Perakendeciler, potansiyel müşterilerin ilgisini çekmenin en iyi yolunun ücretsiz bir ürün sunmak olduğunu bilir. İndirimli alışveriş yapanlar her zaman çok şey arar ve işletmeler ücretsiz ürün sunduklarında paralarının karşılığında daha fazlasını aldıklarını düşünürler. Alıcılar her zaman ücretsiz ürünler için bir teklife dikkatli bir gözle bakmalıdır. Bir şey gerçek olamayacak kadar iyi geliyorsa, eski ferman neredeyse her zaman doğrudur, muhtemelen doğrudur.
İşletme sahipleri para kazanmak için iş yapıyorlar; tüm mal bedelsiz verilirse yapılması neredeyse imkansız bir şey. Vicdansız işletmeler popüler dergilere deneme bazında ücretsiz abonelikler sunmaya başladı. Bu dürüst olmayan şirketler, müşterileri ücretsiz deneme sorunları ile ilgili yanlış iddialarına inandırır ve şüphelenmeyen müşteriler genellikle bu ücretsiz öğeler için faturalar ve yetkisiz kredi ücretleri alır.
Önerme kulağa oldukça basit geliyor. Belirli sayıda dergi sayısını ücretsiz olarak alın. Hem yayıncılar hem de tüketiciler için bir kazan-kazan durumu olması gerekiyordu. Tüketiciler, derginin zevklerine uygun olup olmadığını görmek için dergiyi ücretsiz olarak deneyebilirler. Olursa abonelik satın alabilirler, yoksa süreçte herhangi bir para kaybetmemişlerdir. Yayıncılar, aboneliği taahhüt edip satın almaları umuduyla markalarını müşterilere gösterebilirler. Ne yazık ki işler nadiren bu şekilde gelişir.
Tüketiciler, bu ücretsiz dergi denemesini istemeden kabul etmenin, bilgileri olmadan ayın kitabına veya plak kulüplerine kaydolmak anlamına geldiğini görebilir. Bu bilgiler, kredi kartlarında aşina olmadıkları bir ücretlendirme gördüklerinde ifşa edilir. Müşteriler faturalandırıldıkları malı nadiren alsalar bile, bu ücretler yinelenebilir.
Bu ücretsiz denemelere kaydolan müşteriler, ücretsiz denemelere hak kazanmak için adları, adresleri, telefon numaraları, e-posta adresleri vb. Gibi kişisel bilgileri ifşa etmelidir. Bunun nedeni, bireylerin istenmeyen telefon görüşmelerinin, ev adreslerine gönderilen pazarlama materyallerinin ve e-posta yoluyla gönderilen SPAM’ların sayısında bir artış gördükleri için çok geçmeden anlaşılıyor. Bu şirketler, hizmetlerini satın almak için daha fazla müşteriyle ilgilenen düzinelerce reklamverene sahip kitlesel pazarlamacılara müşteri bilgilerini satarak büyük karlar elde ediyor.
Müşteriler için en şaşırtıcı olanı, genellikle ilk sayı henüz alınmadan ücretsiz dergileri için postayla aldıkları ilk faturadır. Müşterilerin, abonelik görüşüne görünmeden devam etmek isteyip istemediklerine dair bir karar vermeleri beklenir. İlk faturaya gönderimde yanıt vermemeleri durumunda, geç bildirimli ikinci fatura genellikle kısa süre sonra alınır.
Dergiden veya aldıkları hizmetten memnun olmayanlar, ücretsiz dergi denemesini iptal ettikten sonra bile alınan faturaların durmadığını fark ederler. Genellikle ödeme yapamadıkları için kendilerini koleksiyonda bulurlar. Dürüst olmayan dergi abonelik hizmeti, etkilenenlerin kredi puanlarına zarar verme riskini almak istemeyeceklerini ve bunun yerine abonelik için ödeme yapacaklarını umuyor.
Ne yazık ki, bu aboneliklerin çoğu otomatik olarak yenilendiğinden, bir pazarlık arayan alışveriş yapanlar yıllık olarak ücretlendirilirler. Firma ile iletişim kurmaya çalışmak, genellikle hiçbir iletişim bilgisi veya telefon numarası yayınlanmadığından boşuna olur.
Bir dergi aboneliği mi yoksa başka herhangi bir ticari ürün mü satın alacağına karar vermeye çalışırken tüketicilerin bu tür tekliflere karşı çok dikkatli olmaları gerekir. Çoğu durumda hiçbir zaman boşuna bir şey elde edemezsiniz. Dergi abonelikleri söz konusu olduğunda, gazete bayisinde bir veya iki sayı satın almak en iyisi olabilir. Bir derginin editoryal odağının bir abonelik maliyetine değip değmeyeceğini ölçmek için yeterli bilgi olmalıdır.
Çoğu dergi yayıncısı, basılı dergilerine iltifat olarak kapsamlı web siteleri geliştirmiştir. Bazı alanlar sadece mevcut abonelere açıktır, ancak müşterilerin karar vermesi için yeterli bilgi vardır; ücretsiz ve postayla fatura almadan.
GIPHY App Key not set. Please check settings