Topluluk Vs. Yalnız yaşayan kimse

Eminim “sayılarla güvenlik” ifadesini daha önce duymuşsunuzdur. Hayvan dünyasında, yaratıklar gruplar halinde seyahat eder, çünkü içgüdüsel olarak bilirler ki, birçoğu olduğunda avcıların bir saldırı sırasında başarılı olma şansı daha azdır. Çoğu durumda, bir avcı başarılı olursa, kurbanı genellikle sürünün hasta veya daha zayıf bir üyesidir. Bu, doğal seçilim sürecinin önemli bir parçasıdır ve birçok türün hayatta kalma sürecini sürdürür.

Öte yandan, paketler halinde seyahat eden yırtıcılar da vardır çünkü içgüdüsel olarak, av arayışında bazı potansiyel yemeklerin kendilerini savunma yeteneğine sahip olduğunu ve bir grup saldırısının genellikle daha etkili olduğunu bilirler. Bu da türlerin hayatta kalmasını sağlar, çünkü sürü olmadan bazı yırtıcı hayvanlar kelimenin tam anlamıyla açlıktan ölür.

Büyük kurumsal dünyada, sürü ve paketlerin yerini yönetim kurulları, çalışan ekipleri, hissedarlar ve iştirakler alıyor. Bunlar, şirketin gündemini veya hedeflerini desteklemek için yeteneklerini bir araya getirmek için bir araya gelen insan gruplarıdır. Esasen bu, işletmenin gelecekteki başarısını garanti eder. Büyük kurumsal dünyada, başarısız şirketler genellikle birleşmelerde ve satın almalarda başarılı olanlar tarafından emilir. Nadiren büyük bir şirket “işsiz kalır” veya soyu tükenir. Genellikle başka bir büyük şirket tarafından satın alınırlar.

Küçük iş dünyasında girişimci sürüden uzaklaşan hayvandır. Bazen işsizlik nedeniyle olur, ancak çoğu zaman şirketin politikasından bağımsız olma ya da sadece kendi kendine yeterli olma arzusuna sahip oldukları içindir. Neyse ki küçük işletme sahibi için, başarılı olmalarına yardımcı olmak için başkalarına güvenebilecekleri bir topluluk vardır. İşletmeler arası ağ oluşturma topluluğudur.

Tüm küçük işletme sahipleri, iş ağı oluşturmada yer alan başarı fırsatlarının farkında değildir. Aslında, ağ oluşturmaya kaç işletmenin dahil olduğunu tahmin etseydim, sayının tüm işletmelerin yüzde 10’undan daha az olduğunu tahmin ederdim. Bu talihsiz bir durum çünkü sadece ağ ortamında daha fazla yeni iş edinme fırsatı değil, aynı zamanda iş dünyasında daha başarılı olmayı ve biraz daha güvenli olmayı öğrenme yöntemleri de var.

Güvenliği neden sayılar, hayvanlar ve küçük işletmelerle ilişkilendireyim? Çünkü genel olarak iş dünyasında avcılar var. Şirketler, iş yapmanın bir kısmının patentler, telif hakları, sunucu güvenlik duvarları, politikalar ve genellikle bunlara adanmış çalışanlarla günlük olarak ortaya çıkan sayısız diğer işlevler aracılığıyla güvenlik önlemleri koymak olduğunu öğrendiler. Küçük işletme ortamında, genellikle tehditlerin farkında bile değilizdir ve eğer öyleysek, nadiren bütçemiz dahilinde kendimizi bunlara karşı koruyacak araçlara sahip oluruz.

Sana bir soru sorayım. Hiç reddeden veya size ödeme yapmayan biri için çalıştınız mı? Bu deneyimi hiç yaşamadıysanız, aşırı şans serinizi alkışlarım. Öte yandan, belki de uzun süredir işin içinde değilsinizdir, bu yüzden bu acı verici deneyim ufukta beliriyor olabilir.

