Gülümsedi. Hava güzeldi, dedi. Kayıtsızca başımı salladım. O anda hava durumu hakkında daha az umursamazdım. İsmimi nasıl biliyorsun Çabucak çıldırdım.
Oh, tahmin ettim. Herkesin çoğu Jim veya John veya Ron veya Tom’dur. Gerçeğe uygun bir şekilde söyledi, ama sesinde adımı gerçekten bildiğini düşündüren bir şey vardı. Belki de bu son zamanlarda hakkında çok şey duyduğum tuzaklardan biriydi, belki de bana zarar vermek gibi bir şey yapmaya niyetliydi. O noktayı terk etmek ve kendimi olabildiğince hızlı bir şekilde onun huzurundan uzaklaştırmak için çok büyük bir dürtüye sahiptim ama o gözler beni orada tuttu.
Güvenliğiniz konusunda endişeli olduğunuzu görüyorum, dedi, düşüncelerimi kafamdan çekiyor gibiydi. Korkmanıza gerek yok. Bana arabada yardım ettiğin için teşekkürler. Bu saatte kimsenin gelmeyeceğini düşünmüştüm, ama oradaydın! Bugünlerde insanlar her şeyden, birbirlerinden çok korkuyorlar.
Karanlığın, evet, kendileri bile. Sana minnettarlığım John.
Arabasını çalıştırmasına yardım etmek için neredeyse hiçbir şey yapmadığım için yalan söylüyor olması gerektiğini düşündüm. Bana öyle geldi ki, ona tekrar denemesini söylediğim anda motor çalıştı. Her neyse, dedim ki, ben hiçbir şey yapmadım, ama asla hoş geldin.
Belki yakında tekrar görüşürüz, dedi arabama doğru ilerlediğimde.
Belki de bunun ne kadar olası olmadığını düşünerek mırıldandım. Arabama binip park yerinden çıkarken el salladı.
Şimdiye kadar hava çok karanlıktı ve karım ve çocuklarım nerede olduğumu veya yolda mahsur kalıp kalmadığımı merak ediyorlardı. Normal, kısa bir yolculuktu, araba yolumuzun altındaki posta kutusuna gelmeden önce 15 dakikadan fazla sürmedi. Her gün alıştığım gibi, postayı topladım ve garaja doğru sürmeye başladım. Garaj yolu uzun ve kıvrımlıydı ve aklıma kış için kar temizleme için düzenlemeler yapma düşüncesi geldi, kıştan uzaktı ve yine de yorgun zihnim çoktan hazırlanıyordu.
Gideon’u merak ettim ama düşüncelerimi bir kenara attım, o günkü iyiliğimi yaptığımı ve muhtemelen onu bir daha asla göremeyeceğimi hissettim. Akşam yemeği, köpeği gezdirmek ve sonunda çöpü çıkarmak gibi şimdi yapılacak daha önemli şeyler vardı. Akşam yemeği ve ardından köpeği gezdirmek hoş olurdu. Kömür ocağım Rajah ruhlu, arkadaş canlısı bir hayvandı ve onunla biraz koşmak ikimize de iyi gelirdi.
Eve girdiğimde, bir elimle posta atarken, diğer yandan da dava iliştirdiğimde oğlum Jonathan beni bekliyordu. Sadece üç yaşındaydı, zaman kavramı yoktu ve bu yüzden beni o geç saatte görünce çok şaşırmadı. Postayı ve çantayı bir kenara bırakarak Jonathan’ı aldım ve mutfağa gittim. Karım, Mardai ve kızım Malika beni sıcak bir şekilde karşıladılar. Yavaş yavaş kaynayan tavuk yahnisi aroması ne kadar aç olduğumu fark etmemi sağladı.
Seni bugün bu kadar geç tutan neydi John? Akşam yemeğine otururken Mardai sordu.
Ah, pek bir şey yok. Bir arkadaşının arabasını çalıştırmasına yardım ettim. Akşam yemeği bitti, kalan işleri hallettim, çocukları yatırmaya yardım ettim ve Mardai ile günün bazı aktivitelerini tartıştım.Sonunda kısa bir TV programı izledik ve sonra bir süre okudum. Okumayı seviyorum ama hiç yeterli zaman yok gibi görünüyor. Genel olarak, hepsini tamamlayana kadar birinden diğerine giderek, farklı aşamalarda en az beş kitap okuyorum. Kesinlikle kitap okumanın en iyi yolu değil, ama bu şekilde onları aşmayı başarıyorum.
Geri dönmeye karar verdik ve ancak o zaman günün en güzelini hissettim. Gideon ile garip buluşmamı düşünerek uykuya daldım. Hikayenin geri kalanını okumak için http: //www.spiritual-simplicity adresini ziyaret edin. com.tr
GIPHY App Key not set. Please check settings