İsviçre’nin Peynirli Ekonomisi

2003-5’teki bir dizi referandumda İsviçre vatandaşları, ülkelerini ekonomik olarak Avrupa Birliği ile uyumlu hale getirerek ve iş göçüne açarak ülkelerini sonsuza dek değiştirdiler. Giderek artan endişe verici zamanlara karşı alışılmadık bir tepkiydi.

Mart 2003’te İsviçre’nin yıllık enflasyon oranı yüzde 1,3’e düştü. Bir zamanlar kutlama için bir neden olarak, şimdi pusuda bekleyen deflasyonun endişe verici bir işareti olarak yorumlanıyor. Büyüme, yıllardır trendin altında. Talep sürekli zayıflıyor ve kapasite boşta. Vergiler yüksek, ulusal borçlar artıyor.

Faiz oranları Mart 2003’te yüzde yarım puan düşürüldü ve yok olacak kadar düşük. Ancak bu parasal kumarlara karşı dayanıklı olan İsviçre frangı, dolar karşısında beş yılın en yüksek seviyesinde. İsviçre ihracata ve turizme bağlıdır – gayri safi yurtiçi hasılasının yarısından fazlasını oluştururlar. Her şeye kadir para birimi, ticaret dengesini hiçbir fayda sağlamaz.

Ulusal ekonomik amblemler solda, sağda ve merkezde ufalanıyor. İflas eden Swissair’in sallanan halefi olan Swiss International Air Lines’ın başkanı Andre Dose, günlük Blick gazetesine verdiği bir röportajda, vergi muafiyetleri, daha düşük sigorta primleri ve havaalanı ücretlerinden feragat edilmesinin yanı sıra her iki hükümetten de yumuşak krediler ve sübvansiyonlar için yalvardı. ve bankalar. Havayolu, 2002’de 700 milyon dolardan fazla kaybetti.

Çiftçileri, işleyicileri ve perakendecileri temsil eden bir grup olan Agrarplattform tarafından kısa süre önce yayınlanan bir çalışma, İsviçre’yi, değerli tarım sektörlerinin – özellikle süt, patates ve et – karlı olduğuna dair uzun süredir devam eden inançlarından alıkoydu. Devlete ait Ruag grubu gibi yerli silahlanma teknolojisi firmaları, savaş karşıtı protestocular tarafından kuşatıldı ve kârları düştü.

2002-5’te İsviçre’nin önde gelen markaları – Roche (ilaç), Credit Suisse (bankacılık), Adecco (insan gücü) ve Zurich Financial Services – rekor kayıpları ve işten çıkarmaları açıkladı.

Ve sonra Şiddetli Akut Solunum Sendromu (SARS) ve kuş (kuş) gribi var. İsviçre, öncekiyle ilgili on şüpheli vaka ile vuruldu. Havaalanlarında teftişleri sıkılaştırdı, uçuşları iptal etti ve yeni salgınla ilgili araştırmalar için fon ayırdı. İsviçre ilaç şirketi Roche, 2003 yılı sonuna kadar bir teşhis kiti üretti.

Çöküşten hiçbir sektör kurtulamaz. Son birkaç yıldır kara para aklamada suç ortaklığı iddiaları nedeniyle çokça kınanan İsviçre bankaları, iddialı ABD düzenleyicileri ve özellikle Avrupalı, gayretli bir Mali Eylem Görev Gücü tarafından açık olarak yargılanıyor.

2002 yılında, İsviçre bankaları Nijerya’ya, son diktatör Sani Abacha tarafından yağmalanan 670 milyon dolardan fazla ülkeye geri gönderilmeye başladı ve onlara yatırıldı. Irak’taki savaş öncesinde hükümet, Washington’un emriyle 368 milyon dolarlık Irak finansal varlıklarını dondurdu ve 1990’daki eylemini tekrarladı.

Gangsterler, teröristler, dolandırıcılar, yasal politikacılar ve vergi kaçıranlar artık Lübnan ve Kıbrıs’a, hatta Avusturya, ABD, Birleşik Krallık ve Lüksemburg için anonimlik ve takdir hakkı arıyorlar. İsviçre’nin güvenli bir para cenneti olarak itibarı perişan haldedir.

Bu, hasta bankacılık sektörünün yaşadığı bir dizi üzüntüden yalnızca sonuncusuydu.

Ağustos 1998’de, Yahudi örgütlerinin yoğun kamuoyu baskısının ve ince gizlenmiş Yahudi karşıtı tepkilerin ardından, İsviçre’nin iki büyük bankası olan UBS ve Credit Suisse, soykırımdan sağ kurtulanların ve akrabalarının iddialarını çözmek için 1.25 milyar dolarlık bir fon kurmayı kabul etti. Kırmızı yüzlü İsviçre hükümeti 210 milyon dolar verdi. Öyle görünüyor ki, bankalar, milyarlarca dolar olan, hareketsiz hesaplara sahip öldürülen Yahudi sahiplerinin mirasçılarını bulmak için acele etmiyorlar.

Ancak, İsviçre Ulusal Bankası’na karşı yasal işlem tehdit edildiğinde ve ABD’deki hem kamuoyu hem de milletvekilleri İsviçre aleyhine döndüğünde bir anlaşmaya varıldı. Hareketsiz hesap sahiplerini, köle işçileri ve İsviçre sınırında ya da mirasçılarında kesin ölüme dönen 110.000 mülteciden 24.000’i kapsıyor.

