Büyümek için Kendini Bağışla

Amaçlı bir kişisel gelişim yolundaysanız, ilerlemeyi görmek için kendinizi nasıl affedeceğinizi öğrenmeniz gerekecektir.

Şimdi, bu fikir üzerinde durmaya başlamadan önce, size bir örnek vereyim.

Bisiklete binmeyi öğrendiğiniz zamanı hatırlıyor musunuz? Eminim öylece zıplayıp gün batımına doğru gitmediniz. Bunun yerine, pedalları nasıl dengeleyeceğinizi ve aynı anda itmeyi öğrenene kadar muhtemelen birkaç kez düştünüz. Dengede ustalaştıktan sonra, virajları dönebilmeniz veya çarpmadan geri dönebilmeniz için direksiyonunuzu mükemmelleştirmeniz gerekebilir.

Doğrusu, çoğu insan affetmeyi bisiklete binmeyi öğrenmek için bir gereklilik olarak görmez, ama yine de vardır. Bisikletten ilk düştüğünüzde, kendinizi “koordine olmayan bir kaybeden” olarak etiketleseniz ve bir daha asla denemeseydiniz ne olurdu? Gülünç, biliyorum. Ama bunu yapmadın ve bunun nedeni, kendini hatayı affettin ve ayağa kalkıp tekrar denedin.

Görünüşe göre yeni bir beceri öğrenirken, ilk seferinde doğru yapamayacağımız bir şey. Hatalar yapacağımızı biliyoruz. Öyleyse neden mutlu bir hayat yaratma ve yaşama konusunda yeni bir beceri öğrenmekten çok, bisiklete binme gibi yeni beceriler öğrenmedeki hatalarımızı affetmeye daha istekliyiz?

Çoğumuz kendimize karşı başkalarına olduğundan çok daha sertiz ve kendimize karşı çok daha uzun süre kin tutma eğilimindeyiz. Ama yol boyunca hatalar yapma odasına izin vermezsen nasıl öğreneceksin? Başından beri mükemmel olmadığın, ilk seferde doğru yapamadığın için kendini affedersen, tekrar denemeye ve ilerleme kaydetmene izin verirsin. Yol boyunca yaptığınız hataları kendinizi affetmezseniz, büyümenizi engeller ve olduğunuz yerde takılıp kalırsınız.

Herkes hata yapar. İnsandı. Olur. Hatalarınızı affetmeyerek kendinizi ve büyümenizi rehin tutmak hiçbir işe yaramaz. Sen kesinlikle fayda sağlamıyorsun, başkası da yapmıyor. Yani büyümek istiyorsanız, kendinizi affetmeyi öğrenin.