Enzo Ferrari – Hikayesi

Emilia-Romagna’da doğan ve İtalya’nın Modena kentinde büyüyen Enzo Ferrari, çok az resmi eğitimle ama güçlü bir araba yarışı arzusuyla büyüdü. Birinci Dünya Savaşı sırasında İtalyan Ordusunda katır derisiydi. Büyükbabası Alfredo, 1916’da yaygın bir İtalyan gribi salgını sonucu öldü. Enzo hastalandı ve sonuç olarak İtalyan hizmetinden çıkarıldı. Eve döndükten sonra aile firmasının çöktüğünü gördü. Başka bir iş beklentisi olmadığı için, başarısız bir şekilde Fiat’ta iş bulmaya çalıştı ve sonunda CMN adlı daha küçük bir otomobil şirketinde kullanılmış kamyon gövdelerini küçük, binek araçlara yeniden tasarlayarak bir işe yerleşti. 1919’da CMN takımında yarışmaya başladı, ancak ilk başarısı çok azdı.

1920’de Alfa Romeo’da çalışmak ve yerel yarışlarda arabalarını yarışmak için CMN’den ayrıldı ve daha başarılı oldu. 1923’te Ravenna’da yarışarak, Francesco Baracca’nın (İtalya’nın Birinci Dünya Savaşı’nın önde gelen ası) annesinden verilen, gizemli ölümünden sonra uçağın enkazından alınan SPAD savaşçısının gövdesini süsleyen Şahlanan At rozetini aldı. Bu simgenin bir yarış arabasına yapıştırılması için 1932 yılına kadar beklemesi gerekecekti. 1924’te Pescara’da Coppa Acerbo’yu kazandı. Yerel yarışlardaki başarıları Alfa’yı kendisine çok daha prestijli bir rekabet şansı sunması için teşvik etti ve Mussolini tarafından övüldü. Ferrari bu fırsatı geri çevirdi ve garip bir şekilde 1927’ye kadar bir daha yarışmadı ve o zaman bile yarış kariyeri çoğunlukla sona erdi. Alfa için yarış takımı olarak Scuderia Ferrari’ye başlamadan önce 1929 yılına kadar doğrudan Alfa Romeo için çalışmaya devam etti.

Ferrari, Alfa arabaları fabrikasının gelişimini yönetti ve Giuseppe Campari ve Tazio Nuvolari dahil kırktan fazla sürücüden oluşan bir ekip kurdu. Ferrari, 1932’de ilk oğlunun doğumuna kadar yarışmaya devam etti (1956’da ölen Dino olarak bilinen Alfredo Ferrari).

Alfa Romeo’nun desteği, mali kısıtlamaların Alfa’yı geri çekmesine neden olan 1933 yılına kadar sürdü. Ferrari, ancak Pirelli’nin müdahalesiyle herhangi bir araba teslim aldı. Scuderia sürücülerinin kalitesine rağmen şirket birkaç zafer kazandı (1935’te Almanya’da Nuvolari tarafından dikkate değer bir istisnaydı). Auto Union ve Mercedes döneme hakim oldu.

1937’de Alfa, yarış çabalarının kontrolünü tekrar ele geçirdi ve Ferrari’yi Alfa’nın mühendislik direktörü altında Spor Direktörü konumuna düşürdü. Ferrari kısa süre sonra ayrıldı, ancak bir sözleşme maddesi onu dört yıl boyunca yarışmaktan veya tasarım yapmaktan alıkoydu.

Diğer yarış takımlarına parça tedarik eden bir şirket olan Auto-Avio Costruzioni’yi kurdu. Ancak 1940 Mille Miglia’da şirket, Alberto Ascari ve Lotario Rangoni tarafından sürülen iki araba üretti. II.Dünya Savaşı sırasında firması savaş üretimine dahil oldu ve bombardımanın ardından Modena’dan Maranello’ya taşındı. İkinci Dünya Savaşı sonrasına kadar, Ferrari faşist itibarını kaybetmeye ve bugünün Ferrari S.p.’yi kurarak kendi adını taşıyan otomobiller üretmeye çalıştı. A. 1945’te.

