Bir dövüş sanatı eğitmeye başlamak istediğinize karar verdiğinizde, hangisinin sizin için en iyisi olduğuna karar vermelisiniz. Elbette, seçiminiz bölgenizdeki mevcut okullar tarafından belirlenebilir, ancak eğer şanslıysanız, en azından birkaç farklı tür seçeneğiniz olacaktır. Pek çok farklı dövüş sanatı türü (ve hatta temel türler içindeki varyasyonları) vardır, bu nedenle yaşam tarzınıza ve ihtiyaçlarınıza en uygun olanı bulmak için teknikleri ve özellikleri araştırdığınızdan emin olmanız önemlidir. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en popüler altı stilin bu genel açıklaması, karara başlamanıza yardımcı olabilir.
Aynı zamanda eğitmenler kadar dövüş sanatları stillerinin de yorumlanması gerektiğini belirtmek önemlidir. Öğrenciler aynı zamanda sınıfı aynı sınıftaki diğer öğrencilerden farklı şekilde yorumlarlar, bu nedenle diğer insanların görüşleri her zaman hangi stili takip etmeniz gerektiği konusunda en iyi belirleyici değildir. Size uygun dövüş sanatını bulmaya çalışırken, stil, eğitmen ve okul hakkında bir fikir edinmek için birkaç dersi denemek de faydalı olacaktır.
KARATE
Tarih
Karate boş el olarak tercüme edilebilir, yani silahsız yapılan bir savaş sanatıdır. Karate’nin tarihi biraz belirsiz olsa da, eski kökleri MÖ 5. yüzyılda Çin’e kadar uzanıyor. Karate’nin daha modern formu 1700’lerin sonlarında Japonya’nın Okinawa kentinde başladı. O sırada Okinawa’da bir silah yasağı vardı, bu yüzden insanlar boş ellerle Çin dövüş sanatlarının yönlerini Okinawa’ya geleneksel Te ile birleştiren bir kendini savunma sistemi bulmak zorunda kaldılar. 1900’lerin başlarında Japonya’nın her yerine yayılmaya başladı. 1964 yılında, Karate için dünya çapında bir süreklilik yaratmanın bir yolu olarak Karate Organizasyonları Federasyonu kuruldu. Öyle olsa bile, bugün Karate’nin birçok farklı stili ve varyasyonu var.
Teknikler
Karate, doğrusal bir savaş sanatıdır. Çok çeşitli hareketler kullanır: tekmeler, yumruklar, bloklar, vuruşlar, kaçmalar ve fırlatmalar. Eğitim, güçlü bir saldırıya odaklanır ve sanatın üç alanına eşit derecede önem verir: temel bilgiler, tartışma ve formlar.
Özellikleri
Karate yapan insanlar güç üretmek için kalçalarını kullanırlar.
Rütbeler, değerler ve tarzlar organizasyondan organizasyona farklılık gösterir.
Sert ve düz bir çizgi olabilen karate çok disiplinlidir ve bazı geleneksel okullar çok sert görünebilir.
AIKIDO
Tarih
Moriehie Usehiba, geleneksel Daito Ryo Aikijo-Jitsu, Japon eskrim, mızrak dövüşü ve Omotokyo sanatının etkilerini kullanarak, Aikido’nun (barışçıl sanat) dövüş sanatını geliştirdi. Bu adı ilk kez 1942’de kullandı. Bu sanatın temeli, fiziksel hakimiyet yerine koruma ruhu içinde yaşamaktır. Aikido sanatı Japonya’nın Tokyo kentindeki Uluslararası Aikido Federasyonu tarafından yönetilmektedir.
Teknikler
Aikido, dairesel bir savaş sanatıdır. Aikido, fiziksel tahakkümle bir dövüş kazanmak yerine, katılımcılarına negatif enerjiyi kontrol etmeyi ve yönlendirmeyi öğretir. Bu, hem barışçıl çatışma çözümlerine hem de eğitim yoluyla kendini geliştirmeye bağlılığa götürür. Aikido uygulayan insanlar, saldırganları nasıl hareketsizleştireceklerinin yanı sıra fırlatma ve iğne kullanmayı da öğrenirler. Dikkat dağıtmak dışında yumruk ve tekme kullanmazlar. Sanatın temeli, saldırganı durdurmak için saldırı hattının dışında kalmayı ve saldırganın dengesini kontrol etmeyi öğrenmektir.
