Cant’dan Can’a

Karım ve ben son zamanlarda limondan limonata yapma fırsatımız oldu. İki düzenli, gündüz çocuk bakımı sağlayıcımız, yaz tatilleri için aynı haftayı seçti. Yenilerini bulmak için çabalamak yerine, kendimizi biraz mola vermeye ve birkaç günlüğüne yakındaki bir kaplıcaya gitmeye karar verdik.

Ilık havuzlardan birinde dinlenirken 15 yılı aşkın süredir kayak hocası olan bir adamla ilginç bir konuşma yaptım. Utah’da ders verdiği tatil köyünde, eğitmenin 2-3 yaşında bir çocukla kayak yapmasına olanak tanıyan bir tür koşum takımı var. Koşum, çocuğa güvenliğini sağlarken özgürce kayak yapma hissi verir. Eğitmen her zaman bağlı ve çocuğu destekliyor.
Bu şekilde çocuk kayak yapabildiğini bilerek büyür. Daha büyük çocukların veya yetişkinlerin ilk kez kayak yaparken yaşadıkları tuhaflığa asla sahip değiller. Vücutları ve beyinleri, kaymanın normal, doğal olduğuna ve bunu nasıl yapacaklarını bildiklerine inanmak için erkenden programlanır.

Ertesi sabah kızım Ella’yı yeni bebek arabasıyla yürüyüşe çıkardım. Gürleyen bir derenin yanında dolaşırken, şişesini ağ bardaklıktan çıkarmakta zorlandığını fark ettim. Sonunda bana baktı ve açıkça yardım isteyinceye kadar çabalamaya devam etti, çok yaklaştı. İlk içgüdülerim ona uzanıp şişeyi cebinden çıkarmak oldu. Ama bu dürtüye direndim ve bunun yerine onu tekrar denemeye teşvik ettim. Yapabilirsin Ella. Bana çok sevimli, kararlı bir şekilde başını salladı, şişesine döndü ve elbette, 15 saniyelik bir çabayla o şişeyi çıkarıp uzun güzel bir içki aldı.

Şimdi ilginç kısım burada. Aynı yürüyüşte daha sonra, gelişigüzel uzandığını fark ettim, baktığından bile emin değilim! ve şişeyi cebinden çıkarın. Sanki her zaman nasıl yapılacağını biliyordu ve dünyada bundan daha basit bir şey yoktu.
Tek bir öğrenme deneyimi onun tüm algısını değiştirmişti. Başarılı olma yeteneğini sorgulamak yerine, artık deneyimlerinden bunu yapabileceğini biliyordu ve bu bilgi onun bunu kolayca ve zahmetsizce yapmasını sağladı.

Bu da beni şimdiye, bize, size ve bana, projelerimize, arayışlarımıza ve tüm hayatımıza getirdiğimiz tutum ve algılara getiriyor. Olumlu algıların erdemlerini öven sloganlar ve klişelerle çevriliyiz, Sadece yap. Yapabilirim tutumu. Vb Ve yine de, kişisel deneyimlerim ve başkaları hakkındaki gözlemlerim, çok azımızın hayata yapabilecekleri perspektifiyle yaklaştığını gösteriyor. Genelde hayata, bildiklerime sadık kalacağım tavrıyla yaklaşırız. Yeni bir şey denemekten kaçınma eğilimindeyiz çünkü temel inancımız bize en kötü durumda yapamayacağımızı ve en iyi durumda bunun bir mücadele olacağını söylüyor.

Yeni projelere, işlere, ilişkilere, daha önce şüpheli bir tavırla, bunu yapamayacağım bir tavırla mümkün olmadığı veya bilen birinin tavrıyla yaklaşmak yerine bu zor olacak. yapabilirler. Bunu yapabilirim. Bu kolay olacak. Elbette biraz zaman alabilir, evet Bazı yeni beceriler öğrenmem gerek, ama yapabileceğimi biliyorum.

