Dövüş Sanatları Müsabaka Ayakkabıları Evliliğimi Nasıl Kurtardı

Herhangi bir tür dövüş sanatları tartışması yaparsanız, koruyucu teçhizatın son derece önemli olduğunu bilirsiniz. Kupa olmadan bir fikir tartışmasına girecek taşları olan herhangi bir adam, onları çok uzun süre almayacaktır. Öğretirken giydiğim ağır yastıklı ayak eldivenleri gibi koruyucu giysiler var, bu yüzden yanlışlıkla bir spin tekmesi yapmam ve bir bloğu kaçırdıklarında birinin kafasını indirmem. Ama bugün övgüyle bahsetmek istediğim koruyucu giysiler, dövüş sanatları dövüş ayakkabıları.

Şimdi, dövüş sanatları ayakkabısını iki basit nedenden dolayı kullanıyorum. Birincisi, tahta bir kuklaya karşı bir dizi alıştırma yaptıktan sonra, ayağımdaki kemik derinliğinde birkaç çürük yüzünden dojodan çıktım. Çürükler, dövüş sanatları da dahil olmak üzere herhangi bir temas sporu için ödediğiniz bedeldir. Birazcık bile olsa iki gün boyunca komik yürümemi engelleyecekti. Arkadaşlarım ve iş arkadaşlarım, özellikle çirkin bir çürük neredeyse kemiğin kırılması nedeniyle ayaklarımın üst kısmına ağırlık vermekten kaçınmak için küçük kıyma adımlarımla dalga geçiyorlardı.

Ayağın çok sayıda küçük kemiği var. Ve neredeyse hiç et yok. Yağ yok. Koruma yok. Zayıf kan akışı. En azından benimkiler. Ayak bileklerime ağrı çubukları yapışmış!

Sanırım ben yavaş öğreniyorum. İki hafta sonra, aynı alıştırma tatbikatını yaptım ve ayak yayıyla vurmak yerine bir tekme ile wingchun tahta kuklaya olan mesafeyi yanlış değerlendirdiğimde, ayak başparmağımı hamle yaptım. temas noktası parmak merkezindedir. Eklem fırladı, ayak parmağı iki katına kadar şişti ve sadece saf kör şans beni kırılmamı engelledi.

Tamam, o halde tahta mankenleri çıplak ayakla tekmelemek aptalca bir fikir …

Beni kendi aptallığımdan kurtaracak şeyler aramaya gittim ve dövüş sanatları idman ayakkabıları buldum. Şimdi, bu idman ayakkabıları turnuva ayak pedlerinden farklı. Ağırlığı ayarlamak için telafi edici alışkanlıklar geliştirmeyeceğiniz kadar hafiftirler ve çok fazla koruma sağlamazlarsa, tahta bir kuklayı çıplak ayağınızla tekmelemekle onu tenis ayakkabısıyla tekmelemek arasındaki farktır.

Üstelik zeminde çekişi ve rutin ve tatbikatları yaparken dengeyi de geliştirirler. Kung Fu stillerini ne kadar sevdiğim ve ne kadar akrobatik oldukları düşünüldüğünde, bu ekstra çekiş çok çekici oldu. Bir fikir tartışması ortağı tarafından kıçınıza atılmak eğlenceli olmasa da, kaydığın için bunu kendi başına yapmak daha da az eğlencelidir.

Artı, dürüst olmak gerekirse, dojo’daki bir seanstan eve, ayaklarım ağrıyor diye burnunu çeken, ağlayan bir velet gibi hissetmeden gelmek güzeldi. İnanın bana, bunlar evliliğimi kurtardı, karım ayaklarımdaki pisliği dövmekle ve çöpü çıkarmak zorunda olduğumda bunun hakkında sızlanmakla meşgulken yeni dans adımlarımla dalga geçiyordu.

Dans edebileceğimi söylememiş miydim? Bu başka bir makale için. Dancing With The Stars’ı gördü ve bitti. Tango yapmayı öğrenmek veya o tahta kuklayı tekmelemek neyin daha çok acı verdiğini bilmiyorum!