Pablo Picasso’nun Stilleri

1881’de doğan Picasso, ömür boyu süren ve ünlü sanat kariyerine 10 yaşında başladı. Parlaklığı, büyük ölçüde İspanyol sanatından etkilenen babasının öğretileriyle yaptığı resimlerle ortaya çıktı. Ancak bu tarz Picasso için fazlasıyla geleneksel ve alışılmıştı. Bu temsil biçimiyle sınırlanmak yerine, yeni ifade araçları bulmak istedi.

Picasso, 20’li yaşlarının başında toprak tonlu renklerini, iç duygularını aktaran bir damak tadına çevirdi. Picassos mavi dönemi, yakın arkadaşı Casagemas’ın intiharı ile tetiklenen hayatının iç karartıcı bir dönemiydi. Eski Gitarist, Trajedi ve La Vie, ağırlıklı olarak mavi tonlarıyla yaratılan bu şiirsel görüntülerden birkaçıdır. Bu kısa ömürlü bölümde yer alan insanların çoğu hasta ve zayıftı, Picasso’nun o sırada olduğu gibi cesaret kırıcı duyguları hissediyor gibi görünüyorlardı.

1905 yıllarında sıraya giren gül dönemi, Picassos’un bej ve gül rengi tonlarıyla hayata bakışının aydınlanmasını göstermiştir. Saltimbanque Ailesi ve Acrobat ve Genç Harlequin, Picasso’nun palyaço ve sirk sanatçılarının ilk kez yer aldığı gül dönemindeki iki parça. Picassos’un finansal iyileştirmeleri ve başarılı aşk ilişkisi, çalışmalarında yer alan insanların pembe ve çekici ten tonlarında büyük rol oynadı.

1907’de Pablo Picasso ve arkadaşı Georges Braque, kübizm olarak bildiğimiz dönemi başlatmak için işbirliği yaptı. Picasso bir kez daha yeni bir ifade biçimi istedi ve parlak renkler, sert kenarlı formlar ve geometrik terimlerle sergilenen düzleştirilmiş alanlar kullanarak radikal biçimde yaratıcı bir sanat biçimi yarattı. Picassos Otoportresi, kübizmin başlangıcında yapılan bir sanat eserinin bir örneğidir ve o dönemdeki diğer parçaların neye benzediğinin iyi bir temsilidir.

Kübizm daha sonra Analitik Kübizm’e ve ardından Sentetik Kübizme doğru ilerledi. Analitik kübizm, Picasso ve Braques resimlerinden parlak renkleri kaldırmayı içeriyordu, bu nedenle asıl odak noktası, rahatsız edici boya tonlarının aksine yapı üzerindeydi. Bakış açılarıyla sınırlı olmama fikri bu döneme uygulandı. Bu nedenle Picasso ve Braque, birkaç farklı bakış açısından veya açıdan bakılan bir nesneyi içeren resimler geliştirmeye başladı. Sentetik kübizm, düz ve parlak desenlerle birlikte daha büyük ve daha temsili formlardan oluşuyordu. Sentetik dönem boyunca Picasso ve Braque, gerçek yağlı bez parçaları, gazete baskısı veya posta pulları gibi gerçek cansız nesneleri tuvale dahil ederek düzensiz deneyler yaptılar.

1930’larda Picasso, seçkin bir sanatçı olarak beğenildi ve yaşamı boyunca başarıya ulaşacak kadar şanslıydı. Resimleri, özellikle I.Dünya Savaşı ve İspanyol iç savaşı nedeniyle artık militan ve politikti. Ayrıca Sürrealist hareketle de bağlantı kurdu, ancak bu tür sanatı herhangi bir resmi kurumda incelemeyi reddetti.

İkinci Dünya Savaşı’nın ardından Picassos resimleri politikadan nazikliğe geçiş yaptı. Picasso hayatının son yıllarını çizime odaklanarak geçirdi ve sonunda 347 eskizini bitirdi. Sağlık sorunlarına rağmen Picasso, son yıllarında bir dizi resim yaptı. 8 Nisan 1973’te 91 yaşında öldü.