Kel Kartalın İyileşmesi

Uzmanların çoğu, kel kartalın 20. yüzyılda neslinin tükenmesini bekliyordu, ancak bu Amerikan sembolü o zamandan beri düşüşünü tersine çevirdi ve iyileşmeye başladı. Uzmanlar, 1940 yılında türlerin nesli tükenmekte olduğunu fark etti ve avcılardan koruma sağlamak için bir yasa çıkarıldı – Kel ve Altın Kartal Koruma Yasası. Avlanma durduktan sonra bile, DDT’nin yaygın kullanımı nedeniyle sayılarda hala bir düşüş vardı. Kel kartal, 1973’te nesli tükenmekte olan türler listesine dahil edildi ve türler 1963’te yalnızca 417 üreyen çiftle düşük bir noktaya ulaştı.

Türlerin beklenen neslinin tükenmesi yerine, kel kartal üreyen çiftlerin sayısında mucizevi bir artış gerçekleştirdi. Bugün var olan 9.000’den fazla üreyen çift, uzmanların türleri tehlike altındaki türler listesinden çıkarmasını sağladı. Ancak yaban hayatı uzmanları kel kartalı terk etmeyecekler. Bir beş yıl veya daha fazla süreyle kel kartal herhangi bir düşüş için izlenmeye ve izlenmeye devam edecek. İzleme, araştırma topluluğunun sayılardaki herhangi bir değişiklikten haberdar olmasını ve gerekirse nesli tükenmekte olan türler listesine dahil edilmesini sağlayacaktır.

Nesli tükenmekte olan olarak yeniden sınıflandırılmasa bile, Kel ve Altın Kartal Koruma Yasası, hayvanın avlanmasını önlemek için hala var. 1918 Göçmen Kuş Antlaşması Yasası, kel kartal için daha da fazla koruma sağlıyor. Yasa, göç nedeniyle ABD ile kuşları paylaşan diğer ülkelerde kel kartal gibi göçmen kuşları korumak için kabul edildi. Kanada veya Meksika’ya giren kartallar için, kartalların avlanmasını kazançlı hale getirebilecek kartal tüyleri, yumurtaları ve diğer parçaların ticaretini durdurmak için bu ülkelerde anlaşma yürürlüktedir.

1972’de DDT kullanımına getirilen yasak, kel kartalları korumak için de çok şey yaptı. DDT, besin zincirini kel kartal ve diğer hayvanlara kadar gezdirerek üreyen çiftlerin sayısında büyük bir düşüşe neden oldu. DDT, kel kartal sayısında ciddi bir düşüşe neden oldu ve nesli tükenmek üzere olan türlere önemli bir katkıda bulundu. Bu kimyasal sonunda su yollarından kartalların içine doğru ilerledi. Kartallar daha sonra bu sularda yaşayan kirlenmiş balıkları yakaladı. Etkilenen kartallar, kuluçka dönemi sona ermeden önce çatlamasını engelleyecek kadar sert yumurta kabukları üretemediler. Ana kartallar ince yumurtaları kuluçkaya yatıramadığı için DDT kel kartal popülasyonunu mahvetti ve genellikle onları yuvada kırdı. Bugün DDT tehdidi büyük ölçüde sona erdi ve kel kartallar balıkları yakalayabilir, göklerde dolaşabilir ve sayılarını artırmaya devam edebilir.