Müthiş Ve Korkunç Piyanolar

Çaldığın en iyi piyano hangisi? En kötüsü nedir? Beste yapmak ve icra etmek için kullanılan piyanoların kalitesi müzik çıktınızı ciddi şekilde etkileyebilir mi? İşte bazı düşünceler.

Şimdiye kadar yapılmış en dikkat çekici piyanolardan ikisi, dokuz fitlik Steinway ve dokuz buçuk fitlik Bosendorfer. Bosendorfer, ek düşük notaları nedeniyle daha çok bir konuşma parçası ve uzatma pedalını çalarken ekstra rezonans için kullanılıyor. Her iki marka da en yüksek kalitede ve benzersiz bir ses ve anahtar eylem üretiyor.

Bugünlerde mansiyon hak eden pek çok kaliteli marka var. Heintzman piyanoları genellikle değerli taşlardır ve Yamaha harika enstrümanlar üretir. Devam edebilirim ama berbat piyanolardan bahsetmeyi tercih ederim. Bu daha komik.

Korkunç piyanolar, bakımı kötü olan piyanoların başka bir adıdır. Bu tür piyanolar neredeyse her yerde bulunabilmesine rağmen, bazen okullarda ve huzurevlerinde bulunurlar. Ne utanç!

Okuldaki kötü bir piyano, öğrencilere daha az müzik eğitimi sağlar. Bir eğitmenin müzikal gösterileri uyumsuzdur ve özel piyano dersi bu tür enstrümanlar için feci bir çabadır.

Kötü piyanolara sahip huzurevleri gerçekten trajik bir durumdur. Sırf bir evde yaşayanların emekli olması, zavallı piyanonun ayar ve bakım hayatından emekli olması gerektiği anlamına gelmez. Baltimore, Maryland’deki bir huzurevinde gerçekten böyle bir piyano ile karşılaştık. Yıl 1988’di ve parmağımı kırmaya en çok yaklaştığım yıldı. Bir Chopin çalışması çalarken (opus. 10 no. 8), sağ elimdeki üçüncü parmağım aslında iki siyah nota arasında sıkışıp kaldı!

Ah! Siyah anahtarlardan biri, ya zayıf yapı nedeniyle ya da zaman içinde bir çeşit ya da çarpıtma süreci nedeniyle (muhtemelen ikincisi) bitişik siyah anahtara çok yakındı. Aksi takdirde mutlu olan Chopin Etüd, kompozisyonun orta noktasından sonuca kadar acı verici bir duygusal his hissetmiş olmalı. Neyse ki bu programdaki son parçaydı. Hiç kodlama olmadığını söylemek yeterli.

İşte piyanonun bir başka mücevheri. Baltimore’daki Peabody Enstitüsü’ne ilk geldiğimde, bir arkadaşımın evine davet edildim. Akşam yemeğinden sonra, büyüleyici ev sahibimiz, akşam yemeğine de davet edilen üç çift için piyano çalmamı istedi. Bu vesileyle Chopin Barcarolle çalmaya karar verdim. Şaşırtıcı bir şekilde, piyano bir yarım tondan daha fazla akort dışı kaldı. Mükemmel perdeye sahip bir besteci için bu bir ölüm cezasıdır.

Devam etmeden önce, Baltimore ve çevresini kötü piyano istilasıyla etiketlemek için hiçbir ima düşünülmemişti. Bir eyaletteki iki kötü piyano talihsiz bir tesadüften başka bir şey değildir.

Yukarıdaki geçmiş deneyimlerden, bakımı kötü yapılmış piyanoların sanatçılar üzerinde kesinlikle olumsuz bir etkisi olabileceği sonucuna varılabilir. Bununla birlikte, bir piyanonun kalitesi gerçekten piyanonun çıkışını iyileştirebilir mi? Sonuçta, müziğin içeriden geldiği ve kişinin bestelediği veya icra ettiği enstrüman ne olursa olsun, gerçek duygunun bastırılmayacağı tartışılabilir.

Pratik dünyada, iyi ekipman her zaman bir varlıktır. Bir piyano kaliteli, şarkı söyleyen bir ton verirse, çalmak bağımlılık yapar. Bu tek başına son derece olumlu bir düşüncedir. Enstrümanında daha uzun süre kalmaya teşvik eden herhangi bir besteci veya icracı, olumlu sonuçlar vermekle yükümlüdür.

Dikkate alınması gereken bir diğer nokta da, bir şarkı tonunun ruhu şarkı söyletmesidir. Şarkı söyleme durumuna getirilen herhangi bir icracı veya besteci çok olumlu bir yaratıcı yerdedir.

Son bir düşünce olarak, bakımlı bir piyano mutlu bir icracı, besteci ve piyano yapar. Enstrüman ne kadar iyi olursa, sırasıyla icracılardan ve bestecilerden derinden hareket eden performansların ve bestelerin başarılı bir şekilde ortaya çıkma şansı o kadar artar.