Eklenmeseydi Görelilik Teorisine Sahip Olmayabilirdik

Çocukken soru makinesi miydin? Köpekler neden dışarıda kaka yapabiliyor ama sen bana izin vermiyorsun? Ahududu neden tohumları vardır? Noel Baba’nın beni her gün izlediğinden nasıl emin olabilirsin? Yapacak daha önemli işleri yok mu?

Şanslıysanız, anne babanız zaten bilmiyorlarsa bir tür cevap uydurdu. Ancak, çoğu zaman, çok soru soran çocuklara hareketsiz kalmaları söylenir. Eğer ADD’niz varsa, bu muhtemelen sizdiniz ve muhtemelen sizi tuhaf hissettirdi çünkü insanlar tüm sorularınıza çok kızdılar.

Her şeyin nasıl yürüdüğünü anlamaya kararlı olduğumu biliyorum. Her şeyin neden böyle olduğunu anlayana kadar beynim dinlenmezdi.

Birçok çocukta ADD, büyüdüklerinde ortadan kaybolmaz. Yani ADD’li yetişkinler, işlerinden bebeğinin gelişimine kadar her şeyi merak ederek hala sorular soruyorlar. Bütün mesele şu ki, sorularımız diğer insanları rahatsız ediyor. Bir sürü soru sorduğumuzda, bu onları yoldan çıkarır. Ama olayları pek çok farklı açıdan görüyoruz! Yine de, ADD’li yetişkinlerden çok daha fazla lineer düşünen olduğu için, kendisini yersiz hissedenler biziz.

Neden?

Çünkü çoğu insan soru sormaktan nefret eder. Kendilerini aptal hissederler ve utanırlar. Orada tonlarca soru sorduğumuzda, bu onları hayal kırıklığına uğratır ve her şeyi boşa çıkarır.

Yine de, gerçekten kimsenin düşünmediği sorulara yanıt almak çok güçlendirici olabilir. Sadece ofiste daha büyük ve daha iyi planlara yol açan yeni fikirleri ateşlemekle kalmaz, ayrıca kendi milyon dolarlık bir planınız da olabilir. Bu fikri almalı ve hemen başlamalısın! Hemen, ara sıra değil … Şimdi.

Peki ya bu milyon dolarlık bir fikir değilse? Ya berbatsa? Oh iyi. Yine de başladığını bitir. Asla ilk şeyi bir kenara bırakmayın çünkü zaten üzerinde çalışmak istediğiniz ikinci ve üçüncü şeyleri düşünüyorsunuz.

Sadece yapma! İlk fikrinizi bitirin ve belki 2. ve 3. fikirlerin halihazırda üzerinde çalıştığınız şeyle çalışan bölümlerini kullanın. Bundan sonra bir milyonlarca fikir daha olacak, bu yüzden sadece birkaçını kaybetme konusunda endişelenme. Gerçekten onları hiç kaybetmiyorsun. Orijinal projenizi güçlendirmek için onları kullanıyorsunuz.

Mesele şu: Etrafınızdaki insanlar kıpır kıpır ve rahatsız olsalar bile soru sormayı asla bırakmayın. Ardından, daha sonra bunun berbat olduğunu anlasanız bile harika fikrinizi uyguladığınızdan emin olun. Deneme ve yanılma konusu, deneme ve terk etme değil.

Şunu bir düşünün: Einstein’ın ADD’si olmasaydı, görelilik teorisinin geliştirilmesinde miydik?