Çoğu sabah topluluk havuzunda yüzerim ve daha sonra zamanım varsa, jakuziye dalarak kendimi ödüllendiririm. Dört veya beş kişilik odası olan harika bir küvet, su gerçekten sıcak ve baloncukları açıp kapatabilirsiniz. En sevdiğim ıslanma, yalnız olduğum ve suyun durgun olduğu zamandır. Sessizce oturuyorum ve günüm başlamadan huzurun tadını çıkarıyorum.
Geçen bir sabah, iki kişi içeri girdiğinde, baloncukları açıp yüksek sesle, heyecanlı bir sohbete başladığında sıcak küvet sakinliğim kesildi.
“Neden sıcak küvette yatıştırıcı sıcak suyun, rahatlamanın tadını çıkarmıyorlar? Bu olağanüstü anı kaçırıyorlar” diye düşündüm. Gürültülü konuşma onları (ve beni) burada ve şimdi olma fırsatından uzaklaştırdı.
Daha sonra düşündüğümde, aynı şeyi yaptığımı fark ettim. Günlük hayatıma devam ederken, genellikle heyecanlı ve gürültülü olan sürekli bir iç konuşma sürdürüyorum. Bazı tanıdık itirazlar:
Böyle yap, böyle yapma. ”
“Bu aptalcaydı! Ne düşünüyordun?”
“Acele et, o toplantıya gitmelisin. Geç kalacaksın.”
“Bunu neden söyledin?!”
Bu yüzden yeni bir uygulamaya başladım. Bu sesleri fark ettiğimde durup merkezimi buluyorum – jakuzide gittiğim sessiz, sakinleştirici yer – ve onu her zaman yanımda taşıdığımı hatırlamaya çalışıyorum. Sonra kendime dalmamı ve tadını çıkarmamı öneriyorum.
Sıcak küvet için beklemeyin. Şimdi merkezinizi bulun ve içine dalın.
GIPHY App Key not set. Please check settings