Kendine Güven – Karar Verici Faktör

Ruth, ilkokuldaki en iyi arkadaşlarımdan biriydi. En yetenekli öğrenci ya da en zeki öğrenci değildi. Sınıftaki en iyi öğrenci değildi. Ama kendine çok güveniyordu. “Yapabilirim” gibi özel bir tavrı vardı. Daha sonra mezun olduktan sonra bir şirkette çalışmaya başladı. Kariyerini, kurumsal merdivene çıktığında takip ettim ve sonunda şirketinde çok önemli, merkezi bir konuma geldim. Büyük beceriler gerektiren projeleri üstlendiğini gördüm, sahip olmadığını düşündüm. Sadece bu “yapabilirim” tutumunu kullanarak her projeye saldırdı ve her zaman ya ihtiyaç duyduğu becerileri elde etmek için doğru kaynakları buldu ya da kendi yapamadığı görevleri üstlenecek doğru kişileri buldu. Başarılarına hayret ettim.

Kariyerimde Ruth’u ve etrafımdaki diğer birçok insanı gözlemleyerek çok önemli bir ders aldım: Kişinin kendine güveni, kariyerini belirler. Kişi dahi olabilir. Bir iş için en nitelikli kişi olabilir. Yapabileceğine inanmazsa, en başta görevi bile üstlenmeyebilir. Eğer üstlenirse, büyük olasılıkla elinden geldiği kadar başarılı olmayacaktır.

Sadece birkaç hafta önce, bir başka arkadaşım Tammy ile bir görüşme yaptım. Çok yetenekli bir psikolog, iş yerinde ve üstleri tarafından çok saygı görüyor. Bana ofisinde uygun hale gelen bir pozisyondan bahsetti. Tammy için harika bir fırsat olacağını düşündüm, ancak bu pozisyona başvurmayacağını, çünkü yeterli tecrübeye sahip olmadığını, gerekli becerilere sahip olmadığını ve en azından bir tane daha alacağını söyledi. Bu görevi yerine getirebilmesi için 5 yıl.

Tammy, değerlendirmesinde haklı olsun ya da olmasın, bu olayın benim görüşümü kanıtladığını düşünüyorum: güven, birinin ne kadar başarılı olacağına karar veren bir faktördür.

Öyleyse çocuğumuzun yeteneğine karşı güçlü bir güven geliştirmesini nasıl sağlayabiliriz? Bence bu, ebeveynlikteki en önemli sorunlardan biridir. Tüm eğitimcilerin bunu düşünmesi ve güveni desteklediklerinden emin olmaları gerekir.

İşte çocuğunuzun özgüveninde büyük bir fark yaratabilecek birkaç öneri:

1. “Yapabilirsin”. Bunu çocuğunuza sık sık söyleyin. Çocuğunuza zorlu bir görevi üstlenmeye çalıştığında kendi kendine şunu söylemeyi öğretin: “Yapabilirim”.

Bir Matematik problemi üzerinde çalışırken, yine, güvenin belirleyici faktör olduğu çok dikkat çekicidir. Problemi çözme yeteneğinden şüphe duyan bir öğrenci, problemi çözmeye çalışmak için kendini uygulayamayabilir. Kolayca “yapamam” veya “bunu çözmek imkansız” diyecek. Kendine güvenen bir öğrenci, çözümü bulana kadar deneyecektir.

Yapabileceğini hatırlatarak çocuğunuza yardım edin. Ona kendi kendine “Yapabilirim!” Demesini öğret.

2. Çocuğunuzu bir aktiviteye kalkıştığında eleştirmeyin. Onu düzeltme. Bir çocuğu “yanlış” yaptığını gördüğünüzde onu düzeltmek çok cazip geliyor. Küçük yaşta çocuğunuzun boyamasını ya da yazmaya çalışmasını izliyorsunuz. Kalemi garip bir pozisyonda tutuyor ve zihniniz “Kalemi böyle tut, öyle değil!” Diye bağırıyor. Egzersiz disiplini – yapmayın!

Çocuğunuzun kalemi yanlış tutmasına izin vermeli misiniz? Hayır tabii değil! Ama araştırmasını, deneyini yapmasına izin verin. Kalemi tutmanın farklı yollarını denemesine ve en verimli olanı kendi kendine bulmasına izin verin. İsterseniz, kendi kaleminizi ve kağıdınızı alıp hemen yanında bir şeyler yazabilirsiniz. Seni izleyecek ve kalemi nasıl tuttuğunu görecek. Eminim sizin yönteminizi deneyecek ve kendi sonucuna varacaktır.

Komşum Chris, 4 yaşındaki oğlu Nick ile beni ziyaret etti. Nick’i mutlu ve meşgul tutmak için ona boya kalemi, kurşun kalem ve kağıt verdik, böylece kendi konuşmamızı yapabilecektik. Nick adını yazmaya çalışırken, kalemi biraz garip bir pozisyonda tutarken, ismindeki harflerle hiçbir benzerliği olmayan bazı harfler yazarken, babası ayağa fırladı, kalemi elinden çekti, adını yazdı. onun önünde, “Sana ne oldu! Bu yanlış, adını böyle yazıyorsun!” dedi. Nick, her şeyi elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışan çok ciddi bir çocuk. Ona baktığımda yüzündeki ifadeyi fark ettim. Çok sıkıntılıydı. Kalemi yere bıraktı ve bir daha denemeyi reddetti. Chris’in oğluna verdiği mesaj nedir? Sanırım Nick’in aklından geçen düşünce “Bunda iyi değilim” oldu. Tamam, size 3 tahmin veriyorum: 8 yaşında, Nick’in el yazısı ne kadar iyi? – Tahmin ettin! İyi değil.

