Ortaçağ ve Rönesans Avrupa Müziği

Ortaçağ ve Rönesans Avrupası

Enstrümanların, müzik hakkındaki yazıların ve diğer kayıtların sanatsal tasvirleri ile kanıtlandığı üzere, Avrupa’daki müzik hayatı kuşkusuz erken Ortaçağ döneminde zengin olsa da, yaklaşık 800’den önce hayatta kalan tek Avrupa repertuarı, Roma Katolik’in tek sesli ayinli ovasıdır. Merkezi geleneği Gregoryen ilahisi olarak adlandırılan kilise. 12. yüzyılın başlarında çeşitli ayinle ilgili polifoni okulları gelişti. Bu kutsal müzik geleneklerinin yanı sıra, âşıkların, kadroların ve Minnesanger’in müziğiyle örneklenen canlı bir seküler şarkı geleneği gelişti.

14. yüzyıl Avrupa’sının hayatta kalan müziğinin çoğu laiktir. 15. yüzyılın ortalarında, besteciler ve şarkıcılar kitle, motet ve laude gibi kutsal müzik besteleri ve chanson ve madrigal gibi seküler formlar için pürüzsüz bir polifoni kullandılar. Ticari basımın ortaya çıkması, müzik tarzlarının yayılması üzerinde büyük bir etkiye sahipti.

Avrupa Barok

1600 civarında yazılan ilk operalar ve kontrapuntal müziğin yükselişi, Rönesans’ın sonunu ve Johann Sebastian Bach’ın ölüm yılı olan kabaca 1750’ye kadar süren Barok döneminin başlangıcını tanımlar.

Alman Barok bestecileri, yaylı çalgılar, pirinç ve nefesli müzik topluluklarının yanı sıra Korolar, boru org, klavsen ve klavsen gibi küçük topluluklar için yazdı. Barok dönem boyunca, Füg, Buluş, Sonat ve Konçerto dahil olmak üzere genişledikleri ve daha da geliştikleri sonraki dönemlere kadar süren birkaç büyük müzik formu tanımlandı.

Avrupa Klasik

Klasik dönemin müziği, genellikle eşlik eden belirgin melodiyi içeren homofonik doku ile karakterize edilir. Bu yeni melodiler neredeyse sese benzer ve söylenebilir olma eğilimindeydi. Şu anda popüler olan enstrümantal müziğe, başlangıçta Barok dönemde tanımlanan müzikal formların daha fazla evrimi hâkim oldu: yeni form olan senfoninin eklenmesiyle sonat ve konçerto. Bugün bile tanınan Joseph Haydn ve Wolfgang Amadeus Mozart, Klasik dönemin merkezi figürleri arasındadır.