Şarkı Söyleme ve Yeme Bozuklukları

Yeme bozuklukları artık salgın. Şarkıcılar ve eğlence sektöründeki diğer kişiler, gerekli medyaya maruz kalma ile inanıyorum ki, özellikle bu zayıflatıcı gizli hastalıklara karşı savunmasızlar.

Hiç kimse bir yeme bozukluğuna bağlıyken tam ses potansiyeline yaklaşamaz. Neden? Çünkü şu alanlarda sesin sorunları olacaktır:

Nefes (Güç)
Ton (Açık bir boğazdan geçen yol)
İletişim (Performans)

Doğru – yeme bozukluğunda – Güç, Yol ve Performans vokal eğitiminde öğrettiğim her şey … sesinizin çalışması için gerekli olan her şey … tehlikeye atılır ve sorunlarla boğuşur; bazılarının teşhis edilmesi ve düzeltilmesi çok sinir bozucu.

İnkar etmekten anoreksi / bulimiden uzun vadeli iyileşmesine kadar, Jenni Schaefer’in ses öğretmeni ve arkadaşıydım. Jenni, yeme bozukluğunu bir hastalık veya durumdan ziyade bir ilişki olarak tedavi etmeyi içeren benzersiz bir terapötik yaklaşım kullanarak iyileşti. Jenni aslında anoreksi / bulimia, Ed adını “yeme bozukluğu” nun kısaltmasıdır. O ve ben, Dr. Phil ve diğerleri tarafından desteklenen McGraw-Hill kitabının başlığı olan “Life Without Ed” şarkısını birlikte yazdık.

Görüşler bize hikayesinin güçlü olduğunu söylüyor, bu yüzden burada her iki referans noktamızdan:

Jenni ile ilk tanıştığımda fark ettiğim şey tuhaf hissizliğiydi. Omuzları çökmüş, başı öne doğru sarkmış, kaşları donmuş, çenesi sıkılmış, omurgası ve kalçaları donmuş, kolları gevşek ve bacakları kilitlenmiş olan ‘korumalı duruştan’ çıkamıyordu. Bir çöp figürü gibiydi. Sesi zayıf ve renksizdi. Şarkı söylerken boğazının ağrımasından şikayet etti. Menzili sınırlıydı ve sesinde birkaç ‘kırılma’ vardı. Gevşemesine yardım etmeye çalıştım, ancak göğüs kafesinin genişlemesine izin vermek için kollarını yanlarından kaldırmasını zorlaştırdım. Kısa soluk keserek üst göğsünden nefes aldı.

Jenni konuşuyor … “Ed ile, vücudumdan kopmuştum … yüzen bir kafa gibi hissettim. Katıydım ve hareket etmekte zorlandım. Terapi seanslarında, sadece hareket etmem için cesaretlendirildim — herhangi bir şey.”

Ayrıca Jenni’nin şarkılarıyla bağlantı kurmasına yardım etmekte çok sorun yaşadım. Sevdiği birine “Sevgililer Günü” şarkısını söylerken gözünde canlandırmasını istediğimde kimseyi düşünemedi! Sonunda, çalıştığı kanser koğuşundaki çocuklara şarkı söylediğini hayal ederek bağlantı kurmaya başladı. Garip bir şey … Şarkı söylerken ona bakmamı istemedi.

Jenni … “Duygulardan kopmuştum. Kafamda yaşadım. Yeme bozukluğumun büyük bir amacı açlıktan ölmek ve duyguları doldurmaktı – beni duygularımdan uzak tutmaktı. Yani duygularla bağlantı kurmam gerektiğinde bir şarkıda sadece bana tamamen yabancı değildi, aynı zamanda korkutucuydu. ”

Jenni kolayca söndürüldü ve ezildi. Egzersizlerle onu çok fazla zorlamamaya çok dikkat etmeliydim. Bir şekilde şarkı söylemesi gerekiyordu ama müzik onu harekete geçirmiyor gibiydi. Duruşunu dik ve esnek tutacak enerjisi olmadığı için genellikle hareketsiz ve cansız duruyordu. Ya da bir zombi gibi yürüdü.

Jenni … “Enerjim yoktu – kısıtlamak, kanamak ve temizlemek çok fazla enerji (fiziksel ve duygusal) gerektirir ve başka hiçbir şey için çok az şey bırakır.”

Jenni neden bir şey hissetmediğini anlayamadı. Deneyimleyemediği duyguları ifade ettiğimi izliyordu ve bence yardım için uzanmasının büyük bir parçasıydı. Onun için dua etmemi istedi. Bir şey hissetmediği için kendi kendine dua edemeyeceğini düşündü.

