Infomercials Tarihçesi

Her şey 1980’lerde başladı. Ronald Regan başkandı ve o ofiste yaptığı tartışmalı birçok şeyden biri TV endüstrisini kuralsızlaştırmaktı. Neden bunu yaptı? Muhafazakâr bir Cumhuriyetçi olarak, hükümetin iş dünyasına ait olmadığını ve işletmelerin kendi uygulamalarının ve piyasa güçlerinin başarısı veya başarısızlığı ile yaşaması ve ölmesi gerektiğini belirten serbest piyasa kuralını yaşadı ve soludu.

Aynı zamanda, kablo TV, Amerikan televizyon pazarına doğru genişlemesine yeni başlıyordu ve bu, önceden var olmayan devasa bir yayın alanını açtı. Yayın endüstrisinde herhangi bir deneyimi olan herkes kendi kanalını açıyordu ve çok geçmeden kablo kanalları olağan hale geldi. O dönemde en başarılı kanallar, temelde bağış toplama amacıyla kullanılan din temelli kanallardı. Yerel, küçük zaman saygılarından ve şüpheli geçmişlere sahip bakanlardan, tanınmış dini şahsiyetleri kullanarak ulusal çapta ruhani ve dini şovlar yayınlamaya kadar yüzlerce kişi vardı.

Bu noktada iki şey oldu. Birincisi, kendilerini ayakta tutmak için reklam gelirine güvenen genç, acemi kanalların ve ağların çoğu, yıldız derecelendirmelerinden daha azını çekti ve batmaya başladı. Ve aynı zamanda, dini kanallar para toplama çabalarının akşamın geç saatlerinde ve sabahın erken saatlerinde perişan bir şekilde başarısız olduğunu anlamaya başladı.

Ucuz yayın alanı doğdu! Ve kurtarıcılardan çok akbabalara benzeyen girişimci işadamları, alaşağı etti ve genç kablo endüstrisinin ölmekte olan karkaslarını çiğnemeye başladı, ucuz, gece geç saatlerde, yoğun yayın saatinin dışında ve 30 dakika veya 60 dakika yayınlayarak, ucuza üretilen reklamlar yayınladı. eğlence programları olarak yeniden tasarlandı.

Çok geçmeden bilgi süperstarları ortaya çıktı. Ünlüler ve bir dizi bilinmeyenler, yeni oluşturulan bilgi-ticaret endüstrisinde şöhret ve servet buldular. Bir şişede egzersiz bantlarıyla aydınlatmayı yakalayan Jane Fonda vardı ve aynı zamanda video işini de infomercial işiyle güçlendirdi. İnsanların ihtiyaç duyduklarını bile bilmedikleri her cihazı ve cihazı pazarlayan ve basılı bağlantıdan elektronik bağlantıya geçişi o kadar başarılı bir şekilde bugün de yapan Ron Popeil vardı. Ve Medyum Yardım Hattını satacak bir şeyi bile olmadan dünyanın en büyük işletmelerinden biri haline getiren Kenny Kingston vardı! Sadece Amerika’da ve sadece bilgi reklamlarında böylesine büyük bir başarı bu kadar çabuk gerçekleşebilirdi.

Kısa süre sonra, fikri olan herkes bir sonraki büyük şeyi bulmaya çalışıyordu. Her yeni endüstride olduğu gibi, ilk başarının hemen ardından nakit para kazanmaya çalışan büyük bir taklitçiler ve yenilikçiler dalgası gelir. Ve her zaman olduğu gibi çoğu başarısız olur. İşe öylesine büyük bir özenti akın ediyordu ki, üretim oranları fırladı ve yayın süresi gittikçe daha pahalı ve daha az erişilebilir hale geldi. Neredeyse bir gecede, infomercial endüstrisi yoktan günümüze, yılda milyarlarca dolarlık kıskanılacak bir taşımaya gitti. Ve bu sadece Amerika’da. Hollywood filmleri gibi başarılı tanıtım filmleri yabancı dillere çevrilir ve özellikle ünlüler tarafından yönlendirildiklerinde dünyanın her yerinde oynatılır.

Yeni oluşturulan bilgi-reklam endüstrisi, esasen 24 saat mini tanıtım amaçlı, ürün odaklı, fiyat odaklı ve şöhret odaklı Ev Alışveriş Ağı ve QVC’nin öncüsü oldu. Ve şimdi The Infomercial Channel, günün 24 saati bilgilendirici reklamlara sahibiz. Yılan yağı satıcılarının kameraya bağırıp en son dilimlerini sattığı günler geride kaldı! dices! ev geliştirme cihazı. Bugün, bilgilendirici reklamlar kaygan, pahalı ve işe yarıyorlarsa oldukça karlı.