Atomdan Kara Deliğe

Bir kara delik, o kadar yoğun bir yerçekimine sahip bir uzay bölgesidir ki, ışık bile hiçbir şeyin kaçamayacağı bir yerdir. Bu, kara deliğin genel anlayışıdır.

Yerçekimi hâlâ bir fenomense, bu ifadeyi bir gerçekmiş gibi nasıl kullanabiliriz? Bu yanıltıcıdır. Ayrıca, genç düşünürlerimizin yer çekiminin gerçek doğasını keşfetmeyi düşünmelerine bile engel oluyor.

Beni en çok rahatsız eden şeylerden biri, bilim adamlarının yerçekiminden alıntı yaptıklarında ve onun etrafında her tür formülü ve denklemi oluşturduklarında, yerçekiminin gerçekte ne olduğuna dair bilimsel bir kanıtları olmadığını çok iyi bildiklerinde!

Bir otorite olarak, bilim insanlarının çoğu, gerçekten bildiklerinin, öğretmenlerinden kabul ettikleri – asırlık bir bilimsel inanç mirası – bazılarının daha sonra yanlış olduğu kanıtlandığını – kabul etmek istemiyor.

Bilimsel araştırmanın bazen çıkar çatışması veya kârların cazibesi nedeniyle bozulduğunu söylemek bir sır değildir.

Kişisel olarak, ilk paragrafta anlatıldığı gibi kara deliklerin gerçekten var olduğuna inanmıyorum. Ancak, yaptıklarını varsayalım!

Kendimi başka bir Faraday olarak görüyorum.

Yıllarca süren yoğun bir çalışmadan sonra, yerçekiminin sırlarını araştırdıktan sonra, bu sözde kara delik teorimi paylaşma ihtiyacı hissettiğim bir noktaya geldim.

Bilime göre, bir atomda maddeden daha fazla boşluk vardır. Öyleyse, atomu bir arada ve aktif tutmak için tüm enerjinin nereden geldiğini sorabilir miyim?

Cevabım bu.

Enerji kısmen gezegenin kendi elektrik alanından gelir. Bu elektrikli alan, bildiğimiz gibi kuzey ve güney kutuplarını üreten gezegenlerin iç çekirdek elektromanyetizma alanı tarafından üretilir.

Ve enerjinin diğer kısmı esas olarak en yakın Yıldızdan gelir. Bu Yıldız, sırayla, tüm komşu gezegenlere yağan sayısız elektrikli parçacık yayar. Atom, bu elektrikli parçacıklar sayesinde enerjisini alır, canlı ve aktif kalır.

Kuzey ve Güney Kutuplarındaki Kutup Işıkları, bu elektrikli parçacıkların fiziksel bir örneğidir.

Güneş sistemimiz ve dolayısıyla galaksimiz aynı uyum içinde çalışır. Gezegenlerin kendi Yıldızlarının etrafında dönmesinin ve yörüngelerini tutmasının nedeni budur. Gezegenler ve Yıldızları, bu elektrikli kuvvetler nedeniyle birbirlerini çekerler.

Yerçekimi bununla ilgili.

Aynı şey, evrenimizi bir arada tutan bir galaksiden diğerine söylenebilir.

Benim teorim, kara deliğin, evrende komşu Yıldızların elektriklenmiş enerjisinin ulaşmadığı ve bu nedenle bir atomun hayatta kalamayacağı bir uzaydan başka bir şey olmadığı yönündedir!