Ah, ilk banjo dersimi aldığım eski güzel günleri hatırlıyorum. Aslında bu benim ilk dersim değildi. Bir süredir becerilerimi geliştirmek için interneti kullanıyordum ve ne yaptığım hakkında bir fikrim olduğunu düşündüğüm için biraz kibirliydim. Sekmeler de varken banjo oynayan gerçek bir uzmanın videolarını izledim. Kulağa ilginç gelen birkaç şarkı ve teknik öğrendim, ama bu benim bilgimin kapsamıydı.
İlk gerçek dersimi aldığımda, iyi bir oyuncu olma yanılsamalarını yıktı. Gösteriş yapmaya çalıştım, ama derin gözleri benimkiyle buluştuğu anda bir akoru kaçırdım. İlk defa herhangi bir enstrümanı kimsenin önünde çalıyordum ve gerileceğimi düşünmemiştim. Sonuçta, ben her zaman yetenekli bir konuşmacı oldum. Odadaki tek kişi öğretmenimdi ve çok kötü vakit geçiriyordum.
Banjo oynarken geleceğimi görmekte zorlanıyorum, özellikle de kendi öğretmenimin önünde bir şeyler çalmak için zencefili bile patlatamadığım için. O iyi bir adam ve hiç olmadığı gibi banjo oynayabiliyor. Bana bir sonraki dersimde kullanabileceğim birkaç egzersiz öğretti. Becerileri benimkinden çok daha ağır bastığından, onu oynarken izlemek de harika bir deneyim. Umarım bir dahaki sefere dersimde en azından biraz daha düzgün ses çıkarırım.
Ama derslerimde oynamaya çalışırken her zaman donup kalırsam, eğitmenimin bana gerçekten ihtiyacım olan yardımı asla veremeyeceğinden endişeleniyorum. Oynadığım her şey mutlak saçmalıksa, geri bildirim ve yapıcı eleştiri almak imkansız. Sanırım yalnız çalışmamı kaydetmeye ve onun için tekrar çalmaya başlayacağım. Umarım yakında dinleyeceğini bilerek donmayacağım
GIPHY App Key not set. Please check settings