21. Yüzyılda iş başarısı için paradigma

Bir iş kurmak eskiden basit bir meseleydi. Bir birey bazı mallar yapar veya satın alır, bir tabela boyar ve bunları evden veya bir el arabasından satmaya başlar. Zamanla en küçük işletmenin bile çalışması giderek daha karmaşık hale geldi. Her büyüklükteki işletme artık küresel bir ekonomide faaliyet gösteriyor. Rekabet yoğunlaşmaya devam ediyor. Hükümet düzenlemesi her yerde bulunur. Profesyonel danışmanlar bir seçenek değil, zorunludur.

21. Yüzyılın müstakbel iş sahibi, çok çeşitli becerilere ve önemli sermayeye erişime ihtiyaç duyar. Zorluk her zamankinden daha büyük ve bu eğilim devam edecek.

Bu gelişmelere yanıt olarak, yeni iş modelleri gelişti. Mevcut çağın taleplerine doğrudan yanıt olarak geliştiler. Tamamen değişen bir dünyaya adaptasyonu temsil ediyorlar. Eski paradigmalar başardıklarından daha sık başarısız oluyor, ancak yine de yeni gelenleri reddeden ve küçümseyen taraftarları var. Bunlar düz dünya toplumunun torunlarıdır. Yeni modellerin gerçek işler olmadığını, hobiler ve hatta dolandırıcılık olduğunu iddia ediyorlar.

Tüm yeni iş modelleri, bir devrilme noktasına ulaşılıncaya kadar dirençle karşılanır. Her yeni fikir veya yenilikte olduğu gibi, ilk benimseyenler küçümseme ve alay konusu ile yüzleşir, ancak başarılı fikirler sadece hayatta kalmakla kalmaz, aynı zamanda giderek ivme kazanır. Sonunda, erken benimseyenler ya vizyonerler ya da doğru zamanda doğru yerde şanslı olanlar olarak kabul edilir. Franchise fenomeninin başarısı klasik bir örnek oldu. Franchising, ortaya çıkmasının ilk 20 yılında dünyanın birçok yerinde yasadışı ilan edilmeye yaklaştı. Franchising artık akla gelebilecek her iş kolunda yaygındır. Franchising modeli, zamanla, kaba ve hazır bir mekanizmadan, tahmin edilebilir bir başarı oranıyla dünya çapında kullanıma sunulabilecek hassas bir araca dönüştü.

Ağ pazarlaması şu anda yaklaşık 10-15 yıl önce franchise endüstrisininkine benzer bir devrilme noktasına yaklaşıyor. Milyarlık ölçeği, başka türlü iyi bilgilendirilmiş birçok insan tarafından tam olarak anlaşılamamıştır. Ağ pazarlamasının veya doğrudan pazarlamanın bir şekilde piramit şemalarıyla ilişkili olduğu efsanesi, doğrudan satışa veya yasadışı bir piramit şemasını neyin oluşturduğuna gerçekten aşina olmayan bazılarının zihninde hala yaşıyor.

Modelin önceki sürümleri tarafından dokunulmayan yeni nesil insanlar, Fortune 500 şirketleri tarafından benimsenmesinin bir sonucu olarak şimdi ağ pazarlamasına maruz kalıyor. Bu kuruluşlar için, ürün ve hizmetleri dağıtmanın oldukça etkili bir yolu ve modelin olgunluğa ve meşruiyete ulaştığına dair net kanıt.

Bu eğilim, dünya çapında milyonlarca kişi tarafından, ev tabanlı bir ağ pazarlama işi kurmanın, işletme sahibi saflarına girmenin düşük maliyetli, düşük riskli bir aracı veya Robert T. Kiyosaki tarafından tanımlandığı gibi B Çeyreği’ni temsil ettiğini kabul etmesiyle birleşti.

İş piyasasındaki eğilimlerle de bir yakınlaşma var. İş güvenliği artık mevcut değil. Artan oranda insan, çalışma hayatlarında en az bir kez işten çıkarılmıştır. Bu insanlar, finansal kaderleri ve personel işleri üzerinde daha fazla kontrol sahibi olmalarını sağlayacak seçeneklere oldukça açıklar.

Ağ pazarlaması, kişilerin kaydolma kararını verdikten sonra saatler içinde bir işletmeye sahip olmalarına ve işletmelerine izin verir. Nominal bir maliyetle, gelişmesi milyonlarca dolara mal olan bir kutu içinde bir iş edinebilirler. Yedek bir yatak odası ve bilgisayardan çalıştırılabilen bir işletme.

Benzersiz bir şekilde, bağımsız distribütör, şirketin ürünlerini yalnızca küresel bir pazarda perakende satışa sunmakla kalmaz, aynı zamanda başkalarına da aynısını yapma yetkisi verme hakkına sahiptir ve hacimleri üzerinden, yani artık veya pasif gelir üzerinden sürekli bir yüzde ödenir. Bu, yalnızca daha kısıtlayıcı olmakla kalmayıp aynı zamanda üretkenlik ve gelir kaldıracı elde etmek için geleneksel işveren / çalışan ilişkisine bağlı olan franchise modelinde büyük bir ilerleme.

Ağ pazarlama modeli, on yıllar boyunca önemli ölçüde olgunlaştı. Öncü şirketlerin pürüzleri, yeni giren kişiler tarafından ele alındı. Birçoğu pahasına birkaç insanı muazzam derecede zengin yapan eski tazminat planları tarafından engelleniyorlar. Bu şirketler eğitim, elde tutma ve başarı için erken ödüllere odaklanır. Finansal bağımsızlığı, 1 ila 3 yıllık bir zaman ölçeğinde büyük bir orta sınıf distribütör tarafından ulaşılabilecek bir hedef haline getirirler.

Distribütörlerin artık envanter tutması veya ürünleri teslim etmesi gerekmiyor. Envanter yönetimi, teslimat ve ödemenin tüm yönleri şirket tarafından yönetilir. Bağımsız distribütörlerin sorumluluğu, gelişmiş internet teknolojisi yardımıyla kendi kuruluşlarından geçen ürünlerin hacmini artırmaya odaklanmaktır, ancak çalışanlar veya tesisler için bir gereklilik yoktur.

Dr Stephen R. Covey’in sözleriyle: Bence ağ pazarlaması yaşlandı. Milyonlarca insan için girişimcilik ve bağımsızlık için uygulanabilir bir yol olduğu inkar edilemez hale geldi.