Bu iki tutumla ilgili ilginç olan şey, potansiyel sonuçta hiçbir fark olmamasıdır. Her iki durumda da, yeni bir şey denediğinizde ya yapacaksınız ya da yapmayacaksınız. Ya başaracaksın ya da başarısız olacaksın.

Bir şeye daha sık yaklaşamadığım bir tavırla yaklaştığınızda, beklentilerinizi başarısızlıkla karşılar veya karşılarsınız. Önceden belirlenmişsinizdir, eğer yaparsanız, başarısız olursunuz ve bu yüzden, genellikle yaparsınız. Bazen, başarılı olduğunuzda kendinizi şaşırtırsınız.

Birçok – hatırlamak istediğimden daha fazla – olduğunu biliyorum, başarısız olacağımdan korktuğum için bir fırsattan geri döndüğüm zamanlar, iyi yapmamaktan korkuyordum. Çoğu zaman bu korkunun farkında bile değildim. Şovu arka plandan yürütmek, ruhumun derinliklerinde saklıydı.

Yeni şeylere elimden geldiğince yaklaştığımızı görmeyi tercih ederim. Bu bakış açısıyla, başarıya yatkınlıkla, başarabileceğimizi keşfederek çoğu zaman beklentilerimizi karşıladığımızı görürüz, başarabiliriz. Ve nadir durumlarda, başarısız olduğumuzda, öğrenme fırsatını çok iyi anlarız ve sadece o görevde başarılı olmamamız gerektiğini kabul ederiz.

Başarma yeteneğinizden şüphe duyduğunuz için kaçırdığınız fırsatları düşünebiliyor musunuz? Gerçekten istediğiniz bir şeyi yapmaktan kaçındığınız, çünkü bunda iyi olmayacağınızı düşündüğünüz zamanları düşünebiliyor musunuz? Şu anda hayatınızda yapabilirim bir tutum, varsayılan yetersizlik yerine varsayılan bir güven tavrı getirmenizi gerektirecek bir fırsat veya olasılık düşünebiliyor musunuz?

En azından önümüzdeki hafta için sizi içsel cant sesinizin belirtilerini aramaya davet ediyorum. Bir şeyi neden yapamamanıza neden olan tüm nedenleri fısıldayan o sesi duyduğunuzda, bilinçli ve kasıtlı olarak odağınızı çok daha yumuşak ca sesine kaydırmaya başlayın. Algınızı yapamamaktan tenekeye, korkudan eğlenceye, hayırdan evet’e değiştirin.

Budizm’de, uygulayıcıları karşılaştıkları her yeni deneyime herhangi bir önyargıdan arınmış boş bir zihin getirmeye teşvik eden Başlangıç ​​Zihni adı verilen bir terim vardır. Bu boşluk seviyesine ulaşma ihtimalini bir kenara bırakarak, sizi bir iyimserlik tavrı ve algısı geliştirmeye ve beslemeye teşvik etmek istiyorum.

Bir an durup, ona yapamıyorum, hatta yapabileceğim bir tutum yerine Yapabilirim gibi bir tavırla yaklaşırsanız hayatınızın nasıl farklı olacağını hayal edin. Eğitmen, destekleyici bir kayak eğitmeni tarafından yamaçtan aşağıya doğru yönlendirilen o küçük çocuklar gibi, size gerçeği, duyguyu ve yapmak istediğiniz her şeyi yapabileceğiniz bilgisini aşılayan bir yaşam eğitmeniyle kutsandığınızı hayal edin!

Bu nasıl bir duygu? Bu, hayatınıza yaklaşımınızı nasıl değiştirirdi? Başarısız olamayacağınızı bilseydiniz, hangi projeyi üstlenirdiniz? Sadece ne denerseniz deneyin başarılı olabileceğinizi bilseydiniz, hayatınız nasıl farklı olurdu?