Kapitone Sanatı

Hızlı ve rahatlığın her şeyden önce saygı gördüğü bir gün ve çağda yaşıyoruz; zaman ender bir meta ve sabır gerekli değil. Bu nedenle, çoğu kişi için kapitone sanatını hayal etmek zordur. Kapitone için gereken beceri, sabır ve konsantrasyon seviyesi, sanki ölmekte olan bir sanat gibi görünmesini sağlar. Ancak, gerçekte, kapitone geleneksel bir gelenek olarak varlığını sürdürüyor.

Kumaş katmanları birbirine dikilip malzeme ile doldurulduğunda buna kapitone denir. İki parça kumaş bir çeşit cep oluşturur ve içindeki malzeme genellikle pamuk esaslı yorganların bilindiği sıcaklığı sağlar. Kapitone örnekleri, battaniyelerden dekoratif duvar askılarına, moda aksesuarlarından mobilya kaplamalarına kadar her yerde bulunabilir.

Kapitone, ilkel uygarlıkların ısınmak için kumaş parçalarını birlikte dikmek için kullandıkları 12. yüzyılın başlarında başladı. Kapitone geliştikçe, mevcut malzemeyi birleşik bir tasarımda bir araya getirme yöntemi dayandı. Dönemin el yapımı yorganları iğneler, iplikler ve basit çerçeveler kullanılarak yapılmıştır. Kapitone, Amerika’da ilk yerleşimciler tarafından tanıtıldığında popülerliğini artırdı. Ancak dikiş makinesi 20. yüzyılda piyasaya sürüldüğünde, el yapımı kapitone sanatı geçici olarak yol kenarına düştü.

Bugün, kapitone başlangıçta olduğu kadar popüler ve kapitone kumaşların çeşitli farklı malzemelerden parçalar tasarlaması kadar her zamanki gibi gerçekleştiriliyor. Aletler esasen aynıdır, ancak karmaşıklıkları yükseltilmiş kapitone iğneleri, kapitone ipleri, iğneler ve benzerleri hala zanaatkarlar tarafından kullanılmaktadır. Kapitone makinesinin gelişi, yorganların yapılma kolaylığını ve rahatlığını artırmış ve tutarlı ve kontrollü dikişler sağlamıştır. İster kapitone makinesi kullanın ister el yapımı işlemi tercih edin, tutku ile kapitone yapıyorsanız sonuç aynıdır.

Kapitone, her geçen gün daha fazla insan onun zamansız cazibesini keşfettikçe, dünyanın dört bir yanındaki evlerde uzun zamandır saygı duyulan geleneğini sürdürmeyi vaat ediyor.