Özellikleri
Aikido silah kullanır: jo (4-5 fit uzunluğunda bir asa), Bokken (tahta bir kılıç) ve bir Tanto (tahta bir bıçak).
Aikido, şiddet içermeyen bir kendini savunma yöntemidir.
Kemer sıralarının kalitesi sıkı bir şekilde düzenlenmiştir.
Aikido, diğer dövüş sanatlarında ortak olan pek çok vuruş ve vuruştan yoksundur.
JUDO
Tarih
Jigro Kano, Judo’yu Tenjin Shinyo ryo Ju-Jitsu Okuluna kaydolduktan sonra geliştirdi çünkü tüm öğrenci yaralanmalarından dolayı hüsrana uğradı. Judo, katılımcılarının kendilerini mükemmelleştirmeye ve toplum için bir değer olmaya çabalamasına yardımcı olan nazik bir dövüş sanatıdır. Nazik yol anlamına gelen Judo, fiziksel, zihinsel, duygusal ve ruhsal sağlığı iyileştirir.
Teknikler
Judo fırlatma, kavga, iğne, tutma, kilitlenme ve boğulmayı kullanır. Bununla birlikte, eğitim, güvenlik katılımcılarının en iyi kondisyonlama için çalışması gerektiğine odaklanmaktadır ve Judo her zaman matlar üzerinde uygulanmaktadır. Judo katılımcıları, rekabetçi Judo’da grev olmayan fırlatma ve tartışmadan oluşan bir dizi form aracılığıyla sanatı öğrenirler.
Özellikleri
Judo’nun katı kuralları ve açık bir eğitim sırası vardır.
Judo kuralları, eğitimi ve dereceleri dünya çapında oldukça standart hale getirilmiştir.
Judo, tam vücut kontrolü, ince denge ve hızlı reflekslerin geliştirilmesine yardımcı olur.
Judo, çok fazla boğuşma, fırlatma, kapma ve yer çalışması kullanır. Bu nedenle, genellikle insanlara güreş hatırlatıyor.
TEKVANDO
Tarih
Tekvando’nun başlangıcı MÖ 30’lara kadar izlenebilse de, modern Tekvando 1945’te Kore’nin özgürleştirilmesinden sonra başladı. Koreliler Japonların dövüş sanatları üzerindeki tüm etkisini ortadan kaldırmak istediler, bu yüzden Kore dövüş sanatları okullarını ve stillerini bir Ulusal Spor. Tekvando adı (el ve ayağın yolu) 1965’te seçildi. 1973, Dünya Tekvando Federasyonu’nun başlangıcıdır. 2000 yılında Olimpiyatların bir parçası oldu.
Teknikler
Tekvando; kalıplar, fikir tartışması, kendini savunma ve bir mola testi dahil olmak üzere dört disiplinden oluşur. Tekvando öncelikle bir tekme sanatıdır ve spora büyük bir vurgu vardır. Tekvando eğitimi alan kişilerin felsefeyi, zihinsel ve fiziksel disiplini ve yeteneklerini eğitimlerinde birleştirmeleri gerekir.
Özellikleri
Taekwondo, yüksek vuruşlarıyla tanınır.
Tekvando kara kuşak sınavları bir mola testi gerektirir.
Tekvando eğitimi, bir düşmana saldırmak için hayati noktaların kullanılmasını içerebilir.
Tekvando okulları genellikle çocuk ve spor odaklıdır.
Tekvando öğrencilerinin çoğu kez birçok turnuvada yarışması beklenir.
TAİ CHİ
Tarih
Tai Chi’nin gelişimi (yüce nihai olarak tercüme edilir) Chang San-feng’e atfedilir, ancak Wang Chung-yueh ve Chiang Fa, orijinal sanat üzerinde ayrıntılı bilgi verdi. San-fengs 13 duruşunu aldılar ve onları birbirine bağlayan sürekli sekanslar tasarladılar. Tai Chi, ölümcül olsa da büyük ölçüde savunma sanatıydı. Öyle ki, onu bilen aileler şiddetle korudu. Şimdi, Tai Chi daha az şiddetli ve stres ve yorgunluk gibi daha figüratif düşmanlardan kurtulmak için kullanılıyor.
