Suçlama Bağımlılığı

Allen bana danıştı çünkü 18 yaşındaki karısı her zaman onu suçlamayı bırakmazsa onu terk etmekle tehdit etmişti. Sık sık onu çeşitli durumlarda suçladığını itiraf etti. Bir hata yaptığını düşünürse, bir konuda yanıldığını düşünürse, yalnız hissederse veya işte kötü bir gün geçirse bile onu suçladı. Cevabı bilmediği halde ona sorular sorduğu için onu suçladı. Hatta bazen golf maçı olmasa onu suçluyordu. Onun tarafından yargılandığını hissettiğinde ya da onayını almadığında her zaman onu suçladı. Onu suçladığını özgürce itiraf etse de, duramadı ve onu neden suçladığına dair hiçbir fikri yoktu.

Allen ile çeşitli durumları araştırırken, onun sadece karısını suçlamadığı anlaşıldı. Allen sürekli kendini suçluyor ve yargılıyordu. Hatalarından dolayı kendini sözlü olarak döverdi, kendine şöyle şeyler söylerdi: “ Çok aptalım ve sık sık kendi kendine, İşler asla daha iyi olmayacak, ya da ben kaybedenim ya da ben büyük bir hayal kırıklığıyım kendime. O zaman kendini kötüye kullanmanın bir sonucu olarak kızgın ve tedirgin hissederdi, ancak öfkesini asla kendi yargısıyla ilişkilendirmedi. Bunun yerine, öfkesini karısına atar ya da otobandaki diğer sürücülere bağırırdı.

Allen, kendisini suçlamayı ve yargılamayı bırakana kadar karısını suçlamayı bırakamayacağı anlaşıldı. Başkalarını suçlama bağımlılığı, kendini kötüye kullanmasının doğrudan bir sonucuydu.

Sorun, Allen’ın düşüncelerine karşı çok hoşgörülü olmayı öğrenmesiydi. Düşüncelerinin yaygınlaşmasına izin verdi, kendine söylediği şeyin doğru mu yoksa yalan mı olduğunu anlamak için asla durmadı. Sonuç olarak, sürekli olarak kendisinin yaralı kısmının, ego benliğinin sorumlu olmasına izin veriyordu. Ve bu yanı, hayatının 46 yılında öğrendiği tüm yalanlarla doluydu.

Allen, diğerlerine olan tüm öfkesinin, kendisini taciz ettiği için kendisine duyduğu öfke olduğunu anladığında dehşete düştü. Kendisine ne yaptığını başkalarına yansıtıyordu. Kendisini çok yargıladığı için başkalarının yargısına özellikle duyarlı olduğunu gördü.

Allen’ın neden bu kadar kendini kötüye kullandığını araştırırken, kendisini yeterince yargılarsa, bunu doğru yapmak için kendi kontrolüne sahip olabileceğine inandığını fark etti. Bunun doğru olmadığını tenis oynarken yaşadığı bir deneyimle anladı.

Geçen Çarşamba oynadım ve gerçekten iyi bir moddaydım. İyi oynamak yerine sadece eğlenmek için oynuyordum ve şimdiye kadarki en iyi oyunumu oynadım! Ertesi gün uzun zamandır oynadığımdan daha kötü oynadım. Çarşamba günü çok iyi iş çıkardığım için şimdi Perşembe günü de yapmayı kontrol etmek istediğimi fark ettim. Onu kontrol etmeye çalışır çalışmaz kaybettim.

Bunu yapmayı bırakmak istiyorum, ama hayatım boyunca yapıyorum. Nasıl dururum

Herhangi bir bağımlılığı durdurmak her zaman bir zorluktur. Düşünce sürecimizi değiştirmek özellikle zordur. Bununla birlikte, mevcut bir süreç vardır, ancak yalnızca gerçekten değiştirmek istediğinizde çalışacaktır. Kendini taciz etmekten kendini sevmeye geçmek sizin için kendi yargılarınızla kendinizi kontrol etmeye devam etmekten daha önemli hale gelmelidir.

1. Duygularınıza dikkat edin. Kızgın, endişeli, incinmiş, korkmuş, suçlu, utanmış, depresif vb. Hissettiğiniz zamanların farkında olmayı öğrenin.

2. Ağrınıza neden olan şeyi kendi kendinize öğrenmek için, onu görmezden gelmek, madde veya süreç bağımlılıklarına yönelmek veya kendinizi suistimal etmeye devam etmek yerine bilinçli bir karar verin.

3. Kendinize sorun, kendime kötü hissetmeme neden olan ne söylüyorum? Kendinize ne söylediğinin farkına vardıktan sonra, kendinize sorun: Kendime söylediğim şeyin gerçek olduğundan emin miyim, yoksa sadece uydurduğum bir şey mi? O zaman kendinize şunu sorun: Bunu kendime söyleyerek neyi kontrol etmeye çalışıyorum?

4. Kendinize kötü hissetmenize neden olan bir yalan söylediğinizi ve bunu neden kendinize söylediğinizin farkına vardığınızda, kendinizin en yüksek, en bilge tarafını sorun veya bir iç öğretmene veya ruhsal bir rehberlik kaynağına sorun , Gerçek ne? Gerçeği içtenlikle bilmek istediğinizde, o size kolayca gelecektir.

5. Düşüncenizi değiştirin, şimdi kendinize doğruyu söyleyin.

6. Nasıl hissettiğinizi fark edin. Gerçek iç huzuru getirirken yalanlar her zaman kötü hissetmenize neden olur. Huzur içinde olmadığın her an, kendine ne yalan söylediğini keşfetmek için bu süreci yaşa. Sonunda, yeterince pratikle, giderek daha çok hakikat ve huzur içinde olacaksınız.