Her halükarda, bu sana olduğunda ne yapacaksın? Avukatla görüşmek mi? Dosya davası mı? Bir arkadaşınıza şikayet mi edersiniz? Kabul et ve devam et? Çoğu insan bunu basitçe kabul etme ve yoluna devam etme eğilimindedir. Bazı durumlarda, vergilerinizde zarar olarak yazabileceğiniz envanter olabilir, ancak bazı durumlarda parasal çözümün olmadığı fikri mülkiyet söz konusudur. Üzücü gerçek şu ki, çoğu zaman sizin için adalet, memnuniyet ve nihayetinde ödeme yok.

Küçük işletmelerinin mecazi kapılarını açtığında, bunu büyük bir hevesle yapıyorlar. Giderleri karşılamanın günlük baskılarını sürdürmek, büyük ölçüde olumlu zihinsel tutum gerektirir. Bu, işler zor olduğunda bile iyimser olmanız ve hayatta kalmak için ilerlemeniz gerektiği anlamına gelir. Bu olumlu tutum dünyası, hedeflerimize odaklanabilmemiz için olumsuz düşünceleri ortadan kaldırmamızı zorunlu kılar. Aslında, küçük işletme sahiplerinin oluşturduğu topluluklar geliştikçe, olumsuzluğun her düzeyde konuşmadan ortadan kaldırılması neredeyse söylenmemiş bir kuraldır. Sonuçta, olası bir müşteriye işlerin iyi gitmediğini ve bu anlaşmayı kapatmazsanız iflas başvurusunda bulunmanız gerekeceğini kabul etmek istemezsiniz.

Aynı şekilde, avcı küçük işletme sahibine saldırıp onlardan beslendiğinde, girişimci bu olumsuz deneyim hakkında konuşmak konusunda isteksizdir. Bazı durumlarda, avcı, kurbanın akran grubu içinde çalışıyor. Yırtıcı hayvan beslenmeye devam ederken, grubun birkaç üyesi kurban olmuş olabilir, ancak grubun başka bir “hoş” üyesi hakkında olumsuz şeyler söylediği için grup arasında misilleme korkusu nedeniyle sessiz kalırlar. Yırtıcı hayvan hakkında olumsuz bir şey söylerlerse, kendilerine olumsuz bir şekilde bakılacağından korkarlar.

İnsanlar bir başkasına iftira atmakla suçlanmaktan korkuyor. Kimsenin bu kişinin suçlandıkları şeyi gerçekten yaptığına inanmayacağından ve ses çıkarsa kendi itibarına daha fazla zarar vereceğinden korkarlar. Hiç böyle hissettin mi? Bu sana oldu mu? Bunu okuyanların da aynı şekilde hissettiğine bahse girmeye hazırım.

Gerçek şu ki bana göre ve bu sadece benim fikrimdir, yırtıcı bir grupta faaliyet göstermeye devam ettiği sürece grup içindeki bireylere zarar vermeye devam edeceklerdir. Grubun önemli bir bölümünü mağdur ettikten sonra, basitçe yollarına devam ederler. Peki bunu nasıl değiştirebiliriz, nasıl durdurabiliriz? Bu sadece diğerlerini korumak için sorumluluk almak mı? Başkalarını korumaya çalışmak için kendi itibarımızı riske atmamız gerekiyor mu?

Sorumluluk ve inanç paradigmasını değiştirene kadar, avcı her zamanki gibi çalışmaya devam edecek. “İyi” bir insan gibi görünen biri hakkındaki dürüst gerçeği duymayı kabul edilebilir bulana kadar, avcı aramızda gelişmeye devam edecektir. Gözlüğümüz olmadıkça sayılarda güvenlik vardır. Kendi itibarımızı lekelemeden edindiğimiz deneyimleri dile getirme kabiliyetimiz olmazsa, kayıplarımıza katlanmaya devam edeceğiz.