Mısır Alabaster

Taş işçiliği, eski Mısır’daki en eski endüstrilerden biriydi. İlk olarak Hanedan öncesi dönemde (MÖ 4.000) doğal bir dekoratif taş zenginliği kullanıldı ve çeşitli taş ocağı sahalarında bazalt, breş, granit, porfir, kireçtaşı ve kaymaktaşı elde edildi. Biri Wadi Gera’da, diğeri Helena yakınlarında ve Mania’nın güneyindeki iki eski kaymaktaşı ocağı sahası tespit edildi. Jeolojik olarak Kalsiyum karbonat olarak bilinen Mısır kaymaktaşı, Hanedan öncesi dönemden itibaren işlenirken, Yeni Krallık döneminde en popüler olanıydı. Mısır’da kaymaktaşı kullanımı Mısır tarihinin Firavun dönemine kadar uzanır ve Mısır’daki tapınakları, mezarları ve müzeleri ziyaret ettiğinde açıkça görülür.

Orijinal kaymaktaşı, yarı saydam bir alçı türü olan bir Kalsit formuydu. 1 ila 10 arasındaki sertlik ölçeğinde, kaymaktaşı sadece 2 ila 2,5 arasında bir tırnakla çizilebilecek kadar yumuşak durur. Düşük sertliğinden dolayı oyması ve cilalanması çok kolaydır, ancak özellikle ıslak koşullarda kolayca yıpranır. Yumuşaklığından dolayı, bu nedenle, kaymaktaşı genellikle heykel ve diğer dekoratif amaçlar için oyulmuştur. Antik firavunlar kaymaktaşı ev eşyaları, ritüel nesneler ve lahitler ve kanopik ekipmanlar gibi bir dizi farklı cenaze töreni için kullandılar.

Sert taşın işlenmesi, üçüncü ve dördüncü hanedanlar sırasında (MÖ 2600 2400) zirvesine ulaştı. İlk kaplar basit ama zarif bir şekle sahipti, genellikle düz geniş kenarları ve süspansiyon için küçük kulpları vardı. Eski zanaatkârlar, sert taşı kilmiş gibi şekillendirerek bu araçtaki ustalıklarını gösterdiler ve çeşitli ince işlenmiş kaplar ürettiler. Bir taş işçisinin ücret kitinin bir kısmı hayatta kalmasına rağmen, eski Mısır’dan elde edilen sağlam taş delme aletleri bulunamamıştır. Günlük yaşam sahnelerini gösteren dekoratif mezar resimleri, taş kapların nasıl oyulduğuna dair en iyi bilgi kaynağı olmuştur.