Bu tür gelenekleri çevreleyen kendi geleneklerini yaratan aileler aracılığıyla kuşaktan kuşağa aktarılan, topluma dürüstçe gelen pek çok etkinlik vardır. Hem yiyecek yakalamak için bir yöntem hem de bir hobi olarak uygulanan sinek balıkçılığı, 2. yüzyıla kadar uzanmaktadır. Ancak sinek avcılığının daha modern yöntemi, genellikle Kuzey İngiltere ve İskoçya’da gerçekleşen ve kırmızı balık, levrek, turna, sazan ve çizgili levrek gibi balıkları yakalamak için kullanılan balıkçılıkla ilişkilendirilir.
Yapay sineklerin yem olarak kullanılması nedeniyle sinek balıkçılığı böyle adlandırılır. Yapay sinekler – tipik olarak çeşitli sentetik malzemelerden yapılır – sinek çubuğunun ucuna eklenir. Sinek çubuğu – sinek ipi ile birlikte – suya atılır. Bu temel ekipman, sinek balıkçılığını geleneksel balıkçılıktan ayıran şeydir. Çubuklar ve halatlar, geleneksel oltalara göre daha hafiftir ve balıkçının amaçlanan hedefe ulaşmak için onları daha uzun mesafeler atmasına izin verir.
Yapay sinek, balıkçının becerisiyle manipüle edilir. Kuru sinek avcılığında yapay sinek su üzerinde dans etmek ve yerli balıkların ilgisini çekmek için yapılır. Islak sinek avcılığında, yüzeyin altındaki balıkları çekmek için sinekler suya batırılır. Her iki durumda da yapay sinek, normalde balıkları çeken canlılara benzeyecek şekilde tasarlanmıştır – çekirgeler, böcekler ve benzeri.
Sonuçta, sinek balıkçılığı, balıkçıların hem beceri hem de yaratıcılığa sahip olmasını gerektiren uzun süredir uygulanan bir sanat biçimidir. Balıkçı – veya fener – bir eliyle sinek ipini kullanarak sineği suya fırlatır, diğer eli ise sinek çubuğunu sabit tutar. Oyuncu seçimi, muazzam miktarda güç gerektiren bir beceri değildir; daha ziyade balıkçıdan balıkçılığa en iyi öğretilen bir zarafet ve zamanlama gerektirir. Sinek balıkçılığının tarihi böyledir – nesilden nesile geçmeye devam eden bir yöntem.
GIPHY App Key not set. Please check settings