Jenni … “Şarkı söylemek manevidir. Yeme bozukluğu tüm manevi bağlantıları keser. Bu büyük bir engeldi.”

Yavaş yavaş, Jenni yardım aldıkça güçlendi. Ancak ses dersleri daha da zorlaştı. Bir çeşit diyafram spazmı geliştirdi ve bir tür kadercilik ortaya çıktı, bu tuhaf kontrolsüz titreşim tuhaflığının menzilinin belirli bir yerinde olmasını beklemesine neden oldu. Onu Vanderbilt Ses Kliniğine gönderdim. Jenni ancak organik olarak yanlış bir şey bulamayınca bu garip ses problemini yenebileceğine inanmaya başladı. Kısa bir süre sonra, sorunun tamamen ortadan kalkması için gereken esnek kaburga gerginliği konusunda ona koçluk yapabildim.

Jenni … “Anoreksiya yoğun mükemmeliyetçilik ile karakterizedir. Şarkı söylerken, daha büyük bir mesaj iletmekten çok mükemmel olmaya konsantre olurdum.”

Jenni gelişmeye devam etti, ancak iki adım ileri, bir adım geri oldu. Birine şarkı söylerken hayal etmesi onun için zordu. Özbilince sıkışıp kalmıştı. Duyguları yaşamaya başladı, ancak duygular eleştirilmekten dolayı öfkeye dönüştü ve bu da yargılanmış hissetmesine neden oldu. Bir noktada, farklı bir şekilde çalıştığını önerdim ve öfkeye kapıldı. Geleceğini görmedim. Çok ileri gittiğimi söyleyen işaretleri okumadım ve ders felaketle sonuçlandı.

Jenni … “Tüm yeme bozuklukları sürekli özeleştiri ile karakterizedir. Kulağınızda sürekli olumsuz bir ses çığlık attığında şarkı söylemek zordur.”

Jenni ile geliştirdiğimiz güven ve dostluk, yanlış anlaşılmanın kısa ömürlü olmasını sağladı. Ses eğitimi işine geri döndük ve sonra başka bir zorluk daha ortaya çıktı. Yoğun bir üzüntüyle geçen uzun bir sezondu. Onun için korkuyordum; kelimenin tam anlamıyla günlerce ağlar ve sonra uyuşurdu. Hiç arkadaşı olmadığını söyleyerek insanları uzaklaştırdı. Bir süre şarkı söylemeyi bıraktı ve şan derslerini iptal etti.

Jenni … “Depresyon genellikle bir yeme bozukluğunun altında yatan bir semptomdur. Umutsuzluk ve umutsuzluk içinde kaybolduğunda, şarkı söylemek çok savunmasız görünebilir çünkü duygular dışarı sızabilir. Bu yüzden Ed genellikle başka bir ‘koruyucu’ duvar inşa ederdi.”

Jenni ve ben tekrar birlikte çalışmaya başladık ve bu sefer her ders yeni bir çığır açıyor gibiydi. İyileşmesi sağlamdı, fiziksel ve duygusal sağlığı çok daha stabildi. Bu anıtsal iyileşme savaşlarında büyük bir cesaretle sebat ettiğini izledim. Ve sonunda sesini bulmasını dinledim.

Bulmacadaki son parçalardan biri, mükemmel performans koçu Diane Kimbrough tarafından yerine kondu. Diane, Jenni’ye her şarkı söylediğinde ‘oraya gitme’ konusunda endişelenmeyi bırakmasını söyledi. Bunun, bir sanatçının her performans sırasında duygusal sahneyi yeniden deneyimlemesi için çok fazla baskı olduğunu söyledi. Bunun yerine, Diane kendini unut ve ONLARA (seyircilere) bir şeyler hissettirmeyi önerdi! Bu bir mucizeydi.

Jenni içe odaklanmayı bıraktı ve şarkı aracılığıyla başka biriyle bağlantı kurdu. Sesi artık güçlü, kontrollü, kendine güvenen ve güzel. Sevinç, hayal kırıklığı, öfke ve sevgiyi HİSSEDİYOR. Bütün bunlar ona dünyayı sallayacak bir ses veriyor. Eğlendirmek, öğretmek ve bir yeme bozukluğundan kurtulmanın gerçekten mümkün olduğunu kanıtlamak için ülkenin her yerinde konuşuyor ve şarkı söylüyor. Ve oh, onun gülüşünü duymayı çok seviyorum!

Yeme bozukluğuyla mücadele edenler için, hikayemizde yardıma ulaşmak, iyileşmeye başlamak ve kalbinizi söylemeye başlamak için asla çok geç olmadığını okumanızı umuyoruz!