tarihini başka hiçbir şeye benzemiyordu. Markaların ölümünden etkilenenlerin yaşadığı çalkantı ve ıstırabı yaratan da tarih, nostalji ve amaç duygusuydu.

GM’lerin Satürn ile gitme kararı kolay değildi, ancak iki şeye dayanıyordu: bayi ağı ve marka potansiyeli. Satürn’ün en büyük artısı her zaman pazarlık olmaması, sorunsuz fiyat politikası olmamıştır. Arabanın üzerindeki etiket fiyatı, tüketicilerin ödediği etiket fiyatıydı. Bir araba satın alırken uzun süreli ve rahatsız edici pazarlıklara girmeye gerek yok, bunun yerine bir Satürn galerisindeki atmosfer iş dünyasındaki hiçbir şeye benzemiyordu: samimi, samimi ve arkadaş canlısı. Eski satıcılar, Satürn satış stratejisini benimseme fırsatı verilmiş olsalar da, Satürn düşünce tarzını hiçbir zaman tam olarak dahil edemediler.

Marka potansiyeline gelince, bazıları Oldsmobile’ın 100 yaşında bir isim olduğu ve Satürn’ün 10 yaşında olduğu için daha iyi bir şansa sahip olduğunu düşünüyordu. Belki bir nesil önce bu doğru olabilirdi, ancak ABD pazarındaki yeni, yabancı markaların saldırısıyla, Olds için müşteri sadakati epey bir süredir zayıflıyordu. Cutlass 1970’lerin sonlarında ve 1980’lerin başlarında modele hakim olduğundan beri, Cutlass’ın sahip olduğu satış miktarını yakalayan bir model vardı. Nitekim, yıllar içinde satışlardaki keskin ve istikrarlı bir düşüş, Yaşlıların zayıflıklarını ortaya çıkarırken, Satürn, bazıları tarafından iki bölümün sadece başarılı olmak için değil, aynı zamanda başarılı olmak için en iyi şansa sahip olduğunu düşünüyordu.

Oldsmobile bir daha dirilebilir mi? Asla asla deme, ancak Olds’u geri getirmenin ardındaki lojistik, bunun uzaktan gerçekleşmesini mümkün kılıyor. Şu anda olduğu gibi GM, her biri risk altında olduğu düşünülen Pontiac ve Buick gibi ek markaları kesmeyi düşünüyor. Açıkçası, değişen zevkler ve pazar koşulları, bir artışı değil, araba hatlarında bir azalmayı garanti ediyor.

Olds hayranları için tüm bunlar üzücü bir haber. Ancak, emekli olan Packard lakabına çok benzer şekilde, Oldsmobile muhtemelen yoldaki mevcut modeller şeklinde ve Olds adına [onlar lejyondur] adanmış araba kulüplerinde bir nesil veya daha fazla yaşayacak. Eskilerin kaybı Satürn’ün kazancıdır ve bölünmeler nihayetinde General Motors’a olduğu kadar tüketicilere de fayda sağlar.