Korumacılık Yanılgısı

Ekonomistler, yıllarca süren çalışma ve uygulama yoluyla, karşılaştırmalı üstünlük ilkesine dayanan serbest ticaret yoluyla, dünya ekonomisinin kaynakların daha verimli bir şekilde tahsis edilmesini ve daha yüksek bir maddi refah düzeyine ulaşabileceği sonucuna varmışlardır. Öte yandan korumacılık önlemleri-serbest ticaretin önündeki engeller, uzmanlaşmadan elde edilen kazanımları azaltır veya ortadan kaldırır. Farklı istekleri karşılamaya çalışan ülkeler, kaynakları verimli (düşük maliyetli) verimsiz (yüksek maliyetli) kullanımlara kaydırır. Hükümetlerin rekabeti teşvik etmek yerine ekonomiye zarar veren ve tüketicilerin ihtiyaçlarını karşılamayan tekellerle karşı karşıya kalmasının nedeni budur.

Dahası, korumacılığın bedeli gizlidir çünkü malların fiyatlarına ticaret engelleri gömülüdür. Dolayısıyla, ya ticaretin kazanımlarının yanlış anlaşılmasından ya da siyasi kaygılardan dolayı, hükümetler, başlangıçta kamu tarafından farkına varılamayan daha yüksek fiyatlar gibi sonuçlarla ticaret engelleri koyabilir.

Serbest ticaret mantığı ne kadar zorlayıcı olursa olsun, engeller vardır. Tarifeler, ithal edilen mallar üzerindeki tüketim vergileridir. Gelir veya koruma amacıyla verilebilirler. Koruyucu tarifeler, yerli üreticileri yabancı rekabetten korumak için tasarlanmıştır. Genellikle yabancı malların ithalatını yasaklayacak kadar yüksek olmasalar da, yabancı üreticileri iç piyasalarda satış konusunda rekabet açısından dezavantajlı duruma düşürürler. İthalat kotaları, herhangi bir dönemde ithal edilebilecek maksimum emtia miktarlarını belirtir. Böylece uluslararası ticareti tarifelerden daha etkili bir şekilde geciktirebilirler. Tarife dışı engeller (NTB’ler), lisanslama gerekliliklerine, ürün kalitesi ve güvenliğine ilişkin makul olmayan standartlara veya gümrük prosedürlerinde gereksiz bürokratik bürokrasiye atıfta bulunur. İngiltere bu şekilde kömür ithalatını yasaklıyor. Son olarak, gönüllü ihracat kısıtlamaları (VER’ler), yabancı firmaların belirli bir ülkeye ihracat miktarını “gönüllü olarak” sınırlandırdığı bir ticaret engelidir.

Ancak korumacılık teorisini incelerken istisnalar açıktır. Uygun koşullar altında, bebek endüstrisi argümanı, ekonomik gerekçelerle gerekçelendirilebilir geçerli bir istisna olarak durur. Dahası, siyasi-askeri gerekçelerle, kendi kendine yeterlilik argümanı korumayı doğrulamak için kullanılabilir. Ancak her iki argüman da ciddi suistimallere açık ve her ikisi de endüstriyel gelişmeyi ve askeri kendi kendine yeterliliği teşvik etmenin diğer yollarını ihmal ediyor. Diğer argümanların çoğu yarı duygusal çekicidir; yarı gerçekler ve yanlışlar. Koruyucu önlemlerin yalnızca dolaysız ve dolaysız sonuçlarını görürler ve uzun vadede bir ulusun ihracat yapabilmek için ithalat yapması gerektiği gerçeğini göz ardı etme eğilimindedirler.

Sonuç olarak, korumacılık yanılsamasını en iyi açıklayabilecek ifade, ticari engellerin korunan sanayiler için yarattığı kazançlar ve çalışanlarının tüm ekonomi için çok daha büyük kayıplar pahasına olmasıdır. Sonuç, ekonomik verimsizliktir. Tarihsel kanıtların gösterdiği gibi, serbest ticaret refaha ve büyümeye yol açarken, korumacılığın ters etkileri oldu.