Büyüklük

Dalış kazamdan iki yıl sonra on dokuz yaşında bir lise öğrencisi ve yetişmekte olan bir şairken, birçok faktör yaratıcılığımı olumsuz etkiledi. Özel bir otobüste okula ve eve dönüş gezilerim, kurslarım ve ödevlerim, çok fazla yazı yazmam ve çoğunlukla sözlü olarak test edilmeme rağmen, tüm bunlar zaman alıcıydı. Çoğu zaman, çalışma yükümlülüğüm şiir yazma arzuma göre öncelik taşıyordu.

Doğruyu söylemek gerekirse, bol bol boş vaktim vardı. Çoğunu yaratıcı olmayan bir şekilde harcadığım, anlamsızlık, tembellik ve korkaklık kanıtları gösterdi. Kendimi şiirlerle ifade etmektense genellikle zihnimi bir şeylerden uzaklaştırmayı ya da hayal kurmayı tercih ettim. Bu ifadeyi başarmaktan alabildiğim tatmin beni nadiren denemeye sevk etti. Caydırıcı unsurlar, denemenin zorluğu ve çabalarımın sonucunu çevreleyen belirsizlikti.

Güzel yazmaktan endişe duyduğunu varsayan bir şiir gerçekten de çocuk oyuncağı değildir. Yetenekli, becerikli ve kararlı bir şair gerektirir. Şiirsel yeteneğim kararsızdı; gramerim ve üslubum hatalıydı; vasiyetim zayıftı. Yaratıcı arzumun cesaretinden yoksundum. Bu eksiklik mutlak değildi. Arada sırada, ikna edici bir şekilde ilham aldığımı hissettiğimde, kolay yoldan çıkma ve bir şiir bestelemek anlamına gelen önemsiz şeyler yapma isteğime direndim. Daha yetenekli ve kendinden emin olmak için bu çabayı defalarca tekrar etmeliydim, mevcut zorluklardan daha az cesaretim kırıldım.

Korkarım o zamanlar olduğum genç adama benzeyen genç bireyler nadir değildir. Başarı olasılığı onları tahrik eder; çaba ve başarısızlık riski onları kapatır. Çelişki açıktır ve sonuç tahmin edilebilirdir: Başarı için çaba ve başarısızlık riski gerekli olduğundan, bunlardan kaçınmak bu başarıyı engeller. Elbette bunu herkes biliyor. Sorun şu ki, çoğu kişi bunu kabul etmeyi büyük ölçüde reddediyor. Bu, bilginin kendi içinde güçsüz olduğunun kanıtıdır; etkili olması için güçlü bir iradeye ihtiyacı var.

Başarının kurallarını bilen gençler, bu kuralları kabul etmedikleri sürece başarısız olabilirler. Bilgelik, bu kabulü içerir (dışlanması bu yüzden aptalcadır). Bilgiden ayırt edilmelidir. Bilge insanlar aynı zamanda bilgilerini uygulamaya koyan ve bu nedenle başarılı olan cesur insanlardır. Açık olan her yönden iyidir: Cesaretsiz yaşam kanatsız bir kuş gibidir; havalanamaz.

Hem amacı hem de aracı istemek neden zor? Kesin olarak, araçlar zor olduğu için, tehlikeli oldukları gerçeğinden bahsetmeye gerek yok, cevap verebilirsiniz. Eğer haklıysanız, neden bazıları bu sertlik ve tehlikede gerçekten başarılı oluyor? Bu gizemin anahtarı tavırlarıdır: Bu karşıt unsurları sadece engel olarak değil, aynı zamanda liyakat ve heyecan için fırsatlar olarak da görürler. Tıpkı bir zamanlar genç oldukları, kaşıkla beslendikleri ve dünyanın kötülüklerinden korunmuş oldukları gibi, sonunda kolaylığa olan bağlılıklarını aştılar ve meydan okumaya yönelik bir zevk geliştirdiler. Sonuç olarak, onları karakterize eden şey, diğerlerinin çocukçuluğunun aksine, onların olgunluklarıdır.

