Neredeyse hiçbir şey bilmediğim bir maç olan basketbol koçluğu yapmak için gönüllü oldum. İşi bitirdikten kısa bir süre sonra, bir ebeveyn yanıma geldi ve ne tür bir koçluk tarzı kullanacağımı sordu. Yüzümdeki boş ifadeyi temizlemeyi başardıktan ve aptalca bir cevapla kekeledikten sonra, daha fazla soru sormaktan kaçınmak için hızla kendi evimin mahremiyetine gittim ve böylece deneyimsizliğimin bilinmesine izin vermedim, çünkü ondan sonra biliyordum kafamın üstünde olduğumu soruyordum.
O zamanlar muhtemelen futbol koçluğu için daha uygundum, ama bana oynanan şey basketboldu. Lisede basketbol oynayan bir arkadaşım bana koçunun uygulamalı bir koçluk tarzı kullandığını söyledi. Antrenör sporcularla oynadı, onlara farklı teknikleri kullanacaklarını ve onları hangi durumda kullanacaklarını vb. Ancak, basketbol koçluğunun koçunun yaptığı gibi çocuklarla basketbol oynamaktan daha fazlası olduğunu, ancak koçluğun da olduğunu belirtti. Oyuncuların yaşam boyu kullanacakları temel becerileri ve takım çalışmasını öğretmek hakkında.
Bu sohbetten sonra kendimi daha da umutsuz ve şaşkın hissederek basketbol koçluğu üzerine yoğun araştırmalar yapmaya başladım. Bana yardımcı olacak geniş bir referans listesi olduğunu hemen fark ettim ve bu da bana büyük bir rahatlama hissi verdi. Spor koçluğu konusunda takım oyunu, sportmenlik ve paylaşım gibi kavramları daha önce hiç düşünmemiştim ama okuduktan sonra konu ve fikirlere aşina olmaya başladım. Basketbolun bir topu çembere sokmaktan daha fazlası olduğunu çabucak öğrendim.
Araştırmamın bir parçası olarak, koçluk yaparken genç sporcularda beceri ve güven düzeyini artırmaya odaklanan makaleler okumaya başladım. Her şeyi özümsemek için elimden gelenin en iyisini yaptım, ama yine de bir basketbol takımına koçluk yapmaktan biraz uzaklaşabileceğimi hissettim. Yapabileceğime dair kendime sürekli güvence vermek zorunda kaldım. Nihayetinde tüm deneyim bana, diğer insanlara koçluk yapmadan önce kendi kendine koçluk yapabilmen gerektiğini öğretti, ama ben kendimin önüne geçiyorum.
Altı haftadır koçluk yapıyorum. Oyuncularımın sahada ve gerçek dünyada kullanabilecekleri beceriler ve güven seviyeleri geliştirmelerine yardımcı olmak için adil bir iş yaptığımı hissediyorum. Bu deneyim bana kendim ve koçluk hakkında çok şey öğretti. Koçluk ile ilgili olarak, her şeyin eğlence ve oyun olmadığını, büyük bir sorumluluk olduğunu öğrendim; ancak sanırım meydan okumaya kendimi hazırladım. Sonuçta, takımım 5 ve 1.
Bir takıma koçluk yapmak birçok spor taraftarı için çok çekici bir iş gibi görünse de kolay değildir. Ben sadece Ortaokul seviyesinde koçluk yapıyorum ve bu çok yorucu ve stresli. Profesyonel düzeyde nasıl bir şey olduğunu hayal edemiyorum ve yapmak istemiyorum. Bir koç olmakla ilgileniyorsanız, emin olun ve ciddi bir şekilde düşünün.
GIPHY App Key not set. Please check settings