Daha gençken, eğitimin tüm sorunlarımın cevabı olacağını düşündüm, bu yüzden derece almaya başladım. Kimya ve matematikte en yüksek derece derecesi ve diğerleri arasında bir MBA dahil olmak üzere çok sayıda topladım. Ama eğitimimin çok yardımcı olmasına rağmen gerçek tatmin getirmediğini fark ettim. Bu yüzden sertifika ve diplomaları camın altına banyoya koydum ve “Acil Durumda Mola” yazdım.
Daha sonra Fortune 500 şirketleri için çalışmaya başladım ve güç ve şöhretin yönetim kurulu odalarına sık sık gelenlerle ilgilenmeye başladım. Ve bir parçam büyülenmiş, heyecanlanmış ve hatta güç tuzaklarından zevk almış olsa da, eksik olan bir şey vardı ve parmağımı koyamıyordum. Kalbim ve ruhum büyük şirketlerde bulamadığım bir şey için haykırıyordu.
Hala “Kutsal Kase” yi arıyorum Bir girişimci oldum ve Amerika Birleşik Devletleri, Karayipler, Afrika, Hindistan ve Birleşik Krallık’ta ofisleri olan çok başarılı, çok uluslu bir iş kurdum. Hayat güzel görünüyordu. Dünyayı gezdim, endüstri liderleriyle ve hatta ülke liderleriyle yemek yedim ve içtim. Bir prens olarak muamele görmüştüm, ama yine de hepsi boş ve işe yaramazdı.
Huzur, refah ve mutluluğu aradığım her yerde, barış olmadan refah bulur ya da mutluluk olmadan bereketi keşfederdim. Sonunda, bir gün karımın ölüm döşeğinde oturduğumda (öldüğünde sadece otuzlu yaşlarındaydı), mutluluğumun, huzurumun ve refahımın dış hiçbir şeye değil, içimde olana bağlı olduğunu anladım. , dünyadaki ilk günümden beri hep yanımda olan şey.
Böylece içime bakmaya başladım ve hayal gücümün ötesinde bir harikalar diyarı keşfettim. Bana huzur, mutluluk ve refah getirebilecek diğerlerinden daha önemli olan tek manevi uygulamanın, içimdeki “sessizliğe” girme pratiği olduğunu fark ettim. Bazıları buna meditasyon ya da dua diyor, diğerleri buna tefekkür ya da kendini merkezleme diyor. Adının ne olması gerektiğini bilmiyorum ama ben bunu “sessizlik” olarak düşünüyorum.
İçimdeki büyük sessizlikte, fiziksel dünyayla yüzleşmek için yenilenir, tazelenir ve heyecanlanırım. Sessizlik ya da meditasyon anlarımdan döndüğümde, büyük neşe dalgaları hissediyorum. Huzurlu, güvende ve güvende hissediyorum. Belki de varlığımın derinliklerinde, Yaratıcımla tanıştığım ve beden, zihin ve ruhun yenilenmesini bulduğum güzel bir sessizlik yeri var. Belki de gerçek başarı ve barış bu sessiz sığınaktan kaynaklanıyor.
Yıllar önce şunu yazmıştım: “Sorunlar beni en iyi hale getiriyor gibi göründüğünde, ne zaman üzerime geldiklerini hissetsem, ruhumda bir yerde yatan sessiz bir yere gidiyorum. Sebep, analiz ya da düşünmüyorum. Bunlar daha sonra gelecek. Sadece gideceğim. Bu sessizlik yerinden, ateş karşısında sağlam durmak, gök gürültüsünün ortasında sakin olmak için güç ve ilham topluyorum. Ortaya çıktığımda, dünya değişmedi, ama Ben var. Ve değişirken, yepyeni bir dünya doğuyor. ”
Bunu bugün ilk yazdığım ya da düşündüğüm zamanki kadar doğru buluyorum. Başarı, hangi şekilde tanımlarsak tanımlayalım, para standartlarıyla, sağlıkla veya mutlulukla ilgili olsun, bir şans oyunu değildir. İçimizin derinliklerinden, en derin düşüncelerimizden ve inançlarımızdan kaynaklanır. Korkularımız ve umutlarımızla ilgisi var ve ruhsal ağırlık merkezimizden sonsuza kadar akıyor. İçinizdeki sessizliğe gidin. Bunu her gün birkaç kez yapmaya çalışın. Gerçek benliğinizin sizinle konuşmasına izin verin. Her zaman orada olan “durgun, küçük sesi” dinleyin. Sıradan zamanlarda bilinmeyen sükunet, huzur ve refah bulacaksınız. Önünüzde açılan yeni ve keyifli bir yol bulacaksınız ve köşeyi bekleyen görkemli maceralardan memnun kalacaksınız.
GIPHY App Key not set. Please check settings