Bu iki uç nokta arasında, kısmen olgun, kısmen çocuksu, vasat bir uzlaşma vardır. Kolay yolu seçerken kişinin hayatının sorumluluğunu üstlenmekten ibarettir. Küçük ilkeler, küçük kavrayışlar, büyüklük potansiyelinin çok altında, bilgelik ve başarı için zayıf bahanelerdir. Potansiyel, bu etkili bir kelime. Görünür küçüklükte büyüklük ve görünür büyüklükte küçüklük olabilir; gerçek, her ne olursa olsun, potansiyelin büyük veya küçük gerçekleşmesinde yatar.

Ne olduğu nasıl keşfedilir? Sürekli yenilenen ve çok yönlü yaşama eyleminde bunu gerçekleştirmek için çaba sarf ederek. Bu, kişinin çok ileri gitme riskiyle kendini çok zorlamasını gerektirir. Ölçü, onu asla aşmamış herkes için boş bir soyutlamadır. Sınırlar icat edilmeli, deneyimlenmelidir. Bu deneyim, büyüklüğe ciddi ve cesur bir bağlılık gerektirir. Anlamsızlık, tembellik ve korkaklıktan uzak durun; pek çok kez yaptığım gibi onlara av olmayın. Kaybedenlere özgü kurnaz bir felsefe biçimini alabilen güçlü cazibelerdir. Bu tuzağa dikkat edin. Hayat, zorlu bir karakter testidir; ölüm gel, dinlenmek için bolca vaktin olacak!

Rehabilitasyon merkezindeki eski günler için nostaljik olan her şey hakkında bir şeyler yazdığım zaman, bir zamanlar içtenliğin bir garantisi olarak spontane yazıma rahatlıkla inandım. Neyse ki aptaldım ama tam bir aptal değildim. Aptallığımın gerekçelendirilmesinde bazı saçmalıklar içeren bazı inkarlardan sonra, içtenlikle kutsallık arayışımın aslında aptallığa karşı aşağılık bir hoşgörü olduğunu somurtkan bir şekilde itiraf ettim. Basit olmaktan başka her şey olan, kişinin gerçek benliğinin akıllıca kavranması ve anlaşılır ifadesinin kendiliğinden olan hiçbir yanı yoktur. Zihin ve dünya arasındaki etkileşim girdabına yakalanmış arzuların, duyguların, fikirlerin ve hatıraların dokusudur. Ya kişi kendisiyle ilgili gerçeği aydınlatmak ve formüle etmek için büyük çaba sarf eder, biri tam anlamıyla göze çarpar ya da saçma sapan konuşur lütfen dilimi affedin.

Bazı insanlar, kendiliğinden olmaya zorlandıklarında aptallık söylemekten kaçınabilirler, sanki o kadar zekiymiş gibi, akılsız konuşmalarda parlıyorlar. Hata yapma; onların parlaklığı denklemin yalnızca bir yüzüdür. Bilgileri öğrenme yoluyla mumlanırken, düşünme ve konuşma tarzlarını geliştirmek için yıllar harcadılar. Kendiliğindenlikleri incelenir. Bir oyuncunun performansı gibi çok sayıda provanın ürünüdür. Aramızdaki en yetenekli olanlar da dahil, büyük bir şey kimseye kolay kolay gelmez. Üstün şans insan büyüklüğü değil, sadece ona doğru bir basamaktır. Taş verilir; adım, kaşlarının teriyle yapılır ve yokuş yukarı bir milyon adımdan oluşur. Büyüklüğe kadar çalışmak, Himalayaların en yüksek zirvesi olan Everest Dağı’nı fethetmekle karşılaştırılabilir. Gurur duyan olağanüstü bir başarıdır.