Yeni Müzik Neden Berbat?

Ben yaşlı değilim, ama eski kafalıyım. Ya da belki benden önceki güzel günleri özlüyorum ve benden sonra olacakları gibi. Birlikte büyüdüğüm müziğin muhtemelen en iyi ihtimalle vasat olduğundan ve kesinlikle büyüklerimin kulaklarına takıldığından eminim. Tarzlar, zevkler ve güncel ve ilgili olanın tanımı her zaman zamanla değişiyor. Ve daha yaşlı müzik hayranları için, neyin popüler olduğu ve belki daha da ilginci, neyin popüler olacağı konusunda her zaman sessiz bir savaş vardır. Bu savaşın en bariz belgesi Grammy Ödülleri. Şimdi her tür müziği kutlarken, başlangıçta belirli müzik türlerine mükemmellik kazandırmak için tasarlandılar ve geliştirildiler ve diğer türleri, yani rock and roll adı verilen yeni şarkı tarzını görmezden geldiler.

Öyleyse, eski ve huysuz görünme riski altında, şu soruyu soracağım: Neden bu günlerde bu kadar berbat müzik çıkıyor? Ciddi anlamda.

Şimdi, sevdiğim müziğin çoğu insan tarafından kötü ve kötü olarak değerlendirileceğini biliyorum ve bunu anlıyorum. Ancak, tartışma uğruna, her şeyi bildiğimi ve haklı olduğumu varsayalım. Piyasaya sürülen müziğin kalitesinin düşmesine neden olan birçok faktör var. İmzalanan sanatçıların geçmişteki sanatçılar ve gruplar kadar yetenekli, yenilikçi veya zeki olmaması kadar basit olabilir. Gerçekten yararlanılacak hiçbir yaratıcı ilham kaynağı yok ve bu kaynak eksikliği, üretilen müzik açısından ortaya çıkıyor. Sadece orada ve belki de bu sanatçının bir yansımasıdır.

Ayrıca günümüzün müzik satın alan halkı, ince işlenmiş bir şarkıyı veya iyi düşünülmüş bir albümü dinlemek için gereken dikkat sürelerine sahip olmayabilir. Eğlence seçenekleri ve seçenekleri öyle bir bombardımana tutuluyor ve hepsini sindirmek ve tadını çıkarmak için o kadar az zaman var ki, basit, akılda kalıcı ve çok fazla düşünmeyi gerektirmeyen bir şey gitmek için tek yol. Dolgu ile çevrili harika bir şarkı ve en çok satan bir albümünüz var. Ancak bu argüman bile bastırılabilir. Gittikçe daha fazla insan en sevdikleri şarkıları kendi başlarına indirmeye ve diğerlerinden kaçınmaya yatkın olduğundan, sadece hit single dinlenecekse harika bir albüm oluşturmaya gerek yok.

Kaset ve kayıtların eski günlerinde, hit şarkılar bazen kasıtlı olarak kaset veya kaydın ortasına yerleştirilirdi. Bu, dinleyicileri hızlı ileri veya geri sararak hit şarkıları bulmaya zorladı. Ve dinleyici, başka türlü asla bulamayacakları ve keşfetmeyecekleri bir şarkının başka bir cevherini bulabilirdi.

Belki müzisyenler artık zanaatlarını ciddiye almıyorlar. Reality şovu filme almanız, kıyafetleri tasarlamanız, film kamera hücresindeki repliklerinizi hatırlamanız ve video oyununuza sesinizi vermeniz gerektiğinde kaliteli bir kayıt oluşturmaya odaklanmak zor. Günümüz müzik sanatçıları veya popüler olanlar artık kendilerini sanatçı ve müzisyen yerine iş adamı veya girişimci olarak görüyor. Müziğin kendisi artık sadece Artist X international’ın bir bölümü.

Muhtemelen yaşlı ve topal olduğumu biliyorum ve Robert Johnson öldükten sonra tüm müziğin sona ermesi gerektiğine inanıyorum. Ama işte bazen kafamı karıştıran bir şey var: EMO müziğin günün en popüler tarzı olduğunu varsayalım. Tüm önemli hit listelerindeki en iyi şarkılar EMO sanatçıları tarafından yapılan EMO şarkılarıdır. EMO bu kadar popülerse neden en popüler konserler ve turlar daha yaşlı, klasik gruplar ve şarkıcılar tarafından yapılıyor?

Fall Out Boy gibi bir grup popüler olabilir ve tüm videoları oynatılıyor olabilir, ancak Rolling Stones gibi yıllardır alaka düzeyini tatmamış bir grupla karşılaştırıldığında, bunlar küçük patateslerdir. Tabii ki, Rolling Stones gibi bir grup, muhtemelen asla yoğun bir rotasyon içinde olmayacak veya müzik ve radyo istasyonlarından ağır talepler de olmayacak. Böylece kapı iki yöne de açılır.

Muhtemelen hayatımın geri kalanında kulaklarımı kapatmalı ve eski şeyleri dinlemeliyim.