Teknikler
Tai Chi uygulayan insanlar silah kullanabilir, ancak temel teori, sanatın zihni, bedeni ve ruhu birleştirmek için kullanılmasıdır. Şimdi genellikle negatif enerjiyi kendinden uzaklaştırmak için kullanılır. Tai Chi’yi uygulamanın iki yolu vardır. Uzun biçim 30 dakika veya daha uzun sürebilirken, kısa biçim 10 dakikadan kısa sürebilir. Formlar, gevşemeye ve sağlam duruşlara yol açan sürekli harekete odaklanır. Tai Chi’de her kol vücudun yarısını korumak için kullanılır ve eller asla ayak parmaklarını geçmez. Tai Chi tek başına (formlar) veya bir partnerle (kendini savunma eğitimi) yapılabilir.
Özellikleri
Tai Chi denge farkındalığını ve onu kendi içinde ve başkalarında neyin etkilediğini öğretir.
Tai Chi’nin beş ana stili vardır, ancak her zaman gelişmekte olan yenileri vardır.
Tai Chis’in kendini savunmasının temeli, kuvvetle karşılaşmak ve ona direnmek yerine yeniden yönlendirilinceye kadar ona bağlı kalmaktır.
Tai Chi yavaş hareketlere odaklanır, bu nedenle kuvvetli egzersizi seven insanlar bu dövüş sanatını sıkıcı ve yavaş bulurlar.
KUNG FU
Tarih
Kung Fu (beceri ve çaba olarak tercüme edilir) aslında 200’den fazla dövüş sanatını ifade eder (çoğu Çin dövüş sanatlarından kaynaklanır). Kung fu, keşişlerin onu sağlık ve ruhsal gelişmelerin yanı sıra bir kendini savunma yöntemi için kullandıkları shoalin tapınaklarına kadar izlenebilir. 1900’lerin başında, Wu Shu olarak da bilinen Kung Fu, dövüş sanatları çok popüler hale geldiğinde Çin’in her yerine yayıldı. 1960’larda ve 70’lerde Bruce Lee filmleri sayesinde Kung Fus’un popülaritesi arttı.
Teknikler
Kung Fu, Çin kültürünün merkezidir ve hem fiziksel sağlık hem de sanatsal ifadeler için kullanılır. Kung Fu’nun birçok farklı stilinde, teknikte sert ve doğrusaldan yumuşak ve dairesel olana kadar farklılıklar vardır. Bazıları silah kullanır (yaygın kılıç, kılıç, mızrak ve sopayla), bazıları kullanmaz. Bununla birlikte, görünüşte ortak olan nokta, öğrencilere öğretmene ve diğer Kung Fu stillerine saygı duymayı öğretmektir. Kung Fu, fiziksel güce ek olarak başarılı bir şekilde uygulanabilmesi için zihinsel güce de ihtiyaç duyar (ve oluşturur). Kung Fu öğrencileri ayrıca genellikle bazı teknikleri bireysel olarak ve diğerlerini gruplarla uygularlar. Pek çok okulda, eğitime başlamak Güney Yumruğu denen tarzla başlar. Ayak hareketi, tekmeler ve el dövüş tekniklerini içerir.
Özellikleri
Kung Fu, Çin’deki yüzlerce farklı dövüş sanatını ifade eder.
Kung Fu uygulayan insanlar yumruk dövüşü, silah dövüşü, rutinler ve dövüşler gibi birçok farklı dövüş tekniğini öğrenirler.
Birçok Kung Fu stili, uygun beslenme, nefes alma, konsantrasyon ve meditasyon egzersizleri gibi benzer prensipleri kullanır.
Bazı Kung Fu stilleri silah kullanırken diğerleri kullanmaz.
Kung Fu eğitimi, eklemleri güçlendirerek fiziksel kondisyonu iyileştirir, hızı ve reaksiyonları artırır.
Kung Fus’un diğer dövüş sanatlarından en büyük farkı, yalnızca dışsal, fiziksel güce odaklanmakla kalmayıp aynı zamanda nefes egzersizleri ve meditasyon yoluyla zihni ve iç gücü eğitmeyi de içermesidir.
Umarım bu bilgiyi yararlı bulursunuz. Keşke bıraktığım tüm stilleri ele alabilseydim, ama bunu yapmak için bütün bir kitap gerekirdi. Size en uygun stilin hangisi olduğuna dair sorularınız varsa, lütfen beni arayın veya e-posta gönderin.
İçtenlikle,
Robert Jones
Usta Eğitmen
Kempo Dövüş Sanatları Akademisi
GIPHY App Key not set. Please check settings