Her zaman kendime çok acıyan biriydim, arkadaşlarımla karşılaştırmadığım, hayatımın ne kadar mücadelesi diğerleriyle karşılaştırıldı. Bir olumsuzluk ağına kapılmıştım ve kaçmama yardım edecek birine ya da bir şeye ihtiyacım vardı.
Bir gün iş yerinde bir öğleden sonra, yirmi bir yaşında, birlikte çalıştığım bir meslektaşım benimle konuşmaya başladı. Söylediği şey oldukça üzücü ve rahatsız ediciydi, ancak geleceğim üzerinde derin bir etkisi olacaktı. O bana söyledi:
“Oldukça depresif birisin, değil mi?”
“Ben miyim?”
Başka kimseden farklı olmadığıma inandığım için şok bir sesle söyledim. O devam etti:
“Evet öylesin. Çok nadiren gülümsüyorsun, çoğu konuda olumsuzsun ve her zaman dünyayı omuzlarında taşıyorsun”.
Bu adam elli üç yaşlarındaydı ve devam etti:
“Eskiden senin gibiydim ve sonra size bazı tavsiyeler verildi, şimdi size aktaracağım. Kendinizi üzgün hissettiğinizde, depresyonda olduğunuzda veya üzüldüğünüzde, gazete okuyun veya televizyonda haberleri izleyin. o zaman aslında şanslılardan biri olduğunuzu anlayın. ”
Dinledim ve söylediklerini düşündüm. Hiçbir zaman haberlerin büyük bir okuyucusu ya da izleyicisi olmadım, ama başlamaya karar verdim. Tavsiye tamamen doğruydu, dünyanın dört bir yanından ve hatta kendi ülkemden gelen haberler oldukça şok ediciydi. Yaşadığım endişelerin aslında oldukça önemsiz olduğunu ve her gün değer vermem ve hayatın parlak tarafına bakmaya başlamam gerektiğini fark ettim.
Stephen Hill
GIPHY App Key not set. Please check settings