3. Övgü, övgü, övgü. Büyük veya küçük her başarıyı kutlama fırsatını değerlendirin. Bir görevi tamamlamak için gösterdiği iyi çaba için çocuğunuzu övün. Yeni bir beceri öğrendiği için çocuğunuzu övün. İlgilendiğinde çocuğunuzu övün. Çocuğunuzu araba kullandığında övün. Çocuğunuzu teşvik etmek istediğiniz her şey için övün.

Elbette övgü samimi olmalı. Övgüye coşku eşlik etmelidir. İyi hissettirmeli.

Oğlum Eric 2 yaşına gelmeden önce birlikte piyano dersleri almaya başladık. Her zaman piyano çalmayı öğrenmek istemişimdir, ancak ailem bunu bana vermedi. Bu yüzden şimdi bir fırsat gördüm. Planlanmış derslerimiz Eric ile başladı ve Eric bittiğinde dersimi aldım. Piyano öğretmeni beni cömertçe överdi. Bana ne kadar yetenekli olduğumu söyledi. Bana yetişkinlerin piyano çalmayı öğrenirken genellikle benden çok daha yavaş olduklarını, o kadar hızlı öğrendiğimi ve doğal bir yeteneğim olduğunu söyledi. Bu derslere gitmeyi sevdim. Derslerden keyif aldım. Piyano çalmayı öğrenmek konusunda çok hevesliydim. Açıkçası, övgü benim için, bir yetişkin için bu kadar işe yarasaydı, bir çocuk için harikalar yaratmaz mıydı?

4. Günün sonunda, çocuğunuzu yatağa yatırdığınızda, günün olaylarını çocuğunuzla tartışın. Şu önemli soruyu sorun: Bana bugün olan güzel şeylerden bahsedin. Uyumadan önce çocuğunuzun son düşüncelerinin günün iyi ve olumlu deneyimleri olduğundan emin olun. Bugün yaptığı bir şey, bazı başarılar için onu övdüğünüzden emin olun. Günü olumlu bir notla bitirin. Bu aynı zamanda çocuğunuzu övgüye değer yerde övmeyi unutmamanızı sağlar.

5. Çocuğunuz için birkaç olumlu onay yazın. Onaylama için güzel örnekler şunlardır: “Çok akıllısın ve her gün daha akıllı oluyorsun”. Veya “Her geçen gün daha çok öğreniyorsunuz”. Beyanlar şimdiki zamanda, pozitif formatta yazılmalıdır (“Hasta değilim” yerine “Güçlü ve sağlıklıyım”). Çocuğunuzun o sırada yaşadığı zorlukları düşünün veya çocuğunuz kötü bir deneyim yaşadıysa, olumsuz deneyimi boşa çıkaracak bir onay yazın. (Unutmayın – olumlu bir biçimde yazarsınız).

Onayları çocuğunuza 3’er kez tekrarlayın. Bir seferde 2 ila 3 onaylama çoktur. Çocuğunuz işbirliği yaparsa, onaylamaları kendisine söylemesini öğretin. Bunu gün içinde ve yatarken yapabilirsiniz. Çocuğunuzun uyandığı saatte erken sabah, onaylamalar için de iyi bir zamandır. Onayları bir kayıt cihazına okumak ve çocuğunuzun bunları kendi rahatlığında veya siz araba kullanırken, sırada beklerken veya sadece dinlenirken dinlemesine izin vermek iyi bir fikirdir.

6. Çocuğunuz dünyayı ve kendisi hakkında sizden ve içinde bulunduğu toplumdan öğrenir. Öğretmenler, sınıf arkadaşları ve arkadaşlar da çocuğunuzun özgüvenini kolayca etkileyebilir. Çocuğunuzun olumlu bir ortamda olduğundan emin olmak iyi bir fikirdir.

Çocuğunuz çok küçükse, ona bakan diğer herkesin de çocuğunuzun güveninin farkında ve düşünceli olduğundan emin olun. Çocuğunuz veya bebek bakıcısı için bir gündüz bakım tesisi seçtiğinizde, olumlu bir ortam seçtiğinizden emin olun. Çocuğunuz daha büyükse ve okula gidiyorsa, okul yılının başlarında çocuğunuzun öğretmeniyle tanışmak ve olumlu, nazik ve saygılı olduklarından emin olmak iyi bir fikirdir. Özellikle güven konusunu gündeme getirebilir ve onlardan çocuğunuzun güvenini desteklemelerini isteyebilirsiniz. Çocuğunuz için işbirlikçi bir öğretmen, çocuğunuzun yararı için sizinle birlikte çalışacak bir öğretmen seçmek her zaman iyidir.

7. Çocuğunuzun aklındaki herhangi bir konuyu sizinle görüşebileceğini bildiğinden emin olun. Bu şekilde, olumsuz bir şey olursa, çocuğunuzu hayatının geri kalanında etkileyebilecek acı verici bir anı oluşturmak yerine, bununla olumlu bir şekilde başa çıkmasına yardımcı olabilirsiniz.