En Önemli Ebeveynlik Teknikleri

Kim olursak olalım ya da hayatta ne yaparsak yapalım, çoğumuzun çocuğu var. Ve ebeveynlikle ilgili dolaşan çok sayıda teori var. Bulduğum ikisi her şeyden önce hayati önem taşıyor: çocuklarıma sevgi, barınak, kıyafet, eğitim ve yemek dışında her şeyin haklar değil, ayrıcalıklar olduğunu ve daha da önemlisi onlarla tutarlı olmak olduğunu öğretmek.

Çocuk çok küçükken başlayan HER ŞEY ile tutarlı olmanız zorunludur. Kulağa kolay geliyor ama yapması çok zor. Hepimiz hayatımıza kapılırız, hüsrana uğrar ya da kızarız ve istemediğimiz şeyleri tehdit ederiz, sözümüzü tutamayacak kadar yorgun oluruz ya da öfke nöbetleri ve yalvarma gücümüz yoktur. Ayrıca, bu küçük serseriler bir şey için yalvardıklarında çok tatlıdırlar ve en elverişsiz zamanlarda kalbinizi eritmenin eşsiz bir yolunu bulurlar. Mağaraya nasıl direniriz? Kolay değil! Ama 13 ve 15 yaşında iki erkek çocuğa sahip olmak, daha da kötüye gideceğini söyleyebilirim. Çünkü başlangıçta tutarlı değilseniz, mağaraya geleceğinizi, takip etmeyeceğinizi öğrenirler ve yeterince beklerlerse, yeterince yalvarırlar ya da yalvarırlarsa, pes edersiniz. Örnek olarak, Yıllardır en büyüğüme notlarını yükseltmesini söylüyordum, yoksa ehliyetini almasına izin verilmeyecek. Beni havaya uçurdu, ancak 15 buçuk yaşına (Kaliforniya’da sürüş izni yaşı) geldiğinde onu almasına izin vermedim. Katlanmıştı. Kesin olarak pes edeceğimi düşündü, ama yapmadım. Şimdi notlarının yükselip yükselmediğini göreceğiz.

Çocuklarım büyürken onlarla pek tutarlı değildim. Denedim, çok denedim ama tam zamanlı çalışıyorum, sağlık sorunlarım var, otuzlu yaşlarımda çocuklarım vardı ve sadece erik yıpranmışım! Beni doğru oynarlarsa geçmiş deneyimlerinden biliyorlar, devam edeceğim ve topraklama ile ilgili önceki kararlarımı tersine çevireceğim, vb. Zamanın yarısında evde olmadığımı, çünkü çalıştığım için değilim her şeyi zorlamak için ev. Bu, tutarlı olmayı son derece zorlaştırır. Ama yapılabilir. En küçüğümle aşırılıklara gitmem gerektiğini öğrendim. Ödevini yapmadığı için başı belaya girdi, bu yüzden notlarını yükseltene kadar X-Box ayrıcalıkları olmadığını söyledim ve karnesine “eksik ödevler” yazan notlar almadım. Bu kısıtlamayı sürdürmek için, X-box konsolunu benimle çalışmak için almam gerekiyordu! Kulağa aşırı geliyor, ancak kuralımı uygulayabilmemin tek yolu buydu. Bana çok kızdı, ama hepimizin arkadaşları değil, ebeveynleri olduğumuzu hatırlamalıyız. Toplumumuza mutlu, katkıda bulunan vatandaşlar üretmek için buradayız. Oğullarıma her zaman “Senin güvenliğin için olduğum kadar senin mutluluğun için endişelenmiyorum” diyorum. Ebeveynler olarak öncelikler belirlemeliyiz ve çocuklarımız bizim bir numaralı önceliğimiz olmalı, ne kadar yorgun olduğumuz ya da başka bir şey değil. Keşke onlar büyürken kendime bunu daha çok hatırlatsaydım.

En büyüğüm, çok geçmeden üzerinde adının yazılı olduğu bir marihuana piposuyla eve geldi ve ben de okulu atladığını öğrendim. Tabii ki kitaptaki her mazereti buldum … “Benim değil, bir arkadaşım için yaptım ve kırıldı, bu yüzden onun için düzeltmek zorunda kaldım” vb. Falan filan. Ben de gidip bir uyuşturucu testi aldım ve eğer bir daha yaparsa onu evden atacağımı söyledim. Cevabı “İyi, Grama’ya gideceğim” oldu. Cevabım “Grama bir okul öğretmeniydi. Bir öğrencinin okuldan uyuşturucu kullanmasına izin vereceğini gerçekten düşünüyor musun?” Kulağa sert geliyor ama o zamandan beri ikisini de yapmadı. Daha küçük oldukları zamanlara geri dönebilseydim, onları yetiştirme biçimimi değiştirirdim ve ne kadar yıpranmış olsam da daha tutarlı olmak için çaba sarf ederdim. Çünkü onlar yaşlandıkça ben de öyleyim ve kendimi her yıl daha fazla yorgun buluyorum. Nispeten iyi çocuklar oldukları için şanslıyım. İyi ve kötü günleri var ama sonuçta onlarla gurur duyuyorum.

İstediğiniz tüm ebeveynlik kitaplarını okuyun, ancak deneyimlerime dayanarak, iyi davranan mutlu çocuklara sahip olmanın en önemli şeyin sınırlar, sınırlar ve kurallarla tutarlılık olduğunu söyleyebilirim. Ve onlara bir şeylere saygı duymayı öğretmenin en iyi yolu, onlara ayrıcalıklarla haklar arasındaki farkı öğretmektir. Bu öğütlere uyarsanız, mutlu, iyi huylu çocuklarınız olacak. Gerekirse fikirlerini söylesinler, ancak bunu saygılı bir şekilde yaptıklarından emin olun. Ben çocukları sansürleyecek biri değilim, ama saygıyla söylense iyi olur! Onlarla tutarlı olmak, onlara size saygı duymayı da öğretmeye yardımcı olacaktır.