Günlük eziyetimizden kaçarak, sahilde uzanabileceğimiz ve kesinlikle hiçbir şey yapmayabileceğimiz Hawaii veya Güney Pasifik’e kaçmayı hayal ediyoruz.
Bazılarımız orada tatil yapacak kadar şanslıyız ve kendimizi sorumluluklar, talepler ve endişeler dünyasından geçici olarak uzaklaştırıyoruz. Daha kolay nefes alıyoruz, daha derin uyuyoruz, daha yürekten yiyoruz. Gerçekten cennettir.
Harika, çünkü uçaktan indiğimizde geri alınmayı bekleyen bir hayatımız var. İşimiz bizi bekliyor ve gecikmiş uzun molamızdan yenilenmiş enerji ve zevkle işe geri dönüyoruz.
İşsizliğin ilk birkaç günü gibi, kendimizi elimizde fazladan zamanla bulduğumuz ve erken kalkmak veya yoğun saat trafiğiyle mücadele etmek için hiçbir nedenimiz olmadığında balayı dönemi gibi. Ancak balayları sonsuza dek sürecek şekilde tasarlanmamıştır ve ancak bittiklerinde, bu gerçeklik ve bir evlilik inşa etmenin zor işi başlar.
İşsizliğin bariz stres faktörleri yaygın olarak kabul edilmektedir: mali sıkıntılar, iş aramadaki angarya ve sık sık aşağılama, ailenin bozulması, özgüven kaybı ve öz saygı. Bunların hiçbiri hafife alınamasa da, genellikle gözden kaçan bir alana bir an için konsantre olacağız. İç kargaşaya, acıya neden olabilir, işten çıkarılmanın duygusal yansımasını önemli ölçüde artırabilir ve sıklıkla takip edilen depresyon, anksiyete ve olumsuz kişisel görüşü şiddetlendirebilir.
Üretken hissetmek insanın doğasında olan bir ihtiyaç gibi görünüyor. Kendi bağımsızlığımıza, ailemize, topluluğumuza katkıda bulunduğumuzda kendimiz hakkında iyi hissediyoruz. Tarihin büyük keşiflerinin, icatlarının ve keşiflerinin çoğu, yeterli öz desteği sağlamak için hiçbir zaman parmağını kaldırmaya gerek duymayan, aile servetinde doğan bireyler tarafından yapıldı. Yine de bu kişiler bir şekilde dünyaya katkıda bulunmak istediler ve evlerini terk ettiler, gece boyunca çalıştılar ve hatta bir girişimin parçası olmaya çalışırken öldüler.
Defnelerine geri dönenler ve onları meşgul edecek, boş hayatlar süren, kişisel değer veya bağlılık olmadan günlerinde sürüklenecek herhangi bir girişim bulamayanlar. Bugün dernek sayfalarında boş yüzlerini görüyor, uyuşturucu sorunlarını, heyecan ve anlam bulma çabalarını öğrenmek için gazeteleri okuyoruz.
Çalışmaktan başka seçeneği olmayan bizler – çoğumuz – seçme şansına sahip olmak için yeterli paraya sahip olmayı hayal ediyoruz. Çok azımız gerçekten hedefler ya da hırslar olmadan dünya etrafında sürüklenmek istiyoruz. Çekiciliğini ve heyecanını çoktan yitirmiş olduğumuz kariyer yerine, sadece bizim için anlamlı bir şey yapmak istiyoruz.
Sıkıcı ve tekdüze olan kariyer aniden ortadan kalktığında, bu kadar uzun süredir giydiğimiz role kendimizin ne kadar yatırım yaptığını anlıyoruz. Kendi değerimize olan inancımız, üretkenliğimizle bağlantılı ve birbirine bağlıdır. Evlilik ortaklığımızın hayati bir parçası, çocuklarımızın saygı duyduğu ve takip ettiği biri, toplumumuzda fikir beyan etme veya bir ilke için oy kullanma hakkını kazanmış önemli bir kişi gibi hissediyoruz. İşçi sınıfının hayırsever üyeleri olmamızdan ve kendimizi katkıda bulunmayanlardan açıkça ayırdığımızdan gurur duyuyoruz: refah sınıfı, suçlular, aylak zenginler, toplumumuzun kenarlarını süsleyen çeşitli parazitler.
