Birinci Bölümün Evrimi: Taştan Tüye

Bugün dolmakalem olarak bildiğimiz şeyin evrimi, binlerce yıl önce grafiti, duvar resimleri, çivi yazısı yazıları ve Sümer’in kil tabletleri gibi çeşitli biçimlerde gözlemleyebileceğimiz yazılardan ve / veya arkeolojik keşiflerden başladı.

İlk ilkel kağıt türü, kalemin öncüsü olan bir saman yardımı ile oyulmuş kil tabletlerdi ve ikinci aşamada kilin yumuşak, ıslak yüzeyinde bir iz bırakacak şekilde çapraz olarak kesildi. daha sonra önceden kazınan çizgilerin basılması için kurutulmalıdır.

Geçmişimizin bu ilginç kısmına bakan kalemin gerçek tarihi, yetenekli Mısırlılar sayesinde papirüsten yapılan kağıdın icat edilmesiyle başlar. Bu giriş, okunaklı izler ve çizgiler bırakmak için mürekkep isteyen papirüs kağıdının kendine özgü özelliklerinden dikte edilen önemli bir değişiklik yarattı. Mısırlı yazıcılar kurum ve oksitlenmiş demiri su ve tutkalla karıştırarak kırmızı ve siyah mürekkep üretmeyi öğrendiler. Bu inatçı, ancak temel mürekkeple yazmak için, yazar, kılcal hareketle, birkaç karakterin yazılmasına yetecek kadar küçük bir miktar mürekkebi emebilen bir kamış noktasını batırırdı. Bu eylem, daha sonra yazıcı çalışmalarını tamamlayana kadar defalarca tekrarlandı: 19. yüzyılın sonuna kadar tarih boyunca yazmayı takip eden bir görev.

Kalemin evrimi, yazı aksesuarlarının gelişiminin doğrudan bir sonucuydu: papirüsten parşömene ve son olarak bugün aşina olduğumuz kağıda kadar.

Papirüs sapından yapılmış, uca benzer uçlu ilk yazı aleti, antik Yunan uygarlığı döneminde yaratılmıştır. Bu uçlu kalem, önce bir papirüs sapının kurutulması ve daha sonra ucunun (oluk ağzı) bir açıklıktan ikiye bölünmesi için bir taraftan kesilmesi ve böylece elde edilen kalemin daha iyi bir sonuca sahip olmasıyla yapılmıştır. Mısırlılar tarafından kullanılan kamışa göre, doğru kullanımı enstrümanla çok fazla pratik gerektirse de.

Parşömen kağıdının piyasaya sürülmesiyle kaz tüyü kalem gücü ve esnekliği nedeniyle kamışın (saman) kalemini geçti. 16. yüzyıldan itibaren, bu tür yazı gereçleri, kağıdın da tanıtılması sayesinde yaygın olarak kullanılmıştır. Yazmaya en uygun olarak bireyselleşen tüy, kuşun sağ kanadının en dışsal olanıydı ve doğal olarak onu tutanın elini kucaklayacak şekilde çevrildi. Hollandalılar tarafından tanıtılan kaz tüyü kalemin yapım süreci iki aşamadan oluşuyordu: ilk aşamada tüy, içini ve dışını kurutmak için ince ve çok sıcak bir kum tabakasının altına kısa bir süre gömüldü. zar; ve sonra, ileride kullanılmak üzere tüyü güçlendirmek için kaynayan şap veya nitrik asit çözeltisine batırıldı.