At Yarışlarında Gerçek Rekabetin Ruhu

Önümüzdeki yıl Lewis Hamilton, tarihte dünyanın tartışmasız en iyi formül bir sürücüsü olarak bir MİLYAR doları aşan ilk sporcu olabilir. Yine de bu yıl, İngiltere at yarışlarında en iyi jokey unvanı iki adam tarafından paylaşıldı ve hiçbiri takdir edilmedi. Peki bir jokeyi jokey şampiyonluğunu kazanmaya iten nedir?

Cevap basit GURUR

Bu yıl Açık Golf Şampiyonası’na katılan Padraig Harrington, 750.000 GBP’yi cebe indirdi. Dört günlük iş için fena değil. Roger Federer, erkekler Wimbledon unvanını almak için iki hafta boyunca biraz daha fazla çaba sarf etmek zorunda kaldı. Ancak 700.000 GBP’lik bir çekle cömertçe ödüllendirildi.

Jamie Spencer ve Seb Sanders, Şampiyon Jokey unvanını paylaştı ve her ikisi de sezon boyunca aynı sayıda galibiyet elde etti. Yine de sponsorlardan elde edilen başarı ödülü, tamamı hayır kurumlarına bağışlanan galibiyet başına sadece 10’du (yaklaşık 2.000 GBP).

Birleşik Krallık at yarışı Düz ​​Sezonu sekiz ay sürer ve Kasım ayı ortasında sona erer. Jamie Spencer ve Seb Sanders, aralarında 2.000’den fazla sürüş yaptı. Bu, sekiz ay boyunca her gün ortalama dörtten fazla sürüşe eşittir. Ara sıra izinli günleri, sakatlanmaları kenara koydukları günleri ve askıya alınma günleri dışında kalan günleri çıkarın ve bir jokeyin unvanı kazanmak için ihtiyaç duyduğu özveri miktarı açıktır.

Ama birçok yarışta yarışmaktan çok daha derine gidiyor. Bir at yarışı jokeyinin günlük hayatı inanılmaz derecede meşakkatlidir. Gezegendeki en zengin at yarışlarından bazılarında yarışmak için dünyanın dört bir yanına uçan Frankie Dettori, Mick Kinane ve Kieron Fallon gibi üst düzey atlıları sık sık duyuyoruz. Eyerdeki hayatın bu göz alıcı resmi, madalyonun sadece bir yüzü.

Diğer tarafta Spencer ve Sanders gibi jokeylerin yanı sıra, hayatlarını Birleşik Krallık’taki yarış pistlerinde safkanları yönlendiren çok daha fazlası var.

Bir jokey için tipik bir gün, ilk ışıkta antrenman dörtnala binme çalışmasıyla başlayacaktır. O zaman o gün hangi yarış pistinde bir toplantı düzenleniyorsa o yola çıkar. Ve Birleşik Krallık’ta bu toplantı, ülkenin güneyindeki Exeter ve Bath’tan İskoçya’daki Perth ve Musselburgh’a kadar her yerde olabilir.

Günümüzde at yarışı masalları, sadece birkaç istisna dışında, yılın hemen hemen her günü yer almaktadır. Tüm hava koşullarında aydınlatmalı pistler, akşamları yarışmak anlamına da gelir. Bir jokeyin öğleden sonra çimde yarışması, ardından otoyolda Wolverhampton veya Kempton’un yapay yüzeylerinde bir akşam buluşması için yarışması alışılmadık bir durum değildir. Çoğunlukla akşam yapılan son yarış 21: 30’a kadar geç olabilir. Daha sonra jokeyler, binicilik ipeklerinden çıkıp eve dönmeden önce tartılmalı ve başarılı olursa tüm sunumlara katılmalıdır. Bir jokeyin sabahın erken saatlerinde eve dönmesi ve tekrar baştan başlamak için çalar saati sabah 6’ya ayarlaması alışılmadık bir durum değildir.