Federal Rezerv Kurulu’nun eski başkanı Paul Volcker başkanlığındaki üst düzey bir uluslararası komisyon, soykırım kurbanlarının açtığı 54.000 hesabı tespit etti – bu, 350.000 hesabı çileden çıkaran bankalar tarafından karşılanan 400 milyon dolarlık tuhaf bir maliyetle incelemeden önce değil. Meseleleri daha da derinleştirmek için, 1996 yılında İsviçre parlamentosu tarafından kurulan Bergier Komisyonu, Mart 2002’de İsviçre bankalarının Eksen güçlerine faizsiz krediler sağladığını açıkladı.

Wall Street, İsviçreli finansal aracıları ve onların ABD merkezli komisyonculuklarını ele aldı, bir başka darbe. Son zamanlarda, önyargılı stok analizleri ve tavsiyeleri yayınlama suçlamaları için ABD düzenleyicileriyle anlaştılar. Ancak bu, Credit Suisse First Boston’daki eski yıldız yatırım bankacısı Frank Quattrone’un adaleti engellemek ve kanıtları yok etmekle suçlanmasını engellemedi. Pek çok orta ölçekli ve büyük İsviçreli şirket, bozuk sermaye piyasalarından tamamen çıkmaktadır.

Swissinfo’ya göre Nisan 2003’te Swiss Radio haber sitesi, İsviçre Ulusal Bankası (SNB) başkanı Jean-Pierre Roth yıllık toplantısında gereksiz iyimserliğe karşı uyarıda bulundu. Kötüleşen ticaret koşulları, durgun tüketim ve azalan hükümet harcamaları, “durumun yeniden kötüleşme risklerini … Önceki yıla kıyasla şirketlerimiz için koşullar kötüleşti.”

Ülke hâlâ bürokrasiden ve rekabeti engelleyen kartellerden dolayı aksıyor. 2003 yılındaki büyümenin, Bankanın yalnızca beş ay önce tahmin ettiğinden daha düşük olduğunu kabul etti. Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı (OECD) da aynı fikirde. Görünüşe göre, yurtdışındaki bastırılmış koşulların ve amansız bir şekilde değer kazanan bir frangın ülkenin toparlanmasını tehdit etmeye devam ettiği konusunda uyardı.

GSYİH, 2003’te yüzde 0,6 ve 2004’te yüzde 1,9 oranında göze çarpmayan bir büyüme gösterdi. Daha iyimser olan Uluslararası Para Fonu (IMF), 2003’te yüzde 0,3 ve sonraki yıl yüzde 2,4’lük bir artış öngördü. 2002 yılında ekonomi sıfır büyüme ile dondu. İşsizlik Şubat 2003’te eşi görülmemiş bir yüzde 3,9 seviyesinde kaldı.

Yine de hepsi kasvetli değil. Alman yonga üreticisi Infineon, İsviçre’ye taşınmayı düşünüyor. Nisan 2003’te, San Diego merkezli Netrom’un Tempest Asset Management, “Avrupa’daki trilyon dolarlık finans piyasalarına erişim sağlamak” için Zürih’te bir döviz ticaret merkezi açtı. Gurme fırıncı Hiestand’dan bilgisayar çevre birimleri üreticisi Logitech’e kadar İsviçre firmaları rekor satışlar ve artan karlar gösteriyor.

İsviçre dev bankası, UBS ve Gallup Organizasyonu tarafından sürdürülen UBS Yatırımcı İyimserliği Endeksi, Mart 2003’te 61 puan yükseldi – Ocak 2000’de büyüklüğünün sadece üçte birine ulaşmış olsa da. Nüfusun yarısı iyileşen bir ekonomiyi öngörüyor ve beşte ikisi istihdam olanaklarının iyileştirilmesi.

Dahası, küreselleşme İsviçre’yi görkemli – ve maliyetli – izolasyonunu terk etmeye zorladı. Mart 2002’de Birleşmiş Milletlere katılma kararı aldı – on yıllardır direndiği bir şey. İsviçre’yi tanıtan iki aylık bir festival olan Swisspeaks, Nisan 2003’te New York’ta gerçekleşti.

Neuchatel’deki ulusal bir sergi olan Expo.02’ye on milyon ziyaretçi katıldı. Haziran 2003’te Avrupa Birliği ile yedi anlaşma yürürlüğe girdi. İnanılmaz bir şekilde, İsviçre, AB ile iç sınırların kaldırılmasına yol açan Schengen anlaşmasına katılmaya hazırlanıyor. Bankacılıkta gizlilik, Birlik direktifleri uyarınca kısmen kaldırılacaktır.

7 milyon nüfusuyla (beşte biri göçmen) – İsviçre, dünyadaki en zengin devletler arasındadır. Kişi başına gelir 38.000 dolardan fazla. Ekonominin açıklığı – zayıflığı – aynı zamanda güç kaynağıdır. İsviçre’ye kıskanılacak bir direnç ve esneklik kazandırır.

Ülke, birinci ve ikinci dünya savaşlarından sağlam bir şekilde kurtuldu, kapısının önünde savaştı. Kendini yeniden icat etti, karayla çevrili geri kalmış rustik bir alandan finansal cumhuriyet mühendisliği küresel imparatorluğuna geçiş sürecinde başkalaştı. Her zaman olduğu gibi, canlanmış ve yeni zorluklara hazır olarak ortaya çıkacaktır.