Ben İyiyim, Çok Sıcak Değilsin: Önyargının Kökleri

Bir rüya bizi uyandırdığında, dikkatimizi ister.

Kapımın önünde çekici bir Pakistanlı kadın bulmak için kapıyı açtım. Bir kek tavası ödünç almak için içeri gelmek istedi. Onu içeri aldım ve ailem için kahve hazırlarken ve meşgulken dolaplara bakmasını söyledim.

Ailem ilk kez ziyaret ediyordu; ablam ve yeni kocası da oradaydı. Kadın belli bir kek tepsisi olup olmadığını sorduğunda kahveye başlamak için endişeliydim. Yapmadım ve ona yakındaki dükkana gidebileceğini ve muhtemelen bir tane bulabileceğini söyledim. Bu fikre direndi ve böyle bir tava kullanmamı önerdi; neden bir tane almıyorum?

Kızdım. Aklımda, bu kadının evime girmesine izin vermiştim, ona aptal pastasını yapmam gereken eşyaları ödünç vermeyi teklif ettim ve sonra ihtiyacı olan kek kalıbını almamı önerecek cesareti vardı. Onu zorla evimden çıkardım.

Gün ışığında, bu rüya (çoğu gibi) aptalca görünüyor. Ama bir keresinde birisi bir rüyanın nedenini ortaya çıkarmak için duygusunun kökenini incelememiz gerektiğini söylemişti. Öfkeyle uyandım. Bu aşırı tepkinin doğası neydi?

Deneyimi geçici olarak kadının bakış açısından görmeye başladım. Ailem için pasta yapabilmek için kek tepsisini almamı istemiş olabilir mi? Başkalarına vermenin anlamı ne olursa olsun sevincini paylaşmak istemiş olabilir mi? Pasta, yapmayı reddettiğim hayattaki tatlılığın bir metaforu muydu?

Pakistan kültürünü bilmiyorum ama yıllar önce bazı Ermeni arkadaşlarımla yaşadığım bir deneyimi hatırladım. Onlar da yemediğim pastayı ikram ettiler. Daha sonra bir arkadaşım bunun büyük bir hakaret olduğunu söyledi. Göstermediler, bu yüzden bilmiyordum ama haklı olarak kalori reddimde, arkadaşlık için bir fırsatı kaçırdım.

Sınırlı dünya görüşümüz nedeniyle insanları ve kültürleri ne sıklıkla reddettiğimizi merak ediyorum.

Yıllar önce, oğlum yeni doğmuşken, kocamın eyalet dışına seyahat etmesi gerekiyordu. İkimizin evde yalnız kalmasını istemedi ve 1500 millik araba yolculuğu için ona katılmamız için ısrar etti. Tartışmak için çok gençtim ve her zaman perişan haldeydim. Tek istediğim uyumaktı.

Bir ay sonra, altı haftalık doğum iznim bittikten ve işe döndükten sonra, doğum günüm için Tahiti’ye bilet aldı. Evde bir bebekle dünyanın öbür ucuna uçmak benim tatil fikrim değildi. Boğaz ağrısı ile bitkin ve hasta döndüm.

Yıllarca duyarsızlığına öfke besledim ve sunduğu her hediyeyi zihinsel olarak eleştirdim. Rüyamın ışığında davranışını daha net görüyorum. Gerçekten çok basit: Ailesini korumak ve sevdiği kadına vermek istiyordu.

Kayıtsız ve bencil bir dünyada, bir kişinin nedenini sorgulamak genellikle akıllıca olur. Ancak, sunabileceği en yüksek şeyi bekleyen bir kişiye bakarsak, topluluk ve bağlılık için kaç fırsat elde ederdik?