Sevgi Vermek, Sevmek, Almak İçin Vermek

Aşk. Gelişmek için doğduğumuz andan itibaren ona ihtiyacımız var. Hayatta kalabiliriz ama bol sevgi olmadan gelişemeyiz. Onu elde etmek için çok çalışmamıza şaşmamalı. Mükemmel olmaya çalışmamıza ve sevgiyi kontrol etmek için her şeyi doğru yapmamıza şaşmamalı. İhtiyacımız olan aşkı alamadığımızda endişelenmemize, kızmamıza veya depresyona girmemize şaşmamalı. Yalnız ve sevilmediğimizde acıyı uyuşturmak için çok sayıda madde ve işlem bağımlılığı kullanmamıza şaşmamalı.

Küçükken, anne babamız veya diğer bakıcılarımızın sevgi kaynağımız olması gerekiyordu. İhtiyacımız olan sevgiye kendi başımıza ulaşmak için çok gençtik. Anne babamız Tanrı gibiydi, onlar bizim yaşam ve sevgi kaynağımızdı.

Büyüdükçe, odağımızı ebeveynlerimizden sevgi almaktan Tanrı olan sevgiyi almaya kaydırmamız gerekiyordu. Yine de, ebeveynlerimizin çoğu bunu kendileri için nasıl yapacaklarını bilmedikleri için, çoğumuz sonsuz ve her zaman bizim için mevcut olan sevgiye erişmeyi asla öğrenemedik.

Yetişkinler olarak çoğu insan sevgiye ve acıdan kaçınmaya çabalamaktadır.

Kendinizi başkalarına teslim ederek, size ihtiyacınız olan sevgiyi vereceklerini umarak sevgi elde etmeye mi çalışıyorsunuz? Almak için mi veriyorsun?

Gözdağı ve suçluluk duygusuyla başkalarının sizi sevmesini sağlamaya mı çalışıyorsunuz? Başkalarının kendilerinden vazgeçip size istediğinizi vermesini sağlamaya çalışırken sinirleniyor musunuz, manipülatif mi yoksa suçlanıyor musunuz?

Yalnızlığın ve yalnızlığın acısını önlemek için yemek, alkol, uyuşturucu, TV, kumar, seks, iş ve benzeri şeyler ile kapanıp uyuşuyor musunuz? Sevildiğinizi hissetmeme acısından kaçınmak için bağımlılık kullanıyor musunuz?

İnsanları, maddeleri, şeyleri veya etkinlikleri aşk kaynağınız yapmaya mı çalışıyorsunuz?

Yalnızca tek bir gerçek sevgi Kaynağı vardır. Sevginin Kaynağı, içinde yaşadığımız evrendir. Sevginin Kaynağı, Tanrı / Ruh kavramınız ne ise odur. Tanrı Sevgidir ve bu sevgi her zaman çevremizde ve içimizde vardır, ancak bunu ancak kalbiniz kendinizi sevmeyi öğrenmeye açık olduğunda hissedeceksiniz.

Başkalarından sevgi almaya ve bağımlılıklarınızla acı çekmekten kaçınmaya çalıştığınız sürece, kalbiniz kapalıdır ve her zaman sizin için burada olan sevgiyi hissedemezsiniz. Ancak niyetinizi sevmekten ve acıdan kaçınmaktan, kendinizi sevmeye ve sevginizi başkalarıyla paylaşmaya kaydırdığınızda, bu kadar boş, yalnız ve yalnız hissetmeyi bırakacaksınız. Yalnızca insanları, şeyleri, etkinlikleri ve maddeleri kaynağınız yapmayı bırakıp Kaynağınız olarak Ruh’a döndüğünüzde içinizdeki sevginin doluluğunu hissedeceksiniz.

Bu geçişin anahtarı, başkalarını ve bağımlılıkları duygularınızdan sorumlu yapmayı bırakmak ve kendi neşe ve esenlik duygularınız için tam,% 100 sorumluluk almaya karar vermektir. Niyetiniz kendiniz için sevgi dolu eylem yapmayı öğrenmeye yön değiştirdiğinde, kendinizi Kaynağınızdan gelen sevgiyle nasıl dolduracağınızı ve bu sevgiyi başkalarıyla nasıl paylaşacağınızı öğreneceksiniz.

Sevgiyi paylaşmak, sevmek için vermekten tamamen farklıdır. Sevgiyi paylaşmak, başka bir kişiden hiçbir şeye ihtiyaç duymayan bir yerden, tam bir yerden gelir. Kendi adımıza sevgi dolu bir eylemde bulunmayı öğrendiğimizde, aşkla o kadar dolup taşarız ki taşar. Durum böyle olunca sevgimizi paylaşmaktan büyük sevinç duyuyoruz. Artık başkaları için sevgi kaynağı olmaya çalışmıyoruz ve başkalarını da sevgi kaynağımız yapmıyoruz.

Bugün, neyin en yüksek hayrınız olduğunu öğrenmeye odaklanın. Gün boyunca şu soruyu sorun: Şu anda en yüksek hayrım ne? Cevaplar aklınıza geldikçe, kendi adınıza sevgi dolu eylemi gerçekleştirin. Sonra ne kadar huzurlu ve tatmin edici hissettiğinizi ve sevginizi ve neşenizi başkalarıyla paylaşmanın ne kadar iyi hissettirdiğini görün.