Sır – Suda Yürürken Tekneye Binin (Bölüm 3)

Sorunlarından biri, çok acele etmen, John. Dün otoparkta aceleniz vardı. Bugün öğle yemeğinde yine aceleniz var. Hayatın tadını çıkarmak için biraz zaman ayırın. Herkesin zaman ölçüsü aynıdır, biliyorsun. Günde yirmi dört saat. Önemli olan, zamanınızda yaptığınız şeydir.

Bugüne kadar vaaz edilmem gerektiğini gerçekten düşünmemiştim, ama olabildiğince kibar olmak istedim. Söylemesi kolay, dedim, sorumluluklarım var, biliyorsun. Yapılması gereken bir iş. Bazen hepsinin yükü bana geliyor.

Sadece izin verirsen. Ve herkesin sorumlulukları vardır.

Sorumluluk kelimesinin yanıt verme yeteneği anlamına gelebileceğini biliyor musunuz? İşletmeniz gereken bir işiniz mi var yoksa sizi yöneten bir işiniz mi var?

Sadece ikinci kez tanıştığım biri için kesinlikle benim hakkımda pek çok fikri vardı. Bununla birlikte, iyi bir felsefi tartışma, her zaman günümü aydınlatır ve ayrıca söylediklerinde bazı gerçekler vardı. Neyse, nerede çalışıyorsun ve ne yapıyorsun?

O kara gözlere tuhaf bir bakış geldi. Aslında ben bir baş belası atıcısıyım, dedi, eğer istersen, her şeyi değiştirebilirsin. Ne demek istediğimi anlıyorsan, muhtemelen şirketim için danışman olarak adlandırırdın.

Ve şirketiniz?

Adı G & M Enterprises, Inc.. Bu otomobil şirketi değil. Eminim hiç duymamışsındır.

Sahip olduğumu söyleyemem. Büyük bir şirket mi?

Belli bir dereceye kadar birçok ülkede çok farklı. Ülke genelinde şubeleri olan BigCity’deki dünya genel merkezi.

Ne yapıyorlar ya da yapıyorlar?

Aşağı yukarı bir hizmet şirketi gibi.

Daha fazla bilgi verme konusundaki isteksizliğini hissederek ve kaba davranmak istemeyerek sordum, Şimdi tatilde misin?

Hayır. Aslında, görevdeyim. Bir süre bu bölgede olacağım.

Buralarda mı yaşıyorsun?

Pek sayılmaz. Sadece geçiyordum. Mevcut görevimi tamamladıktan sonra tekrar yola çıkacağım.

Umarım sana daha iyi bir araba verirler, dedim gülerek, önceki akşamki sorunlarını hatırlayarak.

Gülümsedi ve sohbeti işime döndürdü. Yani işinizle ilgili işler pek iyi gitmiyor mu? Diye sordu.

Uzun zamandır mücadele ediyoruz, çok uzun zamandır, Gideon. Tünelin sonunda ışık gördüğümüzü düşündüğümüz zamanlar vardır, ancak çoğu zaman bir yük treni değildir. Zor. Kendimi bir yabancıyla bu şekilde konuşurken bulduğuma şaşırdım. Normalde sorunlarımı bana yakın olmayanlarla paylaşmam ama bir şekilde bu sefer farklı görünüyordu.

Neden mücadele ediyorsun? Tecrübeli bir yüzücü suya karşı mücadele etmez. Hedefine ulaşmanın bir yolu olarak onunla birlikte akar. Mücadele etmeyin, sadece akışı takip edin. Hayat nehrinin sizi taşımasına izin verin.

Restoran şimdi çoğunlukla boştu, sohbetimiz arasında kısa öğle yemeğimizi bitirmeyi başardık. Karşımızdaki sadece iki masa işgal edildi. Saatime baktım. Gitme vakti gelmişti. Ama garip arkadaşım gitmeye hazır değildi. Bana bir şey söylemek istediği izlenimini verdi. Yine, o önsezi duygusuna sahiptim, pek de önsöz değil, ama neredeyse hazır olmadığım ve hazır olmadığım şeylere dahil oluyormuşum gibi. Hesabı ödedim ve o da payını ödemeyi teklif etti, ancak reddettim. Bana teşekkür etti ve ayağa kalktı.

