Alkolizm: İçmeyi Neden Bırakamıyorum?

Tüm bağımlılıkların altında yatan temel – ve alkol de bir istisna değildir – acıdan kaçınmaktır. Bazı insanların alkolizme karşı genetik ve biyolojik yatkınlıkları olduğuna dair kanıtlar olsa da, bu yatkınlıkları olan tüm insanlar alkolü kötüye kullanmaz veya alkol bağımlısı olmaz. AA’ya katılan birçok kişi, genetik yatkınlıkları ne olursa olsun, alkol kullanmadan acı verici duygularıyla başa çıkmayı öğreniyor.

Ya içkiyi bırakmak isteyen, AA ve tedavi programlarını denemiş ve duramayan biriyseniz? Burada ne olabilir?

Genellikle, kaçınmak istediğiniz acı, yalnızlığın ve içsel yalnızlığın acısıdır. Yalnızlığa içsel kopukluk neden olur ve yalnızlık başkalarıyla bağlantı kuramamaktan kaynaklanır.

Bazen içinde bulunduğunuz durum son derece yalnız ve acı verici; yine de durumdan ayrılmak daha da acı verici görünebilir.

Örneğin Gwen, nazik ve şefkatli olduğunu düşündüğü bir adamla evlendi. Ancak bir çocuğu olduktan ve finansal stres yaşadıktan sonra, ona ve çocuklara sözlü olarak tacizde bulundu. Alkol her zaman hayatının bir parçası olmuştu, ancak evliliğinin acısı ve stresi onun üstesinden gelemeyecek kadar artınca onu kötüye kullanmaya başladı. Gwen, ailesinin yargılaması ve iki çocuğundan korktuğu için evliliğini bırakmak istemedi.

Gwen bir kaya ile sert bir yer arasında sıkışmış hissetti. Eğer kalırsa, kontrolcü, kızgın, muhtaç, suçlayıcı, yargılayıcı kocasının diğer ucunda olmaya devam etmesi gerekecekti. Gwen onunla son derece yalnız hissetti ve onun tarafından boğuldu – sanki ipi çekmesi ve istediği şeyi yapması ya da öfkesinin diğer ucunda olması gerektiğini hissediyordu. Ne zaman ona öfkesi ve eleştirisiyle saldırsa, açıkça pes ediyordu, ama gizlice uyuşuyordu ve içmesiyle ona direniyordu. Kocası Sam, onun içmesinden nefret ediyordu ve daha da kontrolcü hale gelecekti. Ama Gwen için içki içmek, kontrolüne direnmenin bir yolunu bulurken hakaretlerinin acısından kurtulmanın tek yoluydu. Kocasıyla nasıl ilgileneceğini bilmeden, içsel bir yalnızlık yaratarak kendini bıraktı.

Ayrılırsa, ebeveynlerinin ve kardeşlerinin öfkesi ve yargısıyla yüzleşmesi gerekeceğine inanıyordu. Ailesinde hiç kimse boşanmamıştı. Gwen kendi ailesinden dışlanmaktan korkuyordu. Ayrılmanın acısının, kalmanın acısından daha kötü olacağına – daha da yalnız hissedeceğine inanıyordu.

Gwen kendi adına konuşmayı öğrenmeye çalıştı ama bu daha fazla suistimali beraberinde getirdi. Gwen’in bakış açısına göre, acıyı içerek uyuşturmaktan başka bir çıkış yolu yoktu.

Gwen, ancak başkalarının onayıyla iyi olabileceğine inandığı sürece, takılıp kaldı ve içmeyi bırakamadı. Ama Gwen kendine nasıl sevgi dolu bakılacağını öğrenmek için biraz yardım almaya karar verdi.

Gwen, ailesinin iyi bir kızı olarak büyüdü, herkesin duygularına ve ihtiyaçlarına bakan kişi. Kendi duygu ve ihtiyaçlarını görmezden gelmeyi çok iyi öğrendi. Benimle danışmanlığa başladığında, aslında neden içtiğine dair hiçbir fikri yoktu.

Gwen kendi duygularına alışmaya başladığında ve manevi bir sevgi ve rahatlık Kaynağı ile bağlantı kurmayı öğrendiğinde, kendisini ve çocuklarını istismar edici bir durumda tutmanın kimseyi sevmediğini fark etti. Kocasından danışmanlığa katılmasını istedi, ancak o reddetti. Cesaretini toplayarak kocasından ayrıldı ve ailesinin onun için gerçekten rahatladığını keşfetti! Onun için çok endişelenmişlerdi ama müdahale etmek istememişlerdi.

Gwen artık kapana kısılmış ve boğulmuş hissetmediğinde, içme arzusu kayboldu. Kendisi olabileceği için çok heyecanlıydı. “Sam ile kendim olamadım. Ne yaparsam yapayım, benden tam olarak yapmamı istediği şeyi yapmazsam bu yanlıştı. Sadece kendim olabilmek çok rahatlatıcı. Ve çocuklarım aslında görünüyor daha mutlular. Alkolle uyuşmaktansa geri dönmeme çok sevindiler. ”

İçmeyi bırakmak istiyor ve yapamıyorsanız, durumunuzu değiştirmek için ne yapmanız gerektiğine yakından bakmak isteyebilirsiniz, böylece ağrıdan kaçınmak için artık içki içmenize gerek kalmaz.