Tüm zamanların en sevdiğim sanatçılarından biri Madonna. O bizim neslimizin gerçek süper yıldızlarından biridir. Aynı zamanda sadece bir pop yıldızı olarak başlayan ancak gücünü korumayı başaran ilk kadınlardan biridir. Bunun harika bir iş kadını olduğu için olduğuna inanıyorum. Madonna, zamanla daha iyi hale gelen harika bir sese sahip ve yine de hiç kimsenin olmadığı gibi dans etmeyi başarabiliyor. Ev ismi olarak kalmasının nedeni, kendisini nasıl satacağını bilmesidir.
Madonna ilk ortaya çıktığında oldukça gençtim. Lucky Star, Borderline ve Holiday gibi ilk kendi adını taşıyan albümünün tüm eski pop odaklı şarkılarını beğendim. İkinci albümü Like a Virgin’de daha kışkırtıcı self isimli bir şarkı vardı ama aynı zamanda Material Girl’deki pop köklerine bağlı kaldı. Üçüncü albümü True Blue’da Papa Don t Preach şarkısıyla yine biraz kışkırtıcı olanı araştırdı. Sonra ilk filmi Who s that Girl’dü. Filmden keyif aldığımı itiraf etmeliyim ama bunun kariyerinin sonu olacağını düşündüm. Bununla birlikte, kendi adını biraz kışkırtıcı bir şarkı ve neşeli bir pop melodisi olan Cherish’in orijinal köklerine yapışan Like a Prayer albümüyle geri döndü.
Önümüzdeki birkaç yıl boyunca birkaç cansız albüm çıkarmayı başardı. Ancak her zaman medyada kalmayı ve kendine bir isim vermeyi başardı. Madonna, Ray of Light albümünü yayınladığında onun bir pop prensesinden daha fazlası olduğunu biliyordum. Bu albüm, sesinin ne kadar büyüdüğünü ve vücudunun ne kadar büyümediğini gösterdi. Hala 15 yaş küçükken yaptığı kadar iyi performans sergiliyor. Madonna’ya saygı duymamın nedenleri bunlar. O sadece yetenekli bir sanatçı değil, aynı zamanda zeki bir iş kadını.
GIPHY App Key not set. Please check settings