Kartvizitiniz var mı? Diye sordum. Elini cebine atıp bir kart çıkarıp bana uzattı. Teşekkür ederim. Şimdi güle güle demeli ve sahip olduğum o çılgın işe geri dönmeliyim, dedim.

Gidecek bir işin olduğu için minnettar ol, diye yanıtladı. Kapıya doğru yürüdük ve dışarı çıktık, beni bir şey için hazırlamayacağını umuyordum. Birinden hoşlandığımda biraz itici oluyorum ve bu yabancıdan hoşlanmaya başlıyordum.

Güle güle dediğimiz gibi, yakında tekrar görüşeceğimizi umduğumu söyledim. Başını salladı ve Kim bilir? Gerçekten küçük bir dünya. Döndü, el salladı ve gitti.

Ofisime doğru yürüdüm. Tüm öğle yemeği sırasında Gideon’un etrafında bir nezaket ve tuhaf bir şekilde güç hissettim. Şimdi güneş ışığına geri döndüğünde, görünen gizem yok olmuş gibiydi.

Öğleden sonra, sabah kadar zorlanmadan geçti. Birkaç kez pencereden Gideon’u ilk gördüğüm otoparka baktım. Belki tekrar buluşuruz.

Bu akşam evimde küçük bir yemek partisi olacaktı. Sadece birkaç arkadaş ve komşu, birbirlerinin tadını çıkarmak için bir araya geliyor. Hava kararmaya başlamıştı. Muhtemelen yolda bir fırtına vardı, diye düşündüm. Bu günlerde hava durumunu asla anlayamazsın. Yağmur gelmeden eve ulaşmak için erken ayrılmaya karar verdim.

Tüm garaj yolu ışıkları söndüğünde araba yoluma girmek üzereydim, belki de yaklaşan fırtınanın bununla bir ilgisi olduğunu düşündüm. Sonra fırtına çıktı. Böyle bir rüzgar ve yağmurun hiddetini nadiren görüyorum. Yağmur, parlak şimşek çakmalarının yansımasıyla değişen beyaz bir su tabakasıydı. Gök gürültüsü patlamaları bana Olimpos Dağı’ndaki tanrıların düşmanlarına yıldırım fırlatan efsanelerini hatırlattı. Garaj yolunda ilerlerken zorlukla görebiliyordum ve elektrik kesildiği için garaj kapısını da açamadım. Arabayı park ettikten sonra aceleyle eve girdim, bunu yapmam için geçen birkaç saniye içinde sırılsıklam oldum.

Mardai’nin bulduğu birkaç mumun aydınlattığı alanlar dışında her şey karanlıktı. Akşam yemeği misafirlerimiz geldi ve kötü bir durumun en iyisini yaptık. Mum ışığında yemek yedik ve doğanın birçok yüzüne hayran kaldık. Konuklardan biri bana çok tuhaf geldi, dedi John. Tuhaf görünen ne? Diye sordum. Bu fırtınanın hiddeti ve doğası. Sokağın aşağısındaki bir komşuyu aradım ve oraya yağmur yağmadığını söyledi. Orada yağmur yağmadı mı? Birkaç blok ötede mi? Nasıl olabilir?

Ve bütün ışıkları yanıyor, diye devam etti.

Sadece birkaç kare blok içinde meydana gelen bir fırtına görmek garipti, hiçbir sebep yokken Gideon’u düşündüm. Hemen kör edici bir şimşek çaktı ve tüm ışıklarımız yeniden yandı. Fırtınayı bir süre daha tartıştık, kişisel olarak onu Gideon ile ilgili bir şeyle ilişkilendirmiş gibiydim. Yine de bu mantıklı değildi. Hikayenin geri kalanını okumak için http://www.spiritual-simplicity.com adresini ziyaret edin.