İşimizi kaybettiğimizde çizgiler bulanıklaşmaya başlar. Kişisel önem duygumuz yavaş yavaş kırılmaya başlar. Arkadaşlarımızın ve ailemizin gözünde kendimizin yansımasının değişmeye başladığını görüyoruz. Başka işler bulmaya ve herhangi bir iş arama kampanyasının gerektirdiği çoklu çemberlerden atlamaya konsantre olurken, aynı zamanda etrafımızdakilerin zihninde ortaya çıkan yeni imajımızdan kaçmaya çalışarak kendimize daha fazla çekiliyoruz.
Bir meslek danışmanı olarak, eşlerden ve aileden sürekli bir endişe uyandırdığını duydum: “Bu olduğundan beri, tamamen değişti … O tanıdığım adam değil … Artık kim olduğunu bilmiyorum … o Bana onu neyin rahatsız ettiği hakkında konuşmayacak … Kocamı geri istiyorum. Çalışıp çalışmadığı umurumda değil. ”
Siz veya sevdiğiniz biri bu tuzağa düştünüz mü?
Sorunu şimdi, sizin seçiminiz olmayan ve suçlamadığınız bir durumdan önce, işsizlerin çok sık görülen kişisel yıkımına mantarla çevirin – kırılmış evlilikler, aile dağılması, madde bağımlılığı, paramparça hayatlar.
İşinizi kaybetmenin rahatsızlığı ve duygusal acısı, sorunları doğrudan ele almak için harekete geçerseniz bağları sağlamlaştırma ve güç oluşturma fırsatı da sağlar. Her şeyden önce iletişim kesintiye uğramamalıdır. Aslında genişletilmesi ve zenginleştirilmesi gerekiyor. Ailenize ve arkadaşlarınıza, sizi olduğunuz gibi sevenlere, “siğillere ve her şeye” ulaşın.
Korkularınızı ve endişelerinizi ifade edin. Ne kadar rahatsız olduğunuzu ve geçmişte her zaman yönettiğiniz şekilde aileye katkıda bulunamayacağınız için ne kadar hayal kırıklığına uğradığınızı onlara bildirin. Ekibin çalışmıyor olsa bile üretken bir üyesi olmanın yollarını arayın. Evin çevresinde ve çocuklarla yeni işler ve sorumluluklar üstlenin. Eşinize daha fazla dikkat edin. Kasabada hediyeler ya da bir gece geçirmeye gücünüz yetmeyebilir, ancak zamanınızı ve minnettarlığınızı, bir mağazadan alabileceğiniz her şeyden daha değerli hediyeler verebilirsiniz.
İş arama çabalarınızın zorluklarını ve cesaretsizliğini paylaşın. Sizi sevenler, başarılarınızın yanı sıra başarısızlıklarınızı da paylaşmak isterler. Durumunuzla ilgili kendi duygularını ve korkularını paylaşmaları için onları teşvik edin ve gelecekle ilgili endişelerini dile getirin. Sadece en derin korkularımızı ifade etmeme eğiliminde değiliz, aynı zamanda onları bilinçli olarak formüle etmeme ve tanımlamama eğilimindeyiz. Sadece yüzsüz, dırdırcı bir endişe olarak zihnimizin arkasında oturuyorlar. Onları, açıkça tanımlanabilecekleri ve dolayısıyla içerilebilecekleri açığa çıkarmayı başaramadığımızda, sürekli bir tedirginlik durumunda yaşıyoruz. Kendimizi rahatlatmak için suçlanacak bir şey ya da birini ararız: “İşini kaybedene kadar her şey yolundaydı … eğer işten çıkarılmasaydı, bu yıl üniversiteye kayıt olurdum.” Bu kadar belirsiz düşüncelerden tam teşekküllü suçlamaya kolay bir kayma ve tüm sorunların üzerine asılabileceği günah keçisi haline geliyorsun.
Yeni işsizseniz, böyle bir yönden kaçınmak için hemen adımlar atın. Uzun süredir işsiz kalmışsanız ve bu modelin geliştiğini görmüşseniz, onu durdurmaya zaman ayırın. Enerjinizi, herkesin söz sahibi olabileceği ve katkı sağlayabileceği olumlu bir ekip ruhu geliştirmeye yönlendirin. İşsizliğin yıkıcı doğasını, aile uyumu, gücü ve derinleşen sevginin paratonerine dönüştürebilir.
GIPHY App Key not set. Please check settings