İlk açık tekerlekli yarış 1948’de Torino’da yapıldı ve ilk zafer daha sonra Lago di Garda’da yıl içinde geldi. Ferrari, 1950’de tanıtılmasından bu yana Formula 1 Dünya Şampiyonası’na katıldı, ancak ilk zafer 1951’deki İngiliz Grand Prix’ine kadar değildi. İlk şampiyonluk, Formula 1 sezonunun Formula 2 araçlarıyla yarıştığı 1952-53’te geldi. Şirket, sadece Grand Prix’de değil, aynı zamanda Mille Miglia ve Le Mans gibi etkinliklerde de yarış çabalarını finanse etmek için üretim spor arabaları sattı. Gerçekten de firmanın en büyük zaferlerinin çoğu, Grand Prix’den ziyade Le Mans’ta (1960-65 üst üste altı galibiyet) elde edildi, kesinlikle şirket 1950’ler ve 1960’larda Formula 1’den daha çok ilgilendi. Juan-Manuel Fangio (1956), Mike Hawthorn (1958), Phil Hill (1961) ve John Surtees (1964).

1960’larda azalan talep ve yetersiz finansman sorunları, Ferrari’yi Fiat’ın şirkette pay sahibi olmasına izin vermeye zorladı. Ford, firmayı 1963 yılında 18 milyon dolara almaya çalışmış ancak reddedilmişti. Şirket anonim hale geldi ve Fiat 1965’te küçük bir hisse aldı ve ardından 1969’da holdinglerini şirketin% 50’sine çıkardı. (1988’de Fiat’ın holdingi% 90’a çıkarıldı).

Ferrari, 1971 yılına kadar genel müdür olarak kaldı. İstifa etmesine rağmen, ölümüne kadar firma üzerinde etkili olmaya devam etti. Fiat’ın girişinin etkili olması biraz zaman aldı. Firma, 1975 yılına kadar Niki Lauda ile herhangi bir şampiyonluk kazanarak sürücünün becerisini ve motorun şasi ve aerodinamik eksikliklerinin üstesinden gelme yeteneğini kazandı. Ancak bu başarıların ve 1979’da Jody Scheckter unvanının vaatlerinden sonra, şirketin Formula 1 şampiyonası umutları sarsıldı. 1982, güçlü bir araba, 126C2, birinci sınıf sürücüler ve erken yarışlarda umut verici sonuçlarla açıldı.

Ancak Gilles Villeneuve, Mayıs ayında 126C2’de öldürüldü ve takım arkadaşı Didier Pironi, Ağustos ayında Hockenheim’da sisli arka tepede şiddetli bir sondan başa geçerek kariyerini yarıda bıraktı. Pironi o sırada sürücü şampiyonluğuna liderlik ediyordu; kalan yarışlarda otururken liderliği kaybedecekti. Takım, Ferrari’nin yaşamı boyunca şampiyonluk zaferini bir daha göremeyecekti.

Enzo Ferrari, 1988 yılında Modena’da McLaren Honda kombinasyonunun hakimiyetinin başlangıcında 90 yaşında öldü. McLaren’ın 1988’de kazanamadığı tek yarış İtalya Grand Prix’iydi – bu Enzo’nun ölümünden sadece haftalar sonra yapıldı ve sonuç, Gerhard Berger’ın ev sahibi Michele Alboreto ile Ferrari için 1-2’lik bir finiş oldu. Enzo’nun ölümünden sonra, Scuderia Ferrari takımı, özellikle 1996-2005 yılları arasında Michael Schumacher ile daha da başarılı oldu.

1920’lerde Cavaliere ve Commendatore onuruna eklemek için 1952’de bir Cavaliere del Lavoro yaptı, Enzo ayrıca bir dizi onur derecesi, 1962’de Hammarskjld Ödülü, 1965’te Columbus Ödülü ve 1987’de De Gasperi Ödülü aldı. 1994 yılında, ölümünden sonra Uluslararası Motor Sporları Onur Listesi’ne alındı. Enzo, dolma kaleminde meşhur mor mürekkep kullandı, ancak bunun nedeni belirsizliğini koruyor.

Enzo, oğlu Alfredo “Dino” Ferrari’nin ölümünden sonra oğlunu onurlandırmak için hemen hemen her gün güneş gözlüğü takıyordu.