Arama motoru optimizasyonu uygulaması ilk olarak 1990’ların ortalarında, ilk arama motorlarının İnternet içeriğini kataloglamaya başlamasıyla ortaya çıktı. Başlangıçta tüm prosedür oldukça dürüsttü ve internette hangi içeriğin bulunduğunun adil bir yansımasıydı. Siteler arama motorlarına gönderildi ve bir örümcek içeriği taradı ve daha sonra toplanan verileri arama yapan kişilerin erişebileceği bir veritabanında depoladı.
Bir arama motoru örümceği İnternette yeni içerik tespit ettiğinde, motorun kendi sunucusunda depolandığı bir sayfayı indirir. Sunucuya girdikten sonra, dizin oluşturucu olarak bilinen ikinci bir program, sayfayla ilgili bilgilerin yanı sıra içerdiği tüm bağlantıları çıkarır. Bu sayfa daha sonra daha sonraki bir tarihte taranmak üzere bir sayfalar deposuna yerleştirilir.
İlk başta, bu erken arama motorlarında sona eren bilgiler, dürüst olmaya güvenilen web yöneticilerinden geldi. Arama algoritmalarının ilk sürümleri, anahtar kelime meta etiketi gibi web yöneticisi tarafından sağlanan bilgilere veya ALIWEB gibi motorlardaki dizin dosyalarına dayanıyordu. Meta etiketler, her sayfanın içeriği için bir kılavuz sağladı. Ancak bu sistemin bozulması, web yöneticilerinin kendi Web Siteleri için sayfa gösterimlerini yapay olarak artırmak için sayfalarının içeriğiyle hiçbir ilgisi olmayan anahtar kelimeler ekleyerek meta etiketleri kötüye kullanmasıyla başladı. Bu tabii ki tıklama başına ödeme ve gösterim başına maliyetlerden elde edilen reklam gelirini de artırdı. Açgözlülük kısa süre sonra web sayfalarının hatalı, eksik kataloglanmasına ve çok fazla kişinin bir web araması yaptıklarında içeriği olmayan veya yanıltıcı içeriğe sahip sayfalara yönlendirilmesine yol açtı. Arama motorları, daha karmaşık sıralama algoritmaları geliştirerek yanıt verdi ve sonuçta SEO’nun anlaşılması daha önce olduğundan çok daha karmaşık hale geldi ve daha karmaşık olmaya devam edecek.
GIPHY App Key not set. Please check settings