Sezonun zirvesine yaklaşırken, belirli bir gün Jamie Spencer, Newmarket’teki evinden Jokey Kulübü’ndeki bir duruşma için Londra’ya gitti, ardından Musselburgh’da yarışmak için İskoçya’ya, ardından 9’la biten akşam toplantısı için Wolverhampton’a geri döndü. : 20pm yarışı, nihayet Newmarket’a dönmeden önce. Yaklaşık 900 millik bir gidiş dönüş. Birkaç jokey, şoför lüksüne ve sahipleri tarafından ödenen özel uçuşlara sahiptir. Ancak kalfalık binicilerin çoğu, araba paylaşımı ve otoyolda uçup gitmeyen kilometrelerce yol almak zorunda kalıyor.

Bir de jokey diyetinin zorluğu var. Herkes, jokeylerin tüy ağırlık oranlarını korumaları gerektiğini bilir. Bunu, yetersiz haşlanmış balık veya tavuk diyetiyle ve birkaç fincan sütsüz çayla hayatta kalarak başarırlar.

Başarı arayışında bu kadar kısıtlayıcı bir diyet izlemenin en büyük tehlikesi susuzluktur. Fazla kilo almamak için bir jokey, özellikle yarış günü öğleden sonra daha az içecektir. Ve birkaç kilo atması gerekiyorsa, saunada oturup ağırlığı terletecektir. Susuz kalmanın etkisi konsantrasyon kaybı ve hatta bayılma olabilir.

İnsanlar, bir yarış atına binmenin onu doğru yöne işaret etmekten ve onu ilerletmek için karnına tekmelemekten biraz daha fazlası olduğunu düşünebilirler. Gerçeklerden daha fazla bir şey olamaz. Çok sinirli safkanlar, tam eğimde koşmak için çok az cesaretlendirmeye ihtiyaç duyar ve aslında çoğu yarışın erken döneminde zapt edilmeye ihtiyaç duyar. Saatte 30 mil hızla giden yarım ton kaslı hayvanı kontrol etmek hatırı sayılır bir güç ve güç gerektirir. Aynı şekilde, bir atı çizgiye yakın bir bitişle sürmek fiziksel çaba gerektirir. Bütün bunlar haşlanmış tavuk ve çayda!

Asıl soruya dönersek, jokeyler neden kendilerini bu zorlu rutine sokacaklar?

Her şey, unvanı talep etmenin getirdiği prestijle ilgili. İngiliz At Yarışı Kurumu sözcüsü Lucy Watson’ı açıklıyor.

Trophy’deki isimler Gordon Richards, Lester Piggott, Willie Carson, Pat Eddery, Kieron Fallon ve Frankie Dettori gibi Racing Greats isimlerinin çoğunu içeriyor. Adınızın kahramanlarının yanına kazınması Sanders ve Spencer gibi insanları harekete geçiren şeydir.

En iyi jokeylere her sürüş için, sahibinden 125,94 tutarında bir ücret ödenir. Buna ek olarak, normalde herhangi bir ödül parasının yüzde 10’unu alacaklar. Jamie Spencer, bu sezon kendi adına 2 milyon GBP’yi aşan kazançlara sahip ve yalnızca para ödülüyle yaklaşık 200.000 GBP kazanacak. Ama sonra Spencer, Şampiyon Jokey ve hem eğitmenler hem de sahipler, atlarına binmesi için ona rezervasyon yaptırmak için yaygara yapıyor. En iyi atlara binmeyi zor bulmuyor. Bu, kendi kendini devam ettiren yukarı doğru bir sarmaldır. İyiyseniz, en iyi kazanma şansı ile atlara binersiniz ve daha çok yarış kazanırsınız.

Ama tahmin edebileceğiniz gibi, tersi de çalışıyor. Her yarışta sayıları oluşturan diğer jokeyler için bir fikir verin. Çoğu zaman, kazanması muhtemel olmayan atlarla, ülkenin her yerindeki kurslarda yapabildikleri her şeyi almak ve tüm doğal seyahat masraflarını üstlenmek zorundadırlar. Hepsi bu büyük Sport of Kings ruhu içinde.