Uzaktan Görüntüleme İçin Bilimsel Açıklamalar

On sekizinci ve on dokuzuncu yüzyıl fizik bilimi, evrenin ve bileşenlerinin ölçülebilen katı etkileşimli kuvvetler, matematiksel araçlar kullanılarak tahmin edilebilen fenomenler tarafından yönetildiği “evrenin mekanik ve deterministik modellerinin altın çağını” tamamlamış ve süslemiştir. ve evrenin veya içinde çalışan herhangi bir sistemin, parçalarının toplamından oluştuğu yer.

Işığın, tespit edilmemiş ve daha sonra deneysel olarak çürütülmüş bir ortamda titreşen elektromanyetik bir dalga olduğu düşünülüyordu: rengini tanımlayacak belirli titreşim hızlarında “eter”. Elektromanyetik dalgayı titreşimlerin frekansına bağlı olarak ısı, ışık, radyo dalgaları veya diğer elektromanyetik radyasyonlar olarak algılamasına izin veren elektromanyetik dalga spektrumunun bir parçasıydı. Bu spektrum, 1864’te İngiliz fizikçi James Clerk Maxwell’in denklemleriyle iyi tanımlanmıştı.

İnsanın biyolojisi, son derece karmaşık olsa da mekanik bir sisteme indirgenmişti ve düşünce, mekanik beynin bir epifenomeni olarak algılanıyordu.

Bütün bunlar çok hijyenik, mantıklı ve rahatlatıcıydı. Ruhsal güçlerin veya varlıkların sözde görünmez dünyasını kişisel, kanıtlanmamış bir hipotez olarak görmeye izin verdi ve ateist kavramın gerekçelendirilmesinin bilimsel olarak sağlam olmasına izin verdi. Temelde, komünizm gibi tamamen ateist politik-felsefelerin “entelijansiya” ve kitleler içinde sempatik bir yankı bulmasına izin verdi.

Ayrıca biyoloji, mikrobiyoloji, psikoloji, nörobiyoloji ve sağlık bilimlerine allopatik teknik mekanik yaklaşım alanlarına büyük bir mekanik ivme ve yaklaşım kazandırdı. Teknoloji “kral” idi ve iyi tanımlanmış ayrılmış sistemler arasındaki etkileşimlerin anlaşılması, biyolojik varlıkların “mekanizmasındaki” rahatsızlıkların ve kusurların olası fethini getirecekti.

Kendisine ve aklına saygı duyan “bilim” adında yeni bir din yaratan insan, doğa üzerinde Tanrısal bir kontrole sahip olduğu algısına sahipti.

19. yüzyılın sonunda, ultraviyole felaketi – bilindiği üzere – dünyanın tüm bu hijyenik görüşünü sorguladı ve Max Planck’ın “quanta” teorisi 1900’de tanıtıldı. Alman fizikçi Max Planck, Isıtılmış nesneler tarafından yayılan radyasyonun dalga boyunun (renginin) neden sürekli bir şekilde yükselmediğini, ancak ısındıkça değerden değere kesintili olarak sıçradığını açıklamak için “quanta” adını verdiği enerji paketleri kavramı. İkinci Dünya Savaşı sırasında ilk ABD A-bombasını geliştiren “Manhattan Projesi” nin babalarından biri olacak olan Danimarkalı fizikçi Niels Bohr, 1913 yılında tüm dünyanın olduğunu kanıtlamak için enerji “kuanta” teorisini kullandı. atom “kuantum” sıçramalarıyla doluydu. Bir elektron, bu durumlar arasında görünmeden bir enerji seviyesinden (sözde yörünge) diğerine atlayabilir. Süreksizlik, evren denklemimize dahil edilmişti!

1905’te Albert Einstein, ışığı, 1923’te Nobel ödülü aldığı fotoelektrik etkiyi açıklayan ünlü makalesinde “fotonlar” ı icat ettiği “fotonlar” ın kuantumlarından veya parçacıklardan oluştuğu şeklinde tanımladı. Bununla birlikte, ışığın bir dalga olarak da tanımlanabileceğini kabul etti. , seçilen bir deneyde kullanılan gözlem moduna bağlı olarak ve parçacık / dalga ikiliği, doğanın gizemlerini anlama çabalarımıza dahil edildi.

Yirminci yüzyılın başlangıcındaki yeni fizik, eski düşünce okulunun deterministik ilkelerine ölümcül bir darbe indirdi. Albert Einstein’ın görelilik teorisine göre zaman ve uzay göreceli kavramlar haline geldi. Kuantum fiziği, tüm madde parçacıklarının maddi cisimler veya dalgalar olarak görülebileceğini belirtti. Bir elektronun (veya başka herhangi bir parçacığın) aynı anda iki yerde bulunmasına izin verdi (çift yarık deneyi) ve bir parçacığın bir sonraki konumunu, mevcut olanını bilerek tahmin edemeyeceğini kanıtladı.

Kuantum fiziğinin garip dünyasında, parçacıklar kendilerini dalgalara (örneğin transistörlerde) kaydileştirdiler ve daha sonra kendilerini parçacıklara yeniden materyalleştirdiler. Bu, maruz kaldıkları deneyin türüne ve en önemlisi, bu parçacıkları nasıl göreceğine dair bilinçli bir gözlemcinin yaptığı seçime bağlıydı.

Çoğu kuramcıya göre, doğa fenomeni, bilinçli bir gözlemcinin onlara doğrudan ya da bir ölçüm cihazının yapıtları aracılığıyla tanık olduğu şekilde, yalnızca belirlenmiş durumlar olarak var oldu. Kuantum mekaniği doğdu ve onunla gerçekliğe bakışımız sonsuza dek değişecekti.

Fenomenal dünyadaki olayları anlamak için, o zamana kadar göz ardı edilen büyük bir değişkeni tanıtmak gerekiyordu: Gözlemcinin bilinci (kendini yansıtan düşünce). Bilinçli bir varlık tarafından maddi bir dünya algısı olmadan, bu maddi gerçekliğin gözleminden bağımsız olarak var olduğuna dair büyük şüpheler vardı.

Başka bir deyişle, potansiyel bir gerçekliği, seçimlerimizle, hatta geçmişe dönük olarak ve algılanan sonsuz uzamın hemen karşısında, bundan sonra sözü edilen iki deneyin de pek çok fizikçiyi şaşırtacak şekilde göstermesini sağlarız. Ya da başka bir deyişle, irade ve özgür irade, zaman / mekân sınırlarının dışında işler ve seçim yapma izlenimimiz, zihnimizin daha yüksek seviyelerinin bizim için halihazırda yaptığı ve dolayısıyla farkındalığımıza yansıyan olayların gecikmiş bir farkındalığından başka bir şey değildir ( ego) holografik bir duyusal bilgi paketi olarak, post facto. Bu nedenle, daha yüksek bir seviyede, hem özne hem de iki ayna olan nesne için “gerçekleştirdiğimiz” kuantum dünyasının olasılıklar ağı içinde kişinin benliğine (nesnesine) yansıtılan gerçekliğimizin yaratıcısı (öznesi) biziz. aynı gerçekliğin: Kendini yansıtan farkındalık olarak tanımlanan bilinç.

Çok ileri “uzak izleyiciler”, hangi noktalarda iradenin kişinin kendi yüksek seviyelerinin bir parçası olduğunu ve hangi noktalarda daha düşük (bilinçli seviye) için sağlandığını bilir, çünkü kuantum benlik veya daha yüksek benlik alt benlik (ego ).

Kurslarımız, bir insan bireyin kişinin gerçekliğini daha fazla kontrol etmesine izin vermek için bilinçli kısmın (zeka olarak çalışan reaktif duyusal aygıt) ve çok daha yüksek titreşimli zihnin (derin bilinçaltı seviyesi) birbirleriyle farkındalıkta birleşmesine izin vermeye çalışır ve muhtemel gelecek. Daha yüksek zihin seviyesinde zaman / uzay anında köprülenir. “Uzaktan Görüntüleme” ve özellikle “Uzaktan Etkileme” kişinin o seviyeye bağlanmasına izin verir.

Bay O’Donnell, kuantum fiziğinden sadece çoğu bireyin gerçeklik hakkındaki rahatlatıcı görüşünün paramparça olmasına ve en azından sorgulanmasına izin vermek için bahseder. Her biri, sonunda kendi yolunu kullanarak kendi gerçeğini bulmalıdır. Kurs sadece yeni bir dünyaya rehberlik etmek, gerçekliği görmenin ve deneyimlemenin yeni bir yoluna açılmak içindir.

1982’de Fransa, Paris Üniversitesi Uygulamalı Fizik ve Teorik Optik Enstitüsünde, Alain Aspect, Jean Dalibard ve Gerard Roger’dan oluşan fizikçiler ekibi, bu yüzyılın en büyük bilimsel keşfi olabilecek şeyi yaptı. Deneysel olarak dünyanın yerel olmadığını veya ayrılamaz olduğunu kanıtladılar. Bu, bizim algıladığımız şekliyle uzayın var olmadığını, ancak duyularımızın bir yanılsaması olduğunu söylemekle eşdeğerdir. Kim tarafından öngörülüyor? Bilimin cevaplamaya çalıştığı büyük soru budur.

Aynı kuantum teorisi alanında, zaman yalnızca göreceli değildir, aynı zamanda bilim adamları tarafından 80’lerde Maryland Üniversitesi ve Münih Üniversitesi’nde gerçekleştirilen gecikmeli seçim deneyinin de kanıtladığı gibi, geçmiş deneysel olarak değiştirilebilir.

Bunların hepsi bilimkurgu alanına ait gibi görünse de, kuantum dünyasında yaşayan tüm zihinler için kabul edilmesi zor olsa da bir gerçektir: görünüşte çelişkiler, sürprizler ve belirli bir duyguyla dolu bir dünya mizah.

Günümüzde tüm modern disiplinler ondan etkileniyor, kısa belki modern biyoloji, nörobiyoloji ve şaşırtıcı bir şekilde psikoloji, hala mekanik bir düşünce görüşünü benimsiyor ve henüz onu tanımlayamamış.

Kuantum fiziği bize atom bombasının, transistörün, bilgisayar çipinin, lazerin ve bilgi için bir yol olarak lazer ışığını kullanan cihazların, süper bilgisayarlardaki Josephson bağlantılarının, süper iletkenlerin vb. İcadını verdi.

Böylesine yüksek titreşimli bir düşünce seviyesinde çalışma konusunda doğuştan gelen yeteneğinizden asla şüphe etmemelisiniz. Bu yetenek antik çağlardan beri kanıtlanmıştır ve hala büyük dünya güçlerine ait son derece gizli istihbarat birimleri tarafından başarıyla kullanılmaktadır.

Bu, düşünce yönelimi ve keşif alanındaki bir doz şüpheciliğin sağlıksız olduğu ve alay korkusunun daha da fazla olduğu bir durumdur. Bir çocuk gibi açık fikirli olmalısın. Bilimsel düşüncedeki tüm büyük değişimler, tekil noktalarla dolu çok fazla duvara çarpmaya başlayan, statik kafalı eski Praetorian Muhafızlarının, kanıtlanmış yetersiz sklerotik sistemlerin öfkesine yol açtı.

Derslerimizde öğretilen yöntemler, muhtemelen çoğumuz için algılanan materyalimize ilişkin yorumumuza hâkim olan 19. yüzyılın sonlarındaki “eski klasik bilimsel kavramlar” ı kökten değiştirecek ve değiştirecek yeni bir paradigma değişiminin doğuşunun bir parçasıdır. gerçeklik. Bunun doğa ve sağlık bilimlerinde, biyolojik algılarda ve varsayılan korelasyonlarında, diğer tüm fenomen bilimlerinde ve aklın ne olduğunun anlaşılmasında büyük etkileri olacaktır.

Gerçekliğimizi bireyselleştirilmiş ve küresel bir şekilde düşünerek sürekli yaratma sürecindeysek ve bu bilim, Yaratılışımızı anlama çabamızın ancak bir anlık görüntüsünü yansıtıyorsa, düşünce algımızdaki büyük bir değişim tamamen farklı yollara yol açacaktır. olağanüstü dünyayı deneyimlemek ve onu arzularımıza göre kontrol etmek.

Bu yeni Binyılda hayatımızın tüm yönleri, büyük olasılıkla, onun tarafından derinden dönüşecek.

Bilincin, modern kuantum fiziğinin gerçeklik denkleminde önemli bir faktör olarak tanıtılması, sözde psişik araştırmanın başlıca paradokslarından birinin merkezinde yer alır. Kuantum fiziğine göre, gözlemcinin düşüncesi, bir deneyin sonucunu etkilemektedir. Bu nedenle, gerçekliğimizin salt düşünceyle birlikte yaratıcısı isek, birçok bilim insanının doğal aşılanmış şüpheciliği ve metodolojileri, “uzaktan izleme” gibi düşünce deneyinde elde edecekleri sonuçlara olumsuz bir önyargı getirir.

Başka bir deyişle, “uzaktan izleme veya etkileme” etkinliğini kanıtlamada% 100 başarı elde etmek için, bu tür zihinsel başarıların kolay başarılacağına inanan bilim insanlarıyla uğraşması ve denekleri test etmesi gerekir ki bu otomatik olarak olacaktır. şüpheci bilim topluluğu tarafından önyargılı deneysel protokol olarak adlandırılabilir. Bu nedenle, uzaktan izlemede en iyi sonuçlar her zaman, pragmatik olarak yalnızca zihinsel teknolojileri kullanarak zaman ve mekanı etkili bir şekilde köprülemeyi önemseyen ve akran tanıma ve alay edilme korkusu ile en az ilgilenmeyen istihbarat ve askeri gizli birimlerde elde edildi.