Son dakika detayları tamamlandıktan sonra yoldaydım. Havalimanları, uçaklar, uçuş görevlileri ve taksiler tek başına bir yolcuyu dünyanın öbür tarafındaki hedefine taşımak için uyum içinde harmanlanırken, zaman alçalıyordu ve saatlere ve günlere akıyor gibiydi. okyanusları ve kıtaları aştı. Uçuş bitmeden önce birkaç kez uykuya dalmış olmalıyım.
Yarı sersemlemiş ve bir mix-master aracılığıyla zamanda yolculuk deneyimlemiş gibi hissettim, sonunda Bombay’daki hareketli havaalanına inip benimle buluşmaya söz veren iyi arkadaşım Pandayji’yi aradım. Her zaman vaktinde geldi, bu eski dostum. Yıllar önce ülkesine ilk ziyaretimde tanışmıştık. Benimle ilk konuştuğu andan itibaren, sonsuza dek arkadaş kalacağımızı biliyordum. Mesafe birbirimizi daha sık görmemizi zorlaştırsa da, bizi aile ve iş konularında güncel tutan canlı bir yazışma kurduk. Onu son görüşümün üzerinden yıllar geçti ve tekrar buluşmamızı dört gözle bekliyordum.
Onu gördüğümde göçmenlik ve gümrük bölgesine neredeyse hiç ulaşmamıştım. Yıllar önce Mardai ile bu havaalanında ona veda ettiğimizden beri sadece biraz yaşlanmıştı. Pandayji, Mardai’nin sahip olmadığı ağabey gibiydi. Ona bir prensesmiş gibi davrandı ve ülkesini ziyaret ederken hiçbir şey istemeyeceğimizden kesinlikle emin oldu. Onun ölümünü öğrendiğinde çok üzüldü. Kaybımdan dolayı acı ve kederi ifade eden mektupları, ruhuma teselli getirdi ve ruhuma merhem görevi gördü. Bu, beni şimdi karşılayan ruh kardeşim Pandayji idi.
İyi görünüyorsun kardeşim, dedi gözünde bir yaş iziyle, bana sıcak bir şekilde sarıldığı için, uzun zaman oldu.
Hikayenin geri kalanını okumak için http://www.spiritual-simplicity.com adresini ziyaret edin.
GIPHY